De broer van Colin Linden, Jay, maakt eerder
twee cd’s; Satchel (2006) en Under the Radar, drie jaar daarna. Beide twee
prachtige Roots georiënteerde cd’s, waarbij met name Under the Radar onder mijn
huid kroop. Het werd voor mij de nummer 1 cd van dat jaar. Over de jaren bleef
ik contact houden met Jay, maar muziek schrijven en spelen raakte op de
achtergrond. Pas eind 2021 nam het enthousiasme voor muziek maken weer toe,
en begon het te borrelen. Hij stuurde Colin wat eerste demo’s, en reisde niet
lang daarna naar Nashville. Colin’s vaste basspeler en drummer kwamen erbij, daarna
Colin’s vrouw Janice; ze speelt toetsen op deze plaat. Gaandeweg ontwikkelde
het project zich verder. Er sprongen bevriende Nashville musici bij, zoals Fats
Kaplin. En toen de basis opnames klaar waren kwamen ze terecht in de capabele
handen van niemand minder dan Greg Calbi; als de ultieme mastering engineer.
Calbi, (er is een opsomming bijgevoegd, is niet alleen betrokken bij Blackie
and The Rodeo King albums, maar was ook de man achter de knoppen bij klassieke
albums als; Blood On The Tracks, Walls and Bridges, Born to Run, Berlin,
Graceland en Young Americans. Dat hij bijsprong bij Jay Linden’s plaat mag je
beslist als opmerkelijk kwalificeren. Het eindresultaat mag iedere luisteraar
voor zich beoordelen uiteraard, maar kun je, wat mij betreft, bij voorbaat al
als geslaagd beschouwen. Al zou Calbi alleen maar luisteren, en zijn mening
geven.
Veertien nummers inclusief twee covers bevat Ordinary Sunrise. Een nummer van all time hero, en mede Canadees, Willie P. Bennett, en eentje van de enigszins in vergetelheid geraakte John Stewart. (Daydream Believer) Beide mannen overleden alweer enige tijd geleden; in 2008. Zoals ik eerder heb benadrukt, ik ben gek op Rootsmuziek uit Canada. Ze zijn over het algemeen meer trouw aan authentieke Folk. Het gaat hen primair om de muziek, en ze plaatsen zichzelf daarbij desnoods op de achtergrond. Blues vind je ook terug op dit album, maar minder aanwezig dan bij Colin’s muziek. Het album Ordinary Sunrise is overwegend semi-akoestisch uitgevoerd. Het is een ingetogen plaat van iemand die geen verdere ambities heeft dan zelfgeschreven nummers te spelen, in een voor hem vertrouwde omgeving, lees een familiaire setting. Tevreden zijn met de bescheiden geneugten die het leven biedt is daarbij voldoende. Vanuit die context zou je het nummer I Wish het sleutelnummer van de plaat kunnen noemen. De hoestekening is van niemand minder dan Tom Wilson. Ben je bekend met het oeuvre van Willie P. Bennett, dan sluit het repertoire van Jay Linden daarbij gevoelsmatig naadloos aan. Het duurde een tijdje voordat album drie verscheen, maar de muziek laat zich minstens zo vertrouwd aanhoren.
Rein van den BergReleasedatum : 29 september 2023 Americana North
Website : https://jaylinden.bandcamp.com/album/ordinary-sunrise