Douglas Firs : Heart of a Mother

 


Gisteren glorieerde de Belgische wielrenner Wout van Aert op schitterende wijze in de tijdrit van de Tour de France. Een wielrenner met Nederlandse roots, zijn opa Toon van Aert werd geboren in een dorpje verwijderd van mijn woonplaats, Rijsbergen. Wel iemand met een echte Belgische naam is de Gentse singer-songwriter Gertjan Van Hellemont. Belgen schrijven voorvoegsels van achternamen met een hoofdletter in tegenstelling tot Nederlanders. Overigens heeft Van Hellemont wel een connectie met Nederland, want zijn vorige twee albums verschenen op het Excelsior label. Het nieuwe album Heart of a Mother, inmiddels zijn vierde, verschijnt in eigen beheer. Eind vorig jaar werd de release van het album reeds vooraf gegaan door de prachtige single What If I Can, een nummer met weemoedige gitaren en huilende trompetten. Ook de twee andere singles One Day en Delighted konden al rekenen op veel airplay op de Belgische en Nederlandse radio en op de streamingdiensten.  De titel van het album licht Gertjan als volgt toe : “Volgens mij bestaat er geen krachtiger beeld in deze wereld, er bestaat niets waar meer liefde doorheen stroomt. Ik heb dat gevoeld bij mijn eigen moeder, maar ook bij mijn vriendin die op het punt stond zelf moeder te worden. Mijn hoop is dat mensen die liefde zullen horen en voelen in deze songs.”. Die liefde hoor ik zeker terug in zijn songs. Van Hellemont heeft het de afgelopen periode behoorlijk voor de kiezen gekregen. 2020 begon zeer emotievol, binnen een week kreeg hij het heugelijke nieuws dat hij vader zou worden, maar ook het afschuwelijke bericht dat zijn moeder ongeneeslijk ziek was en hooguit nog een paar weken te leven had. Tot overmaat van ramp overleed ongeveer een maand na de dood van zijn moeder, ook nog zijn grootmoeder aan de gevolgen van Covid-19. Die achtbaan van emoties heeft muzikaal het beste in Van Hellemont naar boven gehaald. Van Hellemont trok zich terug op zijn zolder om de songs voor het album te gaan schrijven. Z’n vaste muzikanten kwamen langs voor wat drums, bas en extra keyboards hier en daar. Alles op deze plaat werd thuis opgenomen, om de songs zo puur en eerlijk mogelijk te houden: het meeste op de zolderstudio, het aangrijpende  Until It Won’t een verdieping lager, door een klein recordertje in de kamer die klaarstond om babykamer te worden. Zelfs de hoesfoto werd in hetzelfde huis gemaakt door Alexander D’Hiet, die een lichtstraal opmerkte die door een dakraam op de muur scheen, en vroeg om in dat licht te gaan staan. Overigens is Van Hellemont niet te horen op de fraaie instrumentale afsluiter So This Is It? (For Arlette). Geschreven door zijn vader Hubert voor zijn moeder Arlette. Zijn vader is hier te horen op piano. Op het aangrijpende Heart of a Mother legt Van Hellemont zijn ziel volledig bloot. Resultaat, een prachtplaat!

Theo Volk                                                                                                                        

Releasedatum : 27 augustus 2021 Arlette Records

Website : https://www.douglasfirs.be

Josienne Clarke : A Small Unknowable Thing

 


Rond  2004 startte Josienne onder de naam Mondesir. Naast traditionals speelde ze onder andere covers van Fairport Convention en Gillian Welch, maar ook al ingetogen, eigen composities. Ze bracht onder de naam Mondesir twee ep's uit, The Tangled Tree It Would Not Be a Rose, nu ware collector’s items. Een grotere bekendheid kreeg ze samen met Ben Walker. Ze brachten een behoorlijk aantal goed ontvangen EP’s en albums uit. Met daarop veelal een combinatie van traditionals en eigen werk. Op latere albums mondde dat regelmatig uit in weelderig gearrangeerde composities.  2018 was het jaar van knopen doorhakken. Josienne ging solo en verbrak ze de relatie met haar toenmalige vriend en verhuisde van Londen naar het eiland Bute. De liedjes op haar solodebuut In All Weather gaan onder andere over die verbroken relatie. Over het verhuizen naar Schotland schreef ze het fraaie Leaving London. Hierin twijfelt ze al of ze ooit nog terug zal keren naar Londen. De afgelopen paar jaar heeft Josienne volledig haar draai gevonden op het eiland Bute. Getrouwd intussen met de van oorsprong Engelse singer-songwriter, fotograaf, videomaker en consultant (telecommunicatie technologie specialist) Alec Bowman_Clarke.  Overigens heb ik altijd gedacht dat Josienne volledig Engels was, maar de familie van haar moeder Alison blijkt van de Schotse eilanden Bute en Arran te komen. Haar moeder ontwierp en maakte de op de hoes afgebeelde vlinders. Op haar nieuwe album A Small Unknowable Thing is een nog iets belangrijkere rol weggelegd voor de (overstuurde) elektrische gitaar, bespeeld door Josienne zelf. De reeds vrijgegeven single Sit Out is duidelijk op rock geënt, dat geldt ook voor het korte Like This. Deze keer haalde ze niet alleen inspiratie bij folkartiesten als Sandy Denny en Adrianne Lenker, maar ook bij IDLES’ Colossus, Radiohead’s Airbag tot aan The Beastie Boys’ Remote Control (drumbeat in Sit out). Uiteraard ontbreken ingetogen songs als opener Super Organizer en het fraaie, dromerige If It’s Not niet. Tekstueel heb ik het idee dat hier en daar nog wat onverwerkt verdriet in de teksten schuilt. Waarschijnlijk zijn sommige songs al wat langer geleden geschreven. Het pleit voor Josienne dat ze voor een wat avontuurlijker geluid heeft gekozen, hetgeen mij buitengewoon goed bevalt. Dat ze zich niet alleen tot folkmuziek beperkt bewees ze natuurlijk al met PicaPica. A Small Unknowable Thing is een uitstekend vervolg op haar solodebuut. Zeer benieuwd hoe haar muzikale ontwikkeling verder zal gaan verlopen.        

Theo Volk

Releasedatum : 13 augustus 2021 Corduroy Punk Records

Website : https://josienneclarke.com/

Nina June : Side A ~ Our Garden

 



Anno 2021 is Nina June (36) een doorgewinterde zangeres. Woonachtig in Amsterdam, maar geboren en getogen in Castricum, nabij de zee. Haar moeder luisterde naar zangeressen als Tracy Chapman, Eva Cassidy en Annie Lennox. Van haar vader kreeg ze de voorliefde voor The Beatles, Fleetwood Mac en Crosby, Stills, Nash & Young mee. Op haar zeventiende verliet ze het ouderlijk huis om te gaan studeren aan de Rockacademie in Tilburg. In 2008 verscheen haar debuutalbum Little Dreams, gevuld met folk en jazz. Een jaar later probeerde ze het in het Nederlands met de fraaie single Wonderwater, wat helaas geen vervolg kreeg. Het balletje begon pas echt te rollen na de release van haar tweede album The World Awaits. Ze werd gevraagd voor grote festivals en voormalig DWDD presentator Matthijs van Nieuwkerk noemde haar de nieuwe Dusty Springfield. Ze was echter volgens eigen zeggen nog niet klaar voor het grote werk en kon de verwachtingen niet waar maken. Ze was bovendien nog naarstig op zoek naar haar identiteit. Ook vond ze haar liedjes te meisjesachtig en te oppervlakkig en besloot ze ook niet meer live te spelen. Op zoek naar inspiratie besloot ze om een duizend kilometer lange pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostella te maken. Het resultaat werd uiteindelijk het succesvolle Bon Voyage, een popalbum met elektronica. De single For Love werd meer dan 2 miljoen keer gestreamd. Met haar nieuwe EP Side A ~ Our Garden lijkt weer een nieuwe fase in haar carrière aan te breken, want de zangeres trakteert ons  op prachtige, melancholische, met strijkers gearrangeerde muziek (Red Limo String Quartet). In het vijftal liedjes komt haar uitzonderlijk fraaie stem nog beter tot zijn recht. Hopelijk ontwikkeld ze zich verder op de nu ingeslagen weg, want Side A ~ Our Garden is wonderschoon.      

Releasedatum : 25 juni 2021 Red Ribbon

Website :  https://ninajune.com

Nina June live:

17-07 AMSTERDAM : Vondelpark openluchttheater

14-08 LAREN : Mañana Mañana Festival

02-12 AMSTERDAM : Melkweg

03-12 ROTTERDAM :  De Doelen

11-12 DEN BOSCH : Willem II Toonzaal

12-12 ZWOLLE : Hedon

05-02 UTRECHT : TivoliVredenburg

GA-20 : Does Hound Dog Taylor : Try It...You Might Like It!

 


De hoesfoto toont een hand van de in Mississippi geboren blueslegende Theodore Roosevelt Taylor. Bekend geworden vooral in Chicago en omgeving als Hound Dog Taylor. Door de foto borrelde een grappige herinnering naar boven. Begin jaren zestig leerde ik tellen. Een goede collega van mijn vader, Chris Brugman, had net als Taylor zes vingers aan iedere hand. Hij telde mij voor op zijn hand en kwam tot zes, wat ik toen ook probeerde ik kwam maar steeds tot vijf. Overigens een bijzonder grappige man, die Brugman, die het gezegde “praten als Brugman” alle eer aan deed. Zes vingers aan een hand wijst trouwens op inteelt, iets wat in het zuiden van de Verenigde Staten begin van de vorige eeuw nog geregeld voorkwam.  Begin jaren zeventig verschenen er drie geweldige albums van Taylor, Hound Dog Taylor & the Houserockers, Natural Boogie en Beware of the Dog, een postuum, stomend live-album opgenomen in 1974. Naast eigen composities speelde Taylor vooral covers van Elmore James. Het opwindende geluid op die albums werd naast door Taylor, slechts mede bepaald door gitarist Brewer Phillips (het nummer Phillips Goes Bananas verwijst naar hem) en drummer Ted Harvey. Vijftig jaar geleden verscheen het debuutalbum Hound Dog Taylor & the Houserockers. Voor GA-20, een bluestrio uit Boston, aanleiding om een prachtig eerbetoon uit te brengen aan Hound Dog Taylor. GA-20 werd opgericht  in 2018 door vrienden Pat Faherty en Matthew Stubbs. Beiden met een karrenvracht aan ervaring . Zo was Stubbs dertien jaar gitarist bij mondharmonicagigant Charlie Musselwhite en toerde hij met blueslegendes als James Cotton, John Hammond, Junior Watson en James Harman. Naast in GA-20 speelt Stubbs ook nog in zijn instrumentale psychedelische rockband The Antiguas. De groepsnaam GA-20 is een verwijzing naar de door Gibson tussen 1950 en 1961 gefabriceerde versterker. De periode waar men  voornamelijk hun inspiratie haalt. In 2019 trad Tim Carman toe als drummer. Hun debuutalbum Lonely Soul met zeven eigen nummers en drie covers werd uiterst lovend ontvangen. Over opvolger Does Hound Dog Taylor :  Try It​.​.​.​You Might Like It! kan ik kort zijn. Het is een voorbeeldig coveralbum geworden. Op intense, rauwe en eerlijke wijze wordt deze door de Chicago blues doordrenkte muziek gebracht. Waarbij je meteen de volumeknop wat omhoog draait. Doordat het combo uit slechts twee gitaristen en een drummer bestaat zou het album weleens in de smaak kunnen vallen van liefhebbers van The Black Keys, maar natuurlijk ook van gewone bluesliefhebbers. Het album zal in samenspraak met Alligator Records verschijnen, het label waarop ook de albums van Hound Dog Taylor verschenen. Zeer verslavend plaatje! 

Theo Volk                                                                                                                                

Releasedatum : 20 augustus 2021 Karma Chief Records/Colemine Records/Alligator Records/De Konkurrent

Website : https://ga20band.com

Mega Bog : Life, and Another

 


Alhoewel ik al ruim dertien jaar niet meer werk, heb ik waarschijnlijk nog steeds behoorlijk last van beroepsdeformatie, want mega bog associeerde ik meteen met een grote hoeveelheid verlopen geld. In mijn hoedanigheid als (balie)kassier had ik in het verleden bij de Nederlandsche Bank namelijk geregeld te maken met buiten omloop gestelde bankbiljetten (bog). Zo’n twaalf jaar geleden nam Erin Birgy de artiestennaam Mega Bog aan. Life, and Another is intussen haar vijfde album en het tweede voor Paradise of Bachelors. Tegenwoordig is Birgy woonachtig in New Mexico. Zoals altijd zoekt ze volop het experiment. Opener Flower heeft de zwoele sfeer van Braziliaanse muziek. De reeds vrijgegeven single Station to Station (nee, geen cover van het bekende Bowie nummer) is vooral vocaal gezien erg fraai. Vervolgens is Weight of the Earth, on Paper een heerlijk uptempo nummer, met de nodige jazzinvloeden.  Swingend, stuwend en groovy, inclusief de lekkere sax van Alex Liebman, is Crumb Back. Het titelnummer associeerde ik meteen met de Franse groep Kira Neris. Met andere woorden Life, and Another schiet alle kanten uit. Birgy is een artieste, die zich niet door genres wil laten beperken, altijd op zoek naar volledige muzikale vrijheid. De referenties in het persbericht zijn dan ook talrijk : oa Laurie Anderson, Kate Bush, Slapp Happy, Bridget St John, David Bowie, Cate Le Bon, Aldous Harding, Yoko Ono, Hand Habits, Nico tot aan de filmmuziek van Wim Wenders. Ook deze keer kreeg ze onder andere hulp van James Krivchenia, Meg Duffy en Andrew Dorset van Lake. Ondanks Birgy’s experimenteerdrift denk ik dat het avontuurlijke Life, and Another veel muziekliefhebbers zal gaan aanspreken.

Theo Volk

Releasedatum : Paradise of Bachelors/De Konkurrent

Website : https://megabog.com

Dawn Brothers : Dusk

 


De titel van het album en groepsnaam associeer ik sinds afgelopen zaterdag met twee bouwvakkers die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat het appartement naast mij aan het renoveren zijn. Renoveren is ook de insteek van Dawn Brothers voor hun derde album Dusk. Van hun groepsgeluid welteverstaan. Ook vond er een mutatie in de groep plaats, begin dit jaar verliet Levi Vis de groep, vanwege soloambities. Zijn plaats wordt ingenomen door een goede vriend, de jonge talentvolle bassist Tammo Deuling. Na hun eerste twee succesvolle albums en tournees door Europa en een optreden op het legendarische Americanafest in Nashville, besloot de groep het even rustiger aan te doen en in alle rust aan een nieuw album te gaan werken. Dawn Brothers trok met een grote camper vol apparatuur naar een vakantiehuisje midden in de Franse natuur, ver weg van de bewoonde wereld. Samen met hun goede vriend Tim van der Burg maakte ze van de woonkamer een studio, ontvlamde ze de barbecue, wisselde hun spijkerbroeken in voor zwembroeken en begonnen met het opnemen van het album. Die relaxte sfeer wist men te vertalen naar een relaxt opgenomen album met acht country-rocksongs, waarin hun onderlinge vriendschap centraal staat. De eerste twee tracks zijn bijzonder soulvol met heerlijk gitaarspel in Toss and Tuning. Daarna wordt het geluid meer rock en country-achtig. De songs stralen een bepaalde puurheid uit. Het vertrek van Vis blijkt toch wel een behoorlijke aderlating want hij schreef Toss and Tuning, Corners of My Mind en afsluiter So Long. De hoes beeldt goed uit wat het heerlijk relaxte Dusk te bieden heeft. Hier kom ik de zomer wel mee door, misschien jij ook wel.      

Theo Volk

Releasedatum : 16 juli 2021 V2 Records

Website : https://www.dawnbrothers.com/

Jacques Ellis : Whatever You’ve Brought

 


Begin 2019 kreeg singer-songwriter Michael Prins na afloop van een voorstelling een demo in de hand gedrukt. Het bleek een liedje te zijn van David van den Berg, afkomstig uit het Brabantse Helmond. Prins was zodanig onder de indruk, dat hij David al eind 2019 mee op tournee nam. Bovendien kwam David bij hetzelfde management terecht. Oorspronkelijk zou het debuutalbum Whatever You’ve Brought in 2020 uitkomen, maar verschijnt nu regulier op 30 juli en zal onder andere bij Concerto te koop zijn. Zijn artiestennaam Jacques Ellis is afgeleid van de voornamen van zijn ouders. Dagelijks hoorde hij zijn ouders gitaar en orgel spelen. Helaas nam David’s leven op zijn tiende een dramatische wending door het overlijden van zijn moeder. Het moeilijk te verwerken verlies leidde tot problemen op school en zocht David zijn toevlucht tot muziek, vooral die van de Britse singer-songwriter Nick Drake. Met name diens gitaarspel ging hem danig beïnvloeden. Grote Nederlandse voorbeelden voor hem zijn Stef Bos en de eerder gememoreerde Michael Prins. Naast muziek werd ook de natuur een toevluchtsoord. Het debuut werd opgenomen op zijn zolder, met hulp van Bram Kusters. De liedjes kwamen in dezelfde volgorde op het album terecht als ze geschreven zijn. Opgenomen met twee simpele Shure microfoons (SM57 & SM58). Het dozijn korte en ingetogen nummers hebben elk een andere gitaarstemming. De teksten zijn persoonlijk en zitten vol frustratie en onverwerkt verdriet. De inkleuring is zeer sober, praktisch alleen gitaar en zang. Op Landing is ook nog een piano te horen. Liefhebbers van Pink Moon van Nick Drake zullen hoogstwaarschijnlijk wel raad weten met Whatever You’ve Brought, een hartverscheurend debuut.    

Theo Volk

Reguliere releasedatum : 30 juli 2021 Membran

Website : https://www.jacquesellis.nl

Anne Soldaat : Facts & Fears

 


Vijfentwintig jaar geleden was Anne een van de boegbeelden van Daryll-Ann, de eerste groep die toen tekende voor het sympathieke Excelsior label. Daryll-Ann bestaat allang niet meer, maar Anne maakt nog wel steeds deel uit van de Excelsior stal en is daar een van de boegbeelden. Excelsior is een label dat wars is van trends en goed voor zijn artiesten zorgt. Ook Anne heeft niets met hip modieus gedoe. Nog steeds laat hij zich beïnvloeden door muziek van zo’n halve eeuw geleden. Met Yorick van Norden bracht hij zelfs twee albums uit, waarop ze een eerbetoon brachten aan bekende en minder bekende artiesten van lang geleden, te weten Unsung Heroes en Unsung Heroes Too. Facts & Fears is inmiddels zijn vierde soloalbum. Verrassend genoeg gaat Anne met de nog jonge Pablo van de Poel van DeWolff als producer in zee, die hij bovendien carte blanche geeft. Wat in de praktijk ook nog eens uitstekend blijkt te werken, want Facts & Fears is een fantastisch album geworden. Dat blijkt al uit de reeds vrijgegeven single You're Hard to Find, een catchy Kinks achtig nummer. Zowel tekstueel als muzikaal. Het koortje is trouwens spontaan in de studio bedacht. Soms zijn de nummers poppy, maar soms ook wat steviger. Water Flowing en The Bad Town (met inventief gitaarspel) zijn hiervan goede voorbeelden. Anne kende Pablo overigens al van een paar projecten die ze samen deden, “50 jaar Woodstock” en “Summer of Love”. Pablo bracht ook broer Luka mee, die drumt. Verder de bijna onvermijdelijke Reyer Zwart op bas en Henk Hulzebosch op piano. Zij maakten volgens Anne het maken van Facts & Fears tot een feestje, wat bij het beluisteren ook duidelijk van het album af spat. De liedjes werden voornamelijk geschreven in de hete zomer van 2019 toen partner Renée met Clean Pete veel op pad was. Intussen zijn ze trotse ouders geworden van zoon Addo. Wellicht geeft dat feit de nodige extra energie voor de toer later dit jaar, waarbij dit prachtalbum Facts & Fears zal worden voorgesteld.

Theo Volk

Releasedatum : 9 juli 2021 Excelsior

Website : https://annesoldaat.tumblr.com/




Spencer Cullum’s Coin Collector : Spencer Cullum’s Coin Collector

 


De in Londen geboren, maar in Nashville woonachtige Spencer Cullum  is vooral bekend als sessiemuzikant. Met name om zijn pedal steel kwaliteiten wordt hij gevraagd. Legende B.J. Cole was zijn leermeester. Hij is op pedal steel en gitaar te horen op albums van onder andere Johnny Flynn, Lambchop, Miranda Lambert, Dylan LeBlanc, Deer Tick, Caitlin Rose en Andrew Combs. Laatstgenoemde twee werkten mee aan zijn fascinerende debuutalbum Spencer Cullum’s Coin Collector. Rose zingt en Combs schreef mee aan opener Jack of Fools en Seaside. Bij het maken van het album stond Cullum vooral de Britse folkmuziek en progressieve muziek van de Canterbury scene late jaren zestig en begin jaren zeventig voor ogen. Denk aan bijvoorbeeld Kevin Ayers, Soft Machine, Fairport Convention en Sandy Denny. Maar hier gemaakt met bekende Nashville sessiemuzikanten als  Sean Thompson en Luke Reynolds. Naast psychedelische elementen van Soft Machine liet Cullum zich ook inspireren door de ambient muziek van Brian Eno en Robert Fripp maar zelfs ook door de Krautrock van NEU! Afsluiter The Tree is trouwens een nummer van de Schotse folkrockzanger Mike Heron. Het album verscheen in eerste instantie in november in eigen beheer en was snel uitverkocht. Full Time Hobby brengt het album alsnog zeer terecht uit op hun label met een extra track,  Seaside.  

Theo Volk

Releasedatum : 14 september 2021 Full Time Hobby/De Konkurrent

Website : https://spencercullum.com/

Brent Moyer : Song Rider

 


Song Rider is intussen alweer Brent Moyer’s negende album voor het Zwitserse Brambus label. Voorganger Doing Better Now was uitstekend, maar om onduidelijke redenen besprak ik het niet op mijn blog. De in Nashville woonachtige Brent Moyer is veelzijdig, naast een uitstekend singer-songwriter produceert hij platen en is hij multi-instrumentalist en acteur. Zo speelde hij bijvoorbeeld op Broadway in de Johnny Cash musical, “Ring of fire”. Op Song Rider is hij niet voor een gat te vangen, van country swing, americana, ballades tot aan de fraaie instrumentale afsluiter Easter Rain. Hij heeft niet voor niets de bijnaam The Global Cowboy. Moyer beschikt over een aangename, warme stem. In The Radio blikt hij terug op zijn eerste herinneringen van luisteren naar de radio eind jaren vijftig/begin jaren zestig. Muzikaal verwijst hij hier inventief naar die tijd. Te veel Nashville en te obligaat is helaas I’m At Home. Gelukkig bevalt de rest van het album stukken beter, zoals bijvoorbeeld de fraaie, ingetogen pianoballade Some Lucky Sardust. In Jenny Lake zingt hij over zijn zorgloze jeugd. Minstrel belicht de schaduwzijden van het te lang van huis zijn. Tragikomisch is het liefdesliedje Drink About It Tomorrow. Het is ook een bewijs dat Moyer een uitstekend songsmid is. Live schijnt hij trouwens een eersteklas entertainer te zijn. Het meest aanstekelijke nummer is zondermeer Vagabond of the Sea. Hoogtepunt van het album vormt voor mij het ingetogen, met strijkers ingekleurde Whatever Works. Moyer levert met Song Rider andermaal een uitstekend en gevarieerd album af.

Theo Volk

Releasedatum : 2 juli 2021 Brambus Records

Website : https://brent-moyer.com