Kristin McClement - The wild grips

Enige tijd geleden plaatste ik bijgaande recensie reeds op Folk Lantern, intussen is het uitgegroeid tot een van mijn grote favorieten van 2015 tot nu toe. De belangstelling voor Kristin is ook groter geworden in Groot-Brittanië, met als resultaat dat ze onlangs optrad samen met Sam Lee.

Tot aan haar dertiende groeide Kristin McClement op in Zuid-Afrika. Door de beroepen  van haar ouders reisde ze veelvuldig en kreeg ze zo veel te zien van de prachtige natuur daar. Ze verhuisde vervolgens naar Engeland en kwam uiteindelijk in Brighton terecht, waar ze een opleiding beeldende kunst volgde.  Ook kwam ze in diezelfde periode in de lokale folk scene terecht.

In 2013 kwam haar EP Pursue the Blues uit. Op de voorkant van de hoes prijkt een afbeelding van een pinguïn. De lino maakte ze overigens zelf. De natuur is bij haar, net als bij onze eigen, ook in Zuid-Afrika opgegroeide Rina Mushonga, een vaak terugkomend thema in de teksten. Zo ook op haar debuut cd The Wild Grips. Ook hier een afbeelding van een dier op de hoes, een paard achter prikkeldraad, wat zijn hoofd wegdraait. Volgens mij staat het symbool voor de mensheid die steeds verder verwijderd raakt van de natuur.

 Haar teksten zijn overigens niet gemakkelijk te begrijpen. Naast natuur gaan ze over relaties, zoals bijvoorbeeld No End to the Drum, waarin een naamgenoot wordt bezongen. Kristin beschikt over een prachtige, ietwat hese stem en brengt haar liedjes op gevoelige en ingetogen wijze. Het gebruikte instrumentarium is behoorlijk uitgebreid, wat de variatie in de songs zeer ten goede komt.

De arrangementen zijn subtiel en inventief en komen pas bij veelvuldige beluistering volledig tot hun recht. Een belangrijke rol is weggelegd voor producer Christian Hardy van The Leisure Society, die ook zingt en piano, synthesizer, elektrische bas, banjo en percussie speelt op The Wild Grips. De muzikanten die haar assisteren zijn onbekend bij mij, maar kwijten zich meer dan uitstekend van hun taak!

Dit album werd me overigens getipt door muziekvriend Henk M., waarvoor nogmaals dank! The Wild Grips heeft zowel tekstueel als muzikaal wat tijd nodig om doorgrond te kunnen worden, maar diegenen die doorzetten worden volgens mij rijkelijk beloond.

Label : Willkommen Records

Releasedatum : 23 februari 2015

Le vent du Nord - Têtu

Deze fantastische band bestaat sinds 2002 en bracht reeds 7 albums uit. De groep werd opgericht door pianist en draailier speler Nicolas Boulerice en violist Olivier Demers. Beiden speelden hiervoor in de groepen Ad vieille que Pourra en MontcorbieR. Vanaf het begin af aan hadden ze veel succes in thuisland Canada. 

Hun debuutalbum Maudite moisson! won direct de prestigieuze Juno award. Ze deelden de afgelopen jaren het podium met onder anderen The Chieftains, Breabach, Emily Smith, Julie Fowlis, Sharon Shannon en Patsy Reid. De teller staat intussen op zo’n 1400 uitverkochte concerten. 

De kwaliteit van hun albums zijn altijd van hetzelfde constante hoge niveau en het achtste werkstuk Têtu, wat koppig betekent,  vormt daarop geen uitzondering. Zoals gebruikelijk bestaat het gebrachte materiaal uit eigen werk en door hen bewerkte traditionals en worden ze gezongen in het Frans. De band is namelijk afkomstig uit het Franstalige deel van Canada, meer bepaald uit Québec. 

Voor diegenen die moeite hebben met de Franse taal zijn de vertalingen van de teksten in het Engels terug te vinden op hun website. De onderwerpen op Têtu variëren van liefde, politiek tot aan satire. De veelal meerstemmige zang van de vier muzikanten  is een belangrijk kenmerk van hun muziek, die wordt beïnvloed door de traditionele muziek uit Québec, maar ook door de muziek uit Ierland en Groot-Brittanië. 

Het overgrote deel van de stukken is up tempo en erg goed in het gehoorliggend. Naast geweldige zangers zijn allen meer dan uitstekende muzikanten, die ook hun hand niet omdraaien voor invloeden uit andere genres. Zoals dat te horen in slotstuk Amant volage, een jazzy stuk met een heerlijke pianobijdrage en een Stephane Grappelli-achtige viool.  

Têtu laat wederom horen dat Le vent du nord tot het beste uit de hedendaagse folk gerekend moet worden!          

Website http://www.leventdunord.com/

Releasedatum 31 maart 2015 Borealis recording

Interview met Chloë Nols van Leonore

Per toeval kwam ik, dank zij Hannelore Bedert, in contact met de muziek van Chloë Nols en haar band Leonore. Een band die nog maar anderhalf jaar bestaat. Aan de vooravond van het opnemen van hun debuutalbum sprak ik hierover met Chloë.

Waarom heet de band Leonore?

> Leonore betekent "vreemd", "licht" en "vuur". Dat zijn dingen die me bezighouden: waar kom ik vandaan? Wat brandt er in mij? Kan en wil ik dat delen met anderen? Ik ontdekte nogal laat in mijn leven (rond mijn 24ste), dat ik dat inderdaad wil delen en dat mensen ook vragen dat ik het deel. Ik ben heel dankbaar dat ik een beetje kan zingen en dat mensen daar om een of andere reden graag naar luisteren :)

De naam verwijst ook een beetje naar "Lenore" (zonder o) van Edgar Allan Poe, die dan weer heel donkere dingen schrijft. Ik speel daar wel graag mee, met contrasten, en zeker het contrast tussen donker en licht, tussen goed en slecht.

De groep bestaat nog niet zolang, anderhalf jaar slechts. Kun je iets over de andere bandleden vertellen?

> We hebben elkaar op een heel snelle en heel naturelle manier leren kennen. De vier anderen (drummer Joren, bassist Quinten, toetsenist Michaël en celliste Jasmijn) zijn al langer met elkaar bevriend en spelen in andere fijne bands. Ze zijn supergetalenteerd, ik ben heel trots op hen en ben heel blij dat ze mee aan mijn songs werken.

Schrijven zij ook mee aan de nummers?

> Ik schrijf de liedjes op gitaar of piano, met tekst en zang erbij. Mijn band werkt de arrangementen uit. Joren en Michaël studeren productie, dat is heel inspirerend om naar een originele sound te zoeken. We werken momenteel aan onze eerste plaat, samen met Hannelore Bedert, Thomas Vanelslander (Gorki, Arno) en Filip Tanghe (Balthazar). Dat zijn superlieve en supergetalenteerde mensen, ik sta er echt van te kijken hoe de liedjes die ik in m'n eentje schrijf, zo groeien in andermans hoofd, hart en handen.

Het is snel gegaan na de air play van de single "The Island", jullie hebben een belangrijke prijs gewonnen?

> We wonnen onlangs 'Talent van het Jaar' van de gerenommeerde culuurwebsite CuttingEdge. Heel fijn, uiteraard, vooral omdat ons debuut nog niet uit is en er momenteel maar twee demo's online staan. Het opent zeker deuren, ik ben er heel blij mee.

Dat leverden de nodige gigs op. In welke gerenommeerde zalen hebben jullie al opgetreden?

> Goh, de écht mooie zalen: Ancienne Belgique en Botanique in Brussel, Trix in Antwerpen, Mezz in Breda. Maar onlangs speelden we een superfijn concert in een klein café, dus eigenlijk maakt de plaats waar we spelen op zich niet zoveel uit. Echt waar :)

Waar hoop je in de toekomst ooit nog eens te spelen en waarom?

> Ik wil op tournee in Europa, of kom, wie weet zelfs daarbuiten. Reizen en muziek maken, heerlijk. Ik moet dat gewoon gedaan hebben voor mezelf en voor mijn kleinkinderen.

De productie van het nieuwe album wordt niet door de minsten gedaan, Hannelore Bedert en Thomas Vanelslander. En verder zal ook Filip Tanghe nog meewerken. Was het moeilijk om hen te strikken en wat hoop je dat hun inbreng zal zijn?

> Hannelore had mijn muziek ergens opgepikt en vroeg me of we konden samenwerken voor mijn album. Ze haalde er dan Thomas en Filip erbij (en achter de schermen ook andere mensen). Ik voel me goed omringd nu, heel fijn. Ik hoop in de eerste plaats een mooi album te maken, dat met de hulp van ervaren mensen gebalanceerd klinkt, zowel qua inhoud als qua sound. Ik leer ontzettend veel bij de laatste maanden, superboeiend allemaal.

Je vertelde me dat de muziek op het album anders gaat klinken dan de liedjes die op de Soundcloud staan. Wat mag de luisteraar van jullie debuutalbum verwachten?

> Het zal een pak eigenzinniger klinken. Een mix van akoestische songs met hier en daar wat elektronica. Veel samenzang ook, want mijn bandleden kunnen goed zingen. Qua sound doen we echt ons ding en luisteren we bewust niet te veel naar andere bands. Ik leef sowieso wat in mijn eigen wereldje, ook in het dagelijks leven. Dat heeft soms nadelen, maar heeft in deze context ook zijn voordelen, want ik doe écht alleen maar wat ik zelf leuk vind :)

Wanneer zal het debuut voor jou geslaagd zijn?

> Wanneer ik tamelijk ontspannen naar mezelf kan luisteren. En denken "Ok, een foutje hier en daar, maar de emotie zit goed, er wordt een verhaal verteld".

Heb je al nagedacht over een titel?

> Ja, die heb ik al en die is nog staatsgeheim :) Een tip misschien: het past zeer goed bij de naam en betekenis van Leonore.

In deze tijden is het moeilijk om het hoofd boven water te houden in de muziek. Heb je nog een gewone baan, waar je opleiding filosofie van pas komt?

> Ik werk op een uitgeverij en maak tal van academische en wetenschappelijke boeken. Ook boeken over filosofie, zeer boeiend allemaal. Soms ben ik wel moe. Overdag werken en 's nachts muziek maken, maar ach, ik geniet er ook volop van.

Heb je nog wat aan die studie in je muziek?

> Ja, zeker. Ik ben al vragend geboren. Mijn eerste woordje was blijkbaar "Pajop" ("Pas op") en mijn eerste zin was "Maar waarom dan?". Dat zoekende zit in mijn teksten. En het feit dat ik dikwijls niet vind wat ik zoek, zit in de emotie van mijn stem. Nu heb ik sinds een paar maanden gelukkig wel een deel van mezelf teruggevonden, sinds heel lange tijd, misschien wel jaren. Ik ben erg veranderd op een jaar tijd. Véél rustiger, opener en blijer geworden. Ik ben veel minder angstig dan vroeger. Wel nog verlegen, maar een lieve vriend van me zegt altijd dat dat ok is :)

Waar schrijf je over en zijn die teksten autobiografisch?

> Alles wat ik schrijf is autobiografisch. De songs gaan meestal over een of andere vorm van liefde: begin, midden, einde van een liefde. Lief, dramatisch of platonisch. Romantisch, vriendschappelijk of eigenliefde (of eigenhaat).

Ondanks dat jullie al een aardige bekendheid hebben, is het opnemen van een cd een dure aangelegenheid. Jullie zijn daarom een crowdfunding begonnen. Kun je er iets meer over vertellen en waar kunnen geïnteresseerden meer lezen over het project?

> Haha, zo bekend zijn we niet, hoor :) Maar een cd opnemen is inderdaad duur en aangezien je als muzikant meer dan vroeger zelf moet investeren, wil ik graag extra steun vragen. Fans die me steunen, krijgen trouwens iets in ruil: je kan bv. de cd zelf krijgen of je kan ons uitnodigen voor een concert in je huiskamer. Ik begin er aan op 7 april, je kan het in de gaten houden op onze website (www.leonoreband.com) en onze Facebookpagina (www.facebook.com/leonoremusicbe).

Tot slot. Ik weet toevallig al dat je van Nick Drake houdt, maar waar luister je zelf verder nog graag naar?

> Ik laat me leiden door vrienden en kennissen. Zo heb ik Nick Drake ontdekt via mijn bassist. Ik luister bij een nieuwe ontdekking ook altijd voor een maand of langer aan één stuk door naar dezelfde artiest. Ik ontdekte via een vriend Christine & The Queens (intussen ook bij ons op alle radiozenders). Ik vond het een goed idee om ook eens wat Frans in mijn Engelse teksten binnen te smokkelen (ik woon tenslotte in Brussel) en zo ontstond mijn nieuwe liedje "Brussels" (Engelse strofes en Franse refreinen).

Amy Speace - That Kind Of Girl

Amy Speace is een muzikale laatbloeier. Pas op vijfentwintig jarige leeftijd leerde ze gitaar spelen en drie jaar daarna schreef ze haar eerste song. Ze werd ontdekt in de New Yorkse akoestische scene door Judy Collins, die sindsdien ook songs van haar coverde en met haar op tournee ging. Haar debuut Edith O verscheen in 1998. Haar laatste, How To Sleep In A Stormy Boat, leverde een doorbraak op naar een groter publiek. Het album werd terecht overladen met geweldige kritieken. Ze maakte veelvuldig gebruik van teksten van Shakespeare, niet zo vreemd voor een voormalig regisseur, toneelschrijver en actrice. Het was een meer folk georiënteerd album, waarop ook een duet te vinden was met rijzende ster John Fullbright.

That Kind Of Girl, intussen haar zevende album, kwam door middel van crowdfunding tot stand. Ze riep de hulp in van fantastische muzikanten als Will Kimbrough, Cal Broemel, Eamon McLoughlin, Danny Mitchell, John Moreland. Neilson Hubbard neemt de productie van het album op zich. Hij schreef ook mee aan twee songs. Opvallend is dat Amy met veel verschillende co-auteurs liedjes schreef. Zo schreef ze bijvoorbeeld One Man’s Lovesamen met Beth Nielsen Chapman, hetgeen overigens een echte Chapman signatuur heeft gekregen. De teksten zijn persoonlijk en behoren niet tot de meest vrolijke. Ze handelen over het wel en wee van haar eigen driehoeksverhouding. Een titel als Nothing Good Can Come From This spreekt boekdelen.

 

 

De teksten zijn overigens, net als op How To Sleep In A Stormy Boat, weer bovengemiddeld. Ze is in staat om beknopt en met eenvoudige woorden dingen te benoemen, zoals in Raincoat. “It’s a strange kind of sadness, And it’s hard to explain, You were my raincoat, Now you’re the rain”. Het was trouwens voor mij behoorlijk wennen aan de productie en de meer Americana-achtige songs. Na veelvuldig luisteren, kan ik niet anders dan concluderen dat het een album geworden is met geen enkele zwakke broeder erop en kan wedijveren met zijn voorganger. Dat zegt volgens mij genoeg!

Theo Volk

Website http://www.amyspeace.com/
Releasedatum18 februari 2015 Continental Song City
 

BeauBowBelles - A Thing of Reality

Regelmatig struin ik Bandcamp af op zoek naar interessante, onbekende muziek. Bij het zien van de aparte hoes van A Thing Of Reality was mijn interesse direct gewekt, vooral omdat het me liet denken aan een videoclip van Liz Green, Where the River Don’t Flow. De hoes werd overigens gemaakt door Christina Anderson, de moeder van Bertie. BeauBowBelles is een Londens kwartet, dat sinds 2010 bestaat. Bertie Anderson Haggart, Emma Price, Ros Wilks en Marcus Daborn zijn allen geweldige multi-instrumentalisten. De voortreffelijke, vaak meerstemmige zang wordt verzorgd door de drie dames. De liedjes zitten stuk voor stuk boordevol ideeën. Men maakt hierbij gebruik van diverse genres, variërend van zigeunermuziek, folk, en soms country tot zelfs vaudeville en smeed dit tot een eigenzinnig, nieuw geheel. De muziek is over het algemeen zeer ritmisch ingesteld waardoor het moeilijk stilzitten is. Ze zijn bovendien voorzien van sterke en vaak vrolijke melodieën. A Thing Of Reality is het volwaardige debuut van de groep. Eerder verschenen reeds een e.p. en een single.

All Over That is de opener en verscheen reeds in een andere versie op single. Direct wordt al duidelijk dat dit geen alledaagse muziek is. In de openingsakkoorden wordt de toon gezet door zigeunerviool en trompetten, gevolgd door diverse tempowisselingen en een aanstekelijk ritme. Lo Ho Down is volgens datzelfde stramien opgebouwd en laat wederom horen dat de viool een belangrijke muzikale rol vervuld. Binnen het stuk wordt naar een geweldige climax toegewerkt. Een rustpunt vormt het gracieuze en meer ingetogen Blue Tree, voorzien van een heerlijk arrangement en dito zang. Met fraai gitaarspel opent de ballade Sleep. Vooral in het ingetogener deel is de zang erg gevoelig. Iets wat nog meer geldt voor Fly Away, een van de hoogtepunten. Het bezit een refrein dat moeilijk uit je hoofd te krijgen is, het vioolspel is wondermooi. Erg aanstekelijk en spannend is Lotions, dit is een van de betere liedjes. Vooral de break met percussie is geweldig. Gemakkelijk in het gehoor liggend en bovendien erg vrolijk is The Boy with a Boater on His Head. Voor mij is dit het minst geslaagde nummer. Het is net iets te gewoontjes in vergelijking met het overige materiaal. Hoogtepunt vormt de ballade Sophie. Vooral de toevoeging van de banjo is speciaal. Heerlijk pianospel opent Fools & Fairytales. Het zit vol spitsvondige verwijzingen naar vaudeville. Slotnummer Make Up laat duidelijke jaren zeventig invloeden horen. De cd werd overigens voortreffelijk geproduceerd door  David Holmes.          


Theo Volk

Website http://www.thebeaubowbelles.com/
Release datum 11 maart 2015 Woodster Records
 

Fabiano do Nascimento - Dança Dos Tempos

Met Dança Dos Tempos debuteert Fabiano do Nascimento op Now Again Records. In 2012 maakte hij het tot nu toe niet uitgebrachte album Violao Alma Brasil. Met saxofonist Sam Gendel vervaardigde hij verder het SUL album voornamelijk gevuld met bossa nova.

Fabiano do Nascimento is een nog jonge gitarist, geboren 29 jaar geleden in Rio de Janeiro, maar tegenwoordig woonachtig in Los Angeles. Daar leerde hij zangeres Mia Doi Todd kennen. Hij speelt mee op het vorig jaar van Mia Doi Todd uitgekomen Floresta in Brazilië opgenomen. Hierop staat de overbekende traditional Ewé, wat ook op Dança Dos Tempos terecht is gekomen. Dit opgewekte lied wordt hier prachtig sensueel gezongen door Kana Shimanuki. De legendarische percussionist Airto Moreira, onder andere bekend van Weather Report, speelt ook mee op dit en nog twee andere nummers. De enige andere musicus op het album is verder nog Ricardo “Tiki” Pasillas, die op 6 tracks meespeelt. De bijnaam Tiki is overigens niet uit de lucht komen vallen, hij bespeelt namelijk op zeer lichtvoetige wijze trap drums.
 

Het is duidelijk te merken dat Ricardo en Fabiano al heel lang samenwerken, de wisselwerking tussen de twee is enorm groot. Ze voelen elkaar blindelings aan. Fabiano bespeelt op virtuoze en gevoelige wijze de seven string gitaar. Op Dança Dos Tempos staan nog een aantal traditionals, zoals het bekende Minha Ciranda, wederom heerlijk gezongen door Kana Shimanuki. De andere twee bekende traditionals zijn Primeira Estrella en Nanã, beiden gezongen door Fabiano zelf. Het van bekende componist Heitor Villa-Lobos afkomstige Etude verleent het album een klassiek tintje. Net als Fabiano is Villa-Lobos in Rio de Janeiro geboren. Verder vertolkt Fabiano Forro Brasil en O Ovo, van de in Brazilië zeer geliefde muzikant Hermeto Pascaol. Pascaol speelde trouwens heel lang met Airto Moreira samen, onder andere in het Sambrasa Trio. Canto De Iemanja is een bekende song van de eveneens in Brazilië zeer geliefde muzikant Baden Powell.

Dança Dos Tempos eindigt met het zelf gecomponeerde Tupí. Tupí doet niet onder voor de rest van het gebodene. Het is te hopen dat een volgend album meer eigen werk bevat. Alle songs werden live opgenomen zonder overdubs. Ondanks de sobere begeleiding op Dança Dos Tempos weet het van begin tot einde te boeien. Dit met name door de afwisseling van uptempo nummers en meer ingetogen werk.


Theo Volk

Website http://www.nowagainrecords.com/announcing-fabiano-do-nascimento-danca-dos-tempos/
Releasedatum, 14 maart 2015 Now Again Records

 

Joe Pug - Windfall

Na een afgebroken studie vond Joe Pug emplooi als timmerman. Ook begon hij in diezelfde periode zijn muzikale carrière, die aanvankelijk slechts bestond uit veel optreden. Na verloop van tijd vergrootte hij zijn naamsbekendheid door onder zijn fans zelf gebrande cd’s uit te delen met de bedoeling dat zij deze onder hun vrienden zouden verspreiden. In 2008 bracht hij op zijn eigen label de e.p. Nation Of Heat uit. De e.p. is gevuld met pure folkmuziek. Het was een bijzonder succesvol debuut met als gevolg dat hij nog meer ging optreden. De teller staat intussen op ruim 400 optredens, waaronder het befaamde Newport Folk Festival en in 2013 op Take Root. Tijdens dat laatstgenoemde concert maakte hij veel indruk.

 

In zijn beginperiode werd hij door critici vaak met Bob Dylan vergeleken. In 2010 verscheen zijn debuutalbum The Messenger, in 2012 gevolgd door The Great Despiser. De aanvankelijke sobere folk stijl wordt langzamerhand ingeruild voor een voller geluid en schuift zijn muziek op richting singer-songwriter en country. Vooral The Great Despiser staat bij mij hoog aangeschreven. Hierop zijn schitterende liedjes te vinden zoals A Gentle Few en One Of Many. Zij behoren tot de mooiste songs die ik ken. Reikhalzend keek ik naar nieuw werk uit.

Aanvankelijk was het de bedoeling om al in 2013 met de opnames te beginnen. Na een lange periode van optredens was tijd ingeruimd om songs te schrijven en op te nemen. De locatie die hij gehuurd had was niet de meest geschikte. Ook beschouwde hij het schrijven van songs op dat moment teveel als een baan. Dit leidde tot het nodige drankgebruik maar niet tot nieuwe songs. Hij besloot al snel dat dit niet de juiste weg was en pakte het ‘gewone’ dagelijkse leven weer op en besteedde veel tijd aan zijn relatie met zijn vriendin. Hij begon weer gezond te eten en naar muziek van anderen te luisteren.

 

 Nieuwe opnames werden voor onbepaalde tijd uitgesteld. Na verloop van tijd kwam de inspiratie weer als vanzelf en kon Windfallin 2014 in Lexington worden opgenomen. Pug streefde hierbij naar een minimale productie, dit is ook gelukt. Zijn ontwikkeling als tekstschrijver heeft de afgelopen periode niet stilgestaan. Integendeel, het gebodene is van een constante, hoge kwaliteit. Dit geldt in mindere mate voor voorgaande albums. De piano krijgt op het album wat meer de ruimte. Invloeden van hedendaagse muzikanten als Josh Ritter, Ryan Adams en M. Ward zijn hoorbaar. In If Still It Can’t Be Found doet zelfs een mellotron, bespeeld door Pat Sansone van Wilco, zijn intrede. Het belangrijkste ingrediënt in zijn muziek blijft zijn prettige en melancholieke stem. Joe Pug is als tekstschrijver gegroeid, met Windfall laat hij dit onverbloemd horen.

Theo Volk.

Website: http://joepugmusic.com/

 

Releasedatum: 9 maart 2015 Loose Music

Tom Brosseau - Perfect Abandon

Tom Brosseau is een relatieve onbekende singer-songwriter geboren in North Dakota, maar tegenwoordig opererend vanuit Los Angeles. In zijn vroege jeugd leerde hij van zijn oma akoestisch gitaar spelen. De muzikale indrukken in zijn jeugd waren zeer divers. Zowel in de kerk, op school als thuis ontdekte hij diverse muziek waaronder vele hymnes en folksongs. Dank zij zijn grootouders verdiepte hij zich ook in de songwriters uit The Great American Songbook. Sinds 2002 brengt hij cd’s uit.

Perfect Abandon is alweer zijn negende album. Het is ditmaal uitgebracht op het sympathieke label Tin Angel Records, waar onder andere ook Devon Sproule en Ed Askew onderdak vinden. Laatstgenoemde bracht in 2013 het schitterende For The Worldvoor dit label uit. De titel van Perfect Abandon is ontleend aan een zinsnede uit de lang vergeten Delmore Brothers autobiografie, Truth Is Stranger Than Publicity. Alton Delmore beschrijft hoe J.L. “Joe” Frank, een van de eerste belangrijke country muziek promotors en managers zijn hoed droeg, “With a perfect abandon”. Vandaar de afbeelding van een persoon met hoed op de hoes. Alton en Rabon Delmore waren country pioniers die in de jaren dertig vaak in de fameuze Grand Ole Opry show optraden.

Voor het nieuwe album werd de bekende producer John Parish (P.J. Harvey, Sparklehorse, Peggy Sue) maar ook Ali Chant gevraagd. Men ging bij het opnemen op zoek naar het creëren van een echt live geluid. Het album werd daarom mono, met slechts een microfoon opgenomen. Ter voorbereiding van de opnames werd tweemaal opgetreden in het Cube Theater in Bristol, met David Butler op drums, Joe Carvell op bas, Ben Reynolds op elektrische gitaar en John Parish op orgel. Het album is ook in deze stad opgenomen. Uiteindelijk wordt Tom op het album bijgestaan door een drieman band (drums, bas en een Stratocastergitaar).

Op het album zijn de voor hem gebruikelijke thema’s te vinden, het verkennen van de strijd om onder andere liefde en verraad beter te begrijpen. Het was wel even wennen aan dit album. Dit vooral door het aparte stemgeluid en manier van zingen van Tom maar ook door de sobere begeleiding. Na een behoorlijk lange gewenningsperiode wordt het album inmiddels echter door mij tot zijn betere gerekend.


Theo Volk

Website: http://www.tombrosseau.com/
Release datum: 2 maart 2015 Tin Angel Records

 

My Baby - Shamanaid

Het debuut Loves voodoo! maakte eind 2013 zeer grote indruk op me. Zoveel, dat het dat jaar mijn top drie haalde. Het bevatte een geheel eigen, opzwepende mix van onder andere funk, blues, soul, gospel en folk.

De meeste van de nummers waren door henzelf en schrijversteam Smid, Allen en Sprey geschreven. En daarnaast nog verrassende covers van Masters of war van Bob Dylan en Good gin blues van Bukka White.

Ook een niet onbelangrijke factor is de geweldige zang van Cato van Dijck. Het trio bestaat verder uit haar broer Joost en Daniel Johnston. Ook producer Mickey Smid speelde een belangrijke rol. Naast productie, schreef en speelde hij mee op Loves voodoo! Een belangrijke adviserende muzikale rol was weggelegd voor “sjamaan” Frank Sutherland.

2014 is een uiterst succesvol jaar geworden voor de groep. Er volgden concerten over diverse continenten, ze leverden een grote muzikale bijdrage aan het fantastische En toch… van Henny Vrienten en werkten mee aan de theaterproductie over de onterecht onbekend gebleven zangeres Judee Sill.

En dan is er nu Shamanaid. Veel is hetzelfde gebleven, dezelfde producer, schrijversteam en muzikale adviseur. Echter deze keer geen gastmuzikanten. Alles werd deze keer door het trio en producer Mickey Smid ingespeeld. Wat ook gebleven is, is de opzwepende mix van stijlen.

Echter in de opener Seeing Red wordt duidelijk dat men op zoek is gegaan naar nieuwe wegen. Men maakt hier gebruik van dub. Rood overheerst trouwens de hoes en het tekstboekje. In het al van video bekende, catchy Uprising worden op zeer inventieve wijze Indiase invloeden verwerkt.

The doors of your mind maakt duidelijk dat de groep muzikaal gegroeid is. Op fraaie wijze wordt hier gebruik gemaakt van percussie en dynamiek. Subtiel van opbouw is Mary Morgan, met erg mooi gitaarspel. Erg ritmisch en aanstekelijk is Remedy.

Rustpunt op het album is het mooie, ingetogen Hidden from time. Erg gevoelig gezongen door Cato. Bluesy en funky is Marching. Prachtige inheemse invloeden zijn te horen in afsluiter Panggajo, een van de mooiste liedjes van de cd.

Volgens Cato gaat Shamanaid over de hulp die we allemaal nodig hebben van al dan niet fictieve sjamanen, het is een aardse plaat over het nu, waarin iedereen op een eigen spirituele queeste is. In maart zal de groep de nodige concerten geven in Nederland en in april maken ze een toernee door Engeland met de sympathieke Seasick Steve.

Shamanaid is nog consistenter dan het debuut en laat horen dat het trio een duidelijke muzikale groei doorgemaakt heeft. Voorwaar, erg knap.

Theo Volk

Releasedatum : 12 maart 2015 Embrace