De eerste twee albums van het folkduo The Breath uit Manchester, Carry Your Kin en Let the Cards Fall, werden door Stuart McCallum zelf geproduceerd. Het duo benaderde deze keer voor die rol Thomas Bartlett (The Gloaming, Sufjan Stevens) door hem die beide albums op te sturen. Na een paar tellen Ríognach Connolly’s stem gehoord te hebben, was hij al overtuigd dat hij het album wilde produceren : "Within seconds of hearing Ríoghnach's voice I was sold. It is so unmistakably Irish, its ornamentation so born of [traditional] sean nós, which was a big part of my early obsession with Irish music. It's kaleidoscopic, what she's able to do.". Ook voor mij is sinds ik haar stem voor het eerst hoorde die als balsem voor de ziel. Ríognach is een veelzijdige zangeres van de buitencategorie.
Op het nieuwe album Land of My Other spelen onder andere de thema’s geboorte en dood een belangrijke rol. 2019 was een jaar van grote vreugde en groot verdriet voor Ríoghnach. Tien weken na de geboorte van haar dochter overleed haar vader, een anarchist, doedelzakspeler en een dichter, die aan Cambridge studeerde. Little One is uiteraard een ode aan haar dochter. De fraaie titelsong Land of My Other is een ode aan haar ouders en Ierland waar ze opgroeide, om precies te zijn in Armagh. De fluit geeft het nummer een duidelijk Iers tintje, denk dan vooral aan de legendarische groep Planxty.
Remembering the Flood is geïnspireerd door de bekende Ierse traditional A Stór Mo Chroi (Schat van mijn hart). Clíona's Wave is een lofzang op een van de negentien mythische vrouwelijke godheden in de Ierse traditie, gesitueerd op de rotsen bij Glandore, West Cork (het thuis van Connolly’s grootouders, waar Ríognach vele fijne zomervakanties doorbracht). Echt diep kippenvel bezorgt me Letters from Long Kesh, vooral wanneer haar stem de hoogte ingaat en de noten langer worden gemaakt. De tekst handelt over haar bezoeken aan haar vader in de Long Kesh gevangenis, waar boodschappen op Rizla vloeitjes en drank opgeslagen in ballonnetjes in de binnenkant van haar beha-cups naar binnen werden gesmokkeld. Haar vader zat daar vanwege zijn rol tijdens "The Troubles", hij was een politiek gevangene gedurende elf jaar. Het enige nummer dat live werd opgenomen is Head Down.
Het sobere pianospel van Bartlett vormt duidelijk een verrijking van het geluid van The Breath. Mijn favoriete nummers veranderen regelmatig, hét kenmerk van een buitengewoon fraai album. De keuze van Thomas Bartlett als producer is een gouden greep geweest. Voor begin volgend jaar staat in België een optreden gepland, hoog tijd dat dat ook voor Nederland gebeurt, want Land of My Other is een van de fraaiste albums van 2023.
Theo Volk
Releasedatum : 13 oktober 2023 Real World
Website : http://thebreathmusic.com/
The Breath live :
17-01-2024 LEUVEN : 30CC/Predikherenkerk