Blue Crime - I’m Afraid We Became One

Het muzikale avontuur van het toenmalige trio Blue Crime begon in 2014 in een Amsterdamse bunker. De originele line-up bestond uit Alexandra Duvekot, Floor van Dijck en Lliú Mottes. De nadruk bij het creëren lag vooral op het experiment en de donkere kant van de menselijke psyche. Hun debuutep Tyr werd niet voor niets in 2015 aangekondigd als “Because all dreams start in the dark...”. Hierna volgden nog een ep en een 7 inch. Intussen heeft de nog steeds vanuit Amsterdam opererende band een internationaal karakter gekregen. Alleen Alexandra Duvekot is nog over van de originele bezetting, nieuw zijn Dennis Duijnhouwer, Jochem Baelus en Lucy Kruger. De afgelopen jaren toerde de band door heel Europa en trad men onder andere op op het gerenommeerde Meltdown Festival, op uitnodiging van The Cure frontman Robert Smith. I’m Afraid We Became One is hun debuutalbum, die in het persbericht wordt omschreven als moonpsyche noisefolk. De kracht van het viertal ligt vooral in het spelen met dynamiek. Regelmatig hebben de songs een onderhuidse spanning, die ik meteen associeerde met een groep als Joy Division. Maar bezitten ook geregeld prachtige harmonieën. Het experiment staat trouwens nog steeds hoog in het vaandel. De eerste single UFO komt zowel gejaagd als fraai uit de verf, een stortvloed van gitaren, felle drums en stuwende baspartijen. Het album verschijnt op Meduse MagiQ, een speciaal door Amsterdamse muzikanten opgericht label. De groep had de release graag willen promoten met een club door Nederland en België en een optreden in Parijs, maar die zullen voorlopig om de bekende reden de koelkast in moeten. Hopelijk kan dat alsnog een keer gebeuren.    

Theo Volk

Releasedatum: 3 april 2020 Eigen beheer

Website: https://www.bluecrime.net/

James Elkington - Ever-Roving Eye

Het goed ontvangen solodebuut Wintres Woma van James Elkington verscheen een kleine drie jaar geleden. Elkington is een muzikant met een grote staat van dienst. Zo werkte hij samen met grote namen als Richard Thompson en Jeff Tweedy, maar ook met de net als hij in Kentucky woonachtige zangeressen Rachel Grimes en Joan Shelley. Een paar jaar terug maakte hij nog samen met Nathan Salsbury het fraaie akoestische album Ambsace. Het is vooral zijn akoestische gitaarspel waar hij om geroemd wordt. Hij put zijn inspiratie vooral uit de rijke Britse folkmuziek. Referenties,  die in het persbericht  genoemd worden zijn Bert Jansch, Kevin Ayers, Michael Chapman, Mike Cooper, Ryley Walker, Jim O’Rourke, Scott Walker, Go-Betweens en Talk Talk. Waarvan vooral Ryley Walker hout snijdt, zoals opener Nowhere Time meteen duidelijk maakt. Naast door de folk wordt Elkington ook beïnvloed door avant-garde in zijn zelf geschreven songs. De begeleiding is spaarzaam en subtiel, met name de cello, viool en houtblazers. Bekende namen die meewerkten zijn drummer Spencer Tweedy en zangeres Tamara Lindeman, beter bekend als The Weather Station. Elkington beschikt trouwens over een warme stem. Net als zijn debuut zal Ever-Roving Eye zeker weer in de smaak gaan vallen bij liefhebbers van rustgevende akoestische gitaarmuziek.    

    

Theo Volk

Releasedatum: 3 april 2020 Paradise of Bachelors/De Konkurrent

Website: https://www.jameselkington.com/

Theo Lawrence - Sauce Piquante

Twee jaar terug verraste de jonge Franstalige Canadees Theo Lawrence op prettige wijze met zijn debuut Homemade Lemonade, gevuld met soul en rock getinte songs. Opvallend was de reeds doorleefd klinkende stem van deze jonge twintiger, die tegenwoordig in Bordeaux woont. Het zeer aanstekelijke en vrolijke uptemponummer Baby Let’s Go Down to Bordeaux verwijst trouwens naar zijn woonplaats. Zijn nieuwe album Sauce Piquante is nog gevarieerder dan de voorganger.  Het varieert van zestiger jaren soul, rock ‘n’ roll, country, Tex-mex, swamp music, cajun, gospel, blues, bluegrass. Lawrence is een uitstekend songschrijver, zijn songs zijn tijdloos. De helft van de songs schreef hij zelf, vijf ervan samen met gitarist Thibault Ripault en In the Back of My Mind is alleen door Ripault geschreven. De BeNeLux release werd reeds voorafgegaan in februari door de single The Worst in Me. Bij een aantal van zijn teksten kreeg Lawrence trouwens hulp van zijn vriendin Leila. Een aantal nummers hebben iets nostalgisch en troostrijks, iets wat iedereen in deze moeilijke tijden wel kan gebruiken. Het doorgaan van zijn optreden in Paradiso lijkt me helaas hoogst onwaarschijnlijk.

Theo Volk

Releasedatum BeNeLux: 3 april 2020 BMG

Website: https://theolawrencemusic.bandcamp.com/releases

Theo Lawrence live:

11-04 Paaspop
02-05 Rhythm & Blues Night Groningen

03-05 Paradiso

Moaning - Uneasy Laughter

Persbericht

Wat gebeurt er als een schurend rocktrio gitaren ruilt voor synths, de beats opkrikt en leunt in de alledaagse angsten om gewoon een functionerende mens te zijn in de 21e eeuw? Het antwoord is Uneasy Laughter, de sensationele tweede Sub Pop-release van het in Los Angeles gevestigde Moaning. Sean die zegt te kampen met extreme angsten überhaupt over de release van een tweede album. Geen enkel scenario dat door zijn hoofd heeft gespookt de afgelopen maanden komt in de buurt bij de werkelijkheid waar we op dit moment in verkeren. De release a.s. vrijdag vieren ze in zelfquarantaine, vervelend maar Sean, Pascal en Andrew beseffen zich dat er mensen zijn die het veel erger hebben. "My heart goes out to everyone dealing with this bizarre time. There are people who have it so much worse and I feel grateful for my health and supportive community. The scariest thing is not the virus, but the mass hysteria. Please be kind to each other. This is affecting us all and we need to be supportive." De puzzel mag onaf blijven voelen bij de release van Uneasy Laughter in deze bizarre tijden. Sean geeft toe dat Uneasy Laughter in een heel andere richting had kunnen gaan als hij niet nuchter was geworden en zichzelf had opgeleid over kernonderwerpen als gender en geestelijke gezondheid. “Ik heb veel gelezen in de tourbus - schrijvers als Bell Hooks, Mark Fisher en Alain de Botton hebben me allemaal echt geïnspireerd. Ik wil niet de persoon zijn die jonge mensen beïnvloedt om high te worden en tragische clichéartiesten te worden '', zegt hij. "Wat ik mensen liever vertel, is dat ze niet de enige zijn in wat ze denken en hoe ze zich voelen. 'Ego' specifiek en het album gaat in het algemeen over die thema's - je onzin loslaten zodat je andere mensen kunt helpen en aanwezig kunt zijn." Een boodschap die hopelijk tot de verbeelding van vele spreekt.

Theo Volk

Releasedatum: 19-2-2020 Sub Pop/De Konkurrent

Website: https://moaning.bandcamp.com/

Hailu Mergia - Yene Mircha

In Ethiopië was Hailu Mergia in de jaren zestig en zeventig een beroemd muzikant. Hij startte in de nachtclubs van Addis Abeba en nam enkele succesvolle albums op in de jaren zeventig en tachtig met onder meer de Walias Band. In 1981 vluchtte hij naar Amerika, waar hij in eerste instantie de kost verdiende als taxichauffeur, om vervolgens onder eigen naam verder te gaan. Op zijn vorige album Lala Belu moesten zijn fans maar liefs vijftien jaar wachten. De kritieken waren twee jaar geleden unaniem lovend, waaronder van The New York Times, BBC en Pitchfork. Laatstgenoemde rekende het album zelfs tot de fraaiste van het vorige decennium. Het nieuwe album Yene Mircha (vertaald “mijn keuze”) doet er wat mij betreft niet voor onder.  Vooral op toetsen laat hij regelmatig heerlijk relaxt funky spel horen, zoals in Yene Abeba. In Bayine Lay Yibedal waagt hij zich aan dub. Zijn trio bestaat verder uit drummer Kenneth Jospeh en bassist Alemseged Kebede. Zijn voornamelijk instrumentale muziek is bijzonder toegankelijk voor Westerse oren.  

Theo Volk

Releasedatum: 27 maart 2020 Awesome Tapes From Africa

Website: https://hailumergia.bandcamp.com/

Jack Poels - Blauwe Vear

Zonder een blauwe veer van een Vlaamse gaai had dit Nederlandstalige soloalbum van Jack Poels misschien nooit het levenslicht gezien ; “Op de dag dat mijn zoon voor zijn studie naar Zuid-Korea vloog, vond ik in een modderpoel een veer van ’n Vlaamse gaai. Niet alleen was het een prachtig exemplaar, het vinden van zo’n blauwe veer blijkt ook nog een speciale boodschap in zich te dragen: denk terug waar je aan dacht op het moment dat je ze vond. Vanaf toen was er geen houden meer aan. De blauwe veer werd ’n symbool voor vertrekken en weer thuis komen.”. Iedereen kent Jack Poels natuurlijk van Rowwen Hèze, een band goed voor drieëntwintig albums en hits als Bestel Mar. Een band met een grote reputatie op het gebied van polka’s en tex-mex. Op het podium maken ze er altijd een feestje van en deelde het podium met een legende als Flaco Jiménez. Ook het maken van Blauwe Vear was volgens coproducer Bart-Jan Baartmans een feestje. Zowel muzikaal als persoonlijk was er goede klik tussen beide. Men ging zo op in het creatieve proces dat men af en toe vergat te eten. Deze keer geen polka’s en tex-mex, maar prachtige, klein gehouden akoestische luisterliedjes vol weemoed en melancholie, die een inkijkje geven in zijn persoonlijke leven. Op drie na werden de liedjes door Poels zelf geschreven. Eerste single Elf Oaver Elf is een cover van Virginia May van Gregory Alan Isakov. Zo’n half jaar geleden werd een oproep onder Heavenlezers om met suggesties voor covers te komen. Heavenlezer Loek Tegelaers stelde toen dit nummer voor. De tekst handelt over de toren van de plaatselijke kerk. Vaak als op Poels op de klok keek was het elf over elf. Een symbolische tijd, het begin van carnaval, de “vasteloavend”. De zang en akoestische gitaar van Poels wordt subtiel begeleid door de achtergrondzang van Baartmans en een elftal instrumenten. Het keurig verzorgde tekstboekje laat zien dat Poels ook een verdienstelijk schilder is. Voor Snowstar Records oprichter Cedric Muyres gaat een lang gekoesterde wens in vervulling; ''Voor mij is deze release zeer persoonlijk. Ik vind dit prachtige album extra bijzonder omdat ik -in Limburg- opgegroeid ben met de muziek van Jack. Hij heeft wat mij betreft het mooiste Nederlandstalige lied ooit geschreven (De Peel in Brand), dus ik vind het een eer om dit americana-album uit America uit te mogen brengen.”. Voor wie het album trouwens nu besteld, krijgt een gesigneerd toegestuurd op de datum van release. 

Theo Volk

Releasedatum: 27 maart 2020 Snowstar Records

Website: https://jackpoels.nl/

Polly & Bruce - Acid Love

Polly & Bruce is een country- en folkduo bestaande uit Woody Veneman en Sanne Samina Hanssen. De twee leerde elkaar kennen tijdens “Onder Het Melkwoud”, oorspronkelijk een hoorspel geschreven door Dylan Thomas voor de Britse radio, wat omgetoverd werd naar een theatervoorstelling met muziek. Dan blijkt dat ze verre familie van elkaar zijn en hun stemmen goed matchen. In 2018 verschijnt onder de toepasselijke naam de EP Under Milkwood, waarvan enkele nummers opnieuw bewerkt en opgenomen zijn voor hun debuut Acid Love.  Het album bevat elf originele composities geschreven door Veneman. De onderwerpen variëren van de natuur, lust, overspel, maar ook de onderlinge relatie tussen Veneman en Hanssen. Elk lied is doordrenkt met verleiding, opwinding en verlangen. Een collectie die aanvoelt als de kroniek van een op de loer liggende breuk. Zelf omschrijven ze het als “een verzameling anthems, ballads en tearjerkers die ons nauw aan het hart gaan”. Opener Here Comes The Night is een song die speciaal is geschreven voor de in 2019 verschenen bioscoopfilm “De Liefhebbers”. Van de eerste single Body Builder verscheen tevens een video, geregisseerd door Abel Bos en Anouk Fortunier. Hierin is een keur aan Vlaamse en Nederlandse acteurs en dansers te bewonderen, zoals Gouden Kalf- en Emmy Award-winnaar Maarten Heijmans (Klokhuis, Ramses), Sien Eggers (In de Gloria), Darryl E Woods en Bram Verrecas. Muzikaal balanceert Polly & Bruce tussen altcountry en moderne folk, maar in de muziek schemeren ook invloeden van indie en wave door. De meeste songs op de plaat zijn geschreven in de traditie van de grote Amerikaanse songschrijvers. Veneman neemt de meeste instrumenten zelf voor zijn rekening en Hansen speelt bugel. Dat instrument komt geweldig tot zijn recht in afsluiter en titelsong Acid Love. De releaseshow  is gepland op de dag van de release in de Eindhovense Rozenknop, maar in deze onzekere tijden van het Coronavirus lijken nog weinig dingen zeker.

Theo Volk

Releasedatum: 10 april 2020 Hollow Horse Records

Website: https://www.pollyandbruce.com/

Polly & Bruce live:

10-04 EINDHOVEN: De Rozenknop, album releaseshow

Ralph de Jongh - The Whole World Inside Vol.1: #Misic #YouBetter #Music

De laatste jaren kent de creativiteit van Ralph de Jongh, de hardst werkende bluesmuzikant van Nederland, geen grenzen meer. Waarbij ook nog eens de kwaliteit niet lijdt onder de kwantiteit. De afgelopen jaren leverden dat prachtplaten op als Dancing on a Volcano, Breath of Live en vorig jaar de vierluiken Quantum en Roadtrippin’. “All songs and lyrics created on the spot by Ralph de Jongh” staat er te lezen op de hoes. Alle liedjes kwamen dus via improvisatie live tot stand in Café De Noot, een vertrouwde thuishaven. Ralph wordt door muzikanten omringd, die hem precies aanvoelen, vooral de ritmesectie werkt al heel lang samen met hem. Daarnaast Tim Birkenholtz (elektrische gitaar, pedal steel), Ferry Lagendijk (hammond) en de wonderschone koortjes worden verzorgd door vrouwlief Monique en Ylvalie Dik. Deze keer is het voor de luisteraar een stuk gemakkelijker te behappen, want het album kent “slechts” een speelduur van iets meer dan 78 minuten. Zoals gewoonlijk gooit Ralph zijn hart en ziel in de strijd en levert dat een bloedmooi album op, dat dankzij zijn begeleiders naar een nog hoger niveau getild wordt, omdat ze van Ralph alle vrijheid krijgen. Verder valt er weinig te melden over het album of het zou moeten zijn dat het artwork en de foto’s van fan/fotograaf Edwin Fabriek zijn. Naast dit album verschijnt aanstaande vrijdag ook nog eens Live at the Theatre Vol. 2. In het loop van het jaar kunnen zijn trouwe fans trouwens nog meer releases verwachten. 

Theo Volk

Releasedatum: 13 maart 2020 Eigen beheer

Website: https://ralphdejongh.com/

Jonathan Hultén - Chants From Another Place

Naast in de muziek, is de Zweed Jonathan Hultén actief als illustrator en maakt hij video’s. Zijn debuutalbum Chants From Another Place werd voorafgegaan door de single The Mountain, wat een ingetogen ode aan verdriet en hoop is. De single werd vergezeld door een compleet zelfgemaakte video, waarvoor hij zich liet beïnvloeden door Tolkien, Tove Jansson en art nouveau illustrator Aubrey Beardsley.  Op het drumwerk van Nacho Montero na, worden de overige instrumenten door Hultén zelf bespeeld en werd het opgenomen in zijn eigen studio in Stockholm. In het persbericht worden nogal uiteenlopende invloeden genoemd; Nick Drake, Sufjan Stevens , Fleet Foxes, Bert Jansch en John Martyn tot aan Anna Ternheim, Chelsea Wolfe en Hexvessel. Geen van deze voorbeelden snijden voor mij echt hout. Zelf associeerde ik hem meteen met de betreurde Schotse troubadour Jackie Leven, zowel vanwege de manier van zingen als zijn timbre. Op het album geeft Hultén de luisteraar een inkijkje in zijn persoonlijke leven. Hij bedient zich zowel van eigenzinnige a capella folk tot kerkkoor aandoende composities. Het door hemzelf gemaakte zelfportret  op de hoes past goed bij de vaak melancholische muziek. Op het podium is hij trouwens een levend, androgyn kunstwerk en volgende week live te aanschouwen als voorprogramma van Chelsea Wolfe. 

Theo Volk  

         

Releasedatum: 13 maart 2020 Kscope

Website: https://jdhulten.com/

Jonathan Hulten live (support Chelsea Wolfe):

16-03 UTRECHT: TivoliVredenburg

23-03 ANTWERPEN: Bourla

Hilary Woods - Birthmarks

Over muzikant en visueel artiest Hilary Woods, oorspronkelijk afkomstig uit Dublin, is vrij weinig bekend. Ze schijnt intussen achter in de dertig te zijn en moeder van twee kinderen. In haar tienerjaren speelde ze in de alternatieve rock band JJ72, een band die in hun begintijd voor hun plezier oefende in een garage. Op haar twintigste toerde ze echter over de hele wereld, maar vond de invloed van de muziekindustrie te groot en kapte resoluut met de band. Vervolgens verplaatste ze haar aandacht naar schilderen en haalde daarnaast een graad in literatuur en masters in film aan Trinity College Dublin. Toch kon ze haar oude liefde muziek niet loslaten en begon een solocarrière. Ze bracht twee ep’s uit, Night in 2014 en Heartbox in 2016. Op haar debuutalbum Colt trakteert ze de luisteraar op dromerige en filmische soundscapes, waarbij ze vooral gebruik maakt van piano en synthesizers. Haar nieuwe album Birthmarks ligt gedeeltelijk in het verlengde ervan, zij het dat het opgenomen werd terwijl Woods hoogzwanger was. De basisopnames werden vastgelegd in een verlaten appartementencomplex ergens in Galway. Het album werd in Oslo afgewerkt samen met noise muzikant en producer Lasse Marhaug. De afgelopen twee schreef ze acht songs met als leidraad vluchtige processen over persoonlijkheid, egoïsme, een groeiende embryo en uiteindelijk de birthing of the Self, te midden van constante persoonlijke en sociale veranderingen. Birthmarks gaat over pijnlijke herinneringen, over littekens gehuld in mysterie en uiteindelijk de kunst van alchemie en de zoektocht naar het levenselixer. Ze vond inspiratie bij schilderijen van Francis Bacon, foto’s van Francesca Woodman en films van Chris Marker. Was haar debuut voornamelijk dromerig, hier schuurt het af en toe en is de intensiteit regelmatig groter door de inbreng van Marhaug. Marhaug schreef trouwens mee aan Cleansing Ritual, waarin de eigenzinnige Jenny Hval op synthesizer te horen is. Het overgrote deel van de instrumenten wordt door Woods zelf bespeeld; gitaren, piano’s, analoge synthesizers, elektronica en maakte ze veldopnames. Op de eerste helft van de tracks is een belangrijke rol weggelegd voor de cello van Okkyung Lee en op de tweede helft van de tracks voor de saxofoon van Dag Stiberg. Birthmarks is een album dat wellicht bij liefhebbers van Jenny Hval, Low en Julianna Barwick in de smaak zou kunnen vallen.

Theo Volk

Releasedatum: 13 maart 2020 Sacred Bones/De Konkurrent

Website: http://www.hilarywoods.com/

Hilary Woods live:

19-04 TILBURG: Roadburn Festival

03-05 BRUSSEL: Botanique, Les Nuits 2020

Håkon Høye - Nights at the Surf Motel

Håkon Høye werd geboren in Oslo, maar groeide op in het kleine plaatsje Tynset. Zijn muzikale genen kreeg hij mee van zijn vader, die klarinet en accordeon speelde. Op zijn negende pakte Høye de  saxofoon  op, een paar jaar gevolgd door de gitaar. Sinds de jaren negentig is hij actief in de Noorse bluesscene en heeft hij intussen een goede reputatie als live- en studiogitarist en als producer opgebouwd. Sinds het begin van het millennium werkt hij geregeld samen met Bill Trioiani in verschillende bands. Daarnaast speelde hij regelmatig in de “Muddy Waters”club in Oslo, waar hij samenspeelde met artiesten als Mitch Kashmar, Kid Ramos, Jackie Payne, Nappy Brown en Tad Robinson. Internationale bekendheid kreeg hij door zijn bijdrages aan het op Ruf Records verschenen album Back to the Black Bayou van Louisiana Red. Zijn toepasselijk getitelde debuutalbum 'Bout Time verscheen in 2013. Zijn nieuwe album Nights at the Surf Motel kwam dankzij een geslaagd Kickstarter project en financiële steun van het FFUK tot stand. FFUK staat voor Fond For Utøvende Kunstnere, Fonds voor uitvoerend kunstenaars. Jammer dat in Nederland steeds meer van dit soort culturele instanties worden wegbezuinigd. Op zijn website adverteert hij zichzelf als een bluesartiest, die beïnvloed is door r&b, swamp rock en Latin grooves. Het persbericht heeft het over een mix van Lightnin' Hopkins, The Rolling Stones, The Band en Pops Staples. Beide omschrijvingen zijn van toepassing. Zo hoor ik bijvoorbeeld The Band overduidelijk terug in Stay Awhile, net name in de vocalen. Het is een heerlijk gevarieerd album geworden, waarop ook zijn begeleiders de gelegenheid krijgen te “shinen”, zoals saxofonist Kasper Skullerud Værnes in One Floor Down. Acht van de tien songs schreef hij samen met Trioiani. Twee covers, You Must Believe Me van Curtis Mayfield en Sweet Sugar You van Richard Berry. Zijn liedjes gaan over liefdesaffaires, verlangen, mooie herinneringen, verloren liefdes, geestelijke onrust en een modern medium als instagram. Wie van een gevarieerd en relaxt album houdt is bij Nights at the Surf Motel zeker aan het goede adres.   

Theo Volk

Releasedatum: 3 april 2020 Big H Records/PIAS

Website: http://www.hakonhoye.com/

Ruud van den Boogaard - Eindelijk

De grote passie van Ruud van den Boogaard is muziek, waar hij grotendeels zijn geld mee verdient. Die passie deelt hij al sinds de basisschool in Knegsel met singer-songwriter JW Roy. Samen begonnen ze al snel dagelijks samen muziek te maken en te schrijven en droomden van een muzikale carrière. JW Roy beschreef die periode op prachtige wijze in het liedje Building a Dream op zijn album Dry Goods & Groceries. De standvastigheid van Roy bleek groter en kreeg hij een grotere bekendheid. De twee werkten samen op de albums Keep It Coming, Kitchen Table Blues en Laagstraat 443 van Roy. Laatstgenoemde album en Nederlandstalige klassieker kreeg die naam, omdat het in huis van Ruud werd opgenomen. In 2009 nam Ruud uiteindelijk zelf een sprong in het diepe en bracht Open Hart uit. Songs als Marionneke Sanders bewezen dat hij niet alleen een fantastisch gitarist is, maar ook een uitstekend songschrijver.  Ondanks dat een groot aantal van de liedjes voor Eindelijk al snel klaar waren, duurde het toch nog een decennium voordat het gaat verschijnen. De vriendschap met boezemvriend Roy blijkt nog steeds te bestaan, getuige Liefde Blijft Bestaan en natuurlijk de vrolijke opener Op de Fiets, wat de twee samen zingen. Een andere goede vriend van Ruud is Björn van der Doelen, op wiens platen hij vanaf diens debuut D'n Duvel Die Slaapt Nooit zijn niet geringe kwaliteiten etaleert. Samen met Björn zingt hij de ode Vrouwen Uit Brabant, een cover van een nummer van de Texaanse countryzanger Pat Green. Collega Huursoldaten Mirthe de Jonge (cello) en Alex Akela (viool) leveren, zoals we van hen kennen, hoogstaande bijdrages af. Ruud weet met zijn liedjes de luisteraar zowel te ontroeren als een glimlach op het gezicht te toveren. Ronduit prachtig is Mooie Getrouwde Vrouw over een verhouding, die gedoemd is om te mislukken : 

“Steeds meer en meer vuul ik voor jou maar ik wil niet verder met een vrouw

Die nie kiezen kan voor ene man ja ook ik heb een geweten

Dus ik beslis nou maar voor jou jij moeilijke getrouwde vrouw

Het is gedaan ik wil het echt niemir ja ge belt maar as ge vrij bent.”

Vergezeld van subtiele akoestische gitaar en cello bezingt Ruud zijn verdriet over een overleden dierbare in Slaap Zacht. Een keer laat hij zijn fantasie en zijn donkere kant de vrije loop in Slecht Lied, een onvervalste murder ballad. Hierin vermoordt  de hoofdpersoon zijn vriendin alleen vanwege haar juwelen. Grappig is afsluiter La France, over een eenmalige vakantie in Frankrijk, die ontsierd werd door plotselinge buikloop. Net als alle platen van Björn werd Eindelijk op vakkundige wijze geproduceerd door Gabriël Peeters. Eindelijk is een album, dat de luisteraar op diverse manieren weet te emotioneren. Ruud hoort wat mij betreft thuis in het rijtje Gerard van Maasakkers, JW Roy en Björn van der Doelen.  

Theo Volk

Releasedatum: 5 april 2020 Val allemaal maar kapot ik doe het zelf wel records

Website: http://ruudvandenboogaard.nl/

Ruud van den Boogaard live:

05-04 BERGEIJK: Club Aquino cd-presentatie, toegang gratis

Lian Ray - Rose

Gevoel voor humor kan men bij Snowstar Records niet ontzegd worden, want het album Rose verschijnt namelijk op vrijdag de dertiende. Het had nogal wat voeten in aarde voordat het verscheen. Lian Ray nam het in zijn eentje in 2012/2013 op in Berlijn in een dramatische periode van zijn leven, hij kreeg te maken met bedrog, drugs en depressie. Hij had een kortstondige relatie met ene Rose, die uiteindelijk terugging naar haar oorspronkelijke liefde Mateo. Het bezorgde hem veel hartzeer, men ging niet bepaald als vrienden uit elkaar. Zo zingt hij wanhopig in Mateo : 

“Are you sorry?

What a cruel little bitch you are.”

Een decennium lang vocht hij tegen zijn demonen in Berlijn, maar besloot uiteindelijk deze stad te ontvluchten en woont tegenwoordig in onze hoofdstad. Daar ontstond weer contact met Snowstar Records. Ray was al sinds 2009 op de radar van dit label, want zijn song These Things We Can’t Repair stond op de verzamelcd Snowstar Records Compilation. Aanvankelijk zou het album in november verschijnen, maar in samenspraak met zijn nieuwe manager tot twee keer toe verschoven. Wel verschenen er reeds de nodige recensies en trad Ray al regelmatig ter promotie van het album op, zoals vorige maand als voorprogramma  van Ásgeir. Op Rose stort Ray op een hartverscheurende en eerlijke manier zijn hart uit. In teksten die slechts op een manier geïnterpreteerd kunnen worden.  De master van dit meeslepende album werd gemaakt door Bob Ludwig, een van de grootste op dit gebied. Veel steun kreeg Ray de afgelopen tijd van het label, dat dan ook bedankt wordt met de regel, “gereanimeerd in 2018/2019 door Stefan Breuer & Cedric Muyres.”. Een sympathiek label trouwens, dat steeds veelzijdiger aan het worden is en altijd keurig verzorgde producten aflevert. 26 maart vindt dan uiteindelijk na vele jaren toch nog de officiële releaseshow plaats in Ekko. 

Theo Volk

Releasedatum: 13 maart 2020 Snowstar Records

Website: https://www.lianray.com/

Lian Ray live:

14-03 GOUDA: High fidelity, instore 17:00 uur

21-03 DEVENTER: Plato, instore 14:30 uur

21-03 APELDOORN: Plato, instore 17:00 uur

26-03 UTRECHT: Ekko, release show

28-03 LEIDEN: Velvet, instore 16:30 uur 

Caroline Rose - Superstar

In 2012 bracht de New Yorkse singer-songwriter en multi-instrumentalist Caroline Rose in eigen beheer haar debuutalbum America Religious uit. Hierop was een interessante mix van folk, country en rockabilly te horen. Toch vond ze de genres te beperkt en besloot met haar derde album Loner richting indiepop op te schuiven, met veelal goed in het gehoor liggende liedjes en nogal uiteenlopende invloeden. In de video van Soul No. 5 twee jaar terug zag de inmiddels dertigjarige er nog uit als een meisje. Zowel qua uiterlijk als op haar nieuwe album Superstar is Rose meer volwassen geworden. De titel is natuurlijk ironisch bedoeld, ze heeft allerminst de status van een superster, meer die van een underdog. Ze verlangt er ook niet naar, getuige de regels  in sleutelsong Got to Go My Own Way :

“Remain humble, not like all these fakers

Always get bleacher seats sitting at the L.A. Lakers”

Veel inspiratie haalde Rose uit een cult filmklassieker als “The bitter tears of Petra von Kant, David Lynch’s “Mudholland drive” en de mockumentary “Drop dead gorgeous”. Soms heeft de muziek een heerlijke groove, zoals het al vrijgegeven Feel The Way I Want, waarvan de video trouwens in zijn geheel met een iPhone gefilmd is. Maar soms ook heerlijk dromerig zoals in de bijzonder fraaie songs Freak Like Me en Pipe Dreams, waarin haar ingetogen stem goed tot zijn recht komt. Veelal bespeeld Rose de instrumenten zelf; keyboards, synthesizers, bas, gitaren, drums, percussie, fluit, ukelele en maakte veldopnames. Met Superstar lijkt Rose eindelijk haar eigen draai gevonden te hebben.   

Theo Volk

Releasedatum: 6 maart 2020 New West

Website: https://www.carolinerosemusic.com/

Prophecy Playground - Comfort Zone

Twee jaar geleden richtte de Israëlische singer-songwriter Or Izekson het alternatieve folk project Prophecy Playground op. Het debuutalbum Comfort Zone werd vorig jaar reeds voorafgegaan door een drietal singles. Izekson ziet het als een conceptalbum ; “The main idea behind the album’s production was to combine skillful acoustic guitar playing, often on various tuning alterations, together with carefully written arrangements for string section & other orchestral instruments, whilst not harming the gentleness and fragility of the songs core. Another objective was that the album must remain purely acoustic.”. Grootste invloed op zijn muziek is Nick Drake, vooral in de strijkersarrangementen. Onlangs bracht hij een nog enkele tribute shows met betrekking tot Drake’s Pink Moon. Het album bevat voornamelijk eigen werk. Hij coverde twee andere belangrijke invloeden, Nobody Cares for Me van Mississippi John Hurt en Eleanor's Cake (Which Ate Here) van Kevin Ayers. Laatstgenoemde is helaas na zijn dood ten onrechte in de vergetelheid geraakt. De muziek schurkt door de arrangementen regelmatig tegen Europese klassieke kamermuziek aan. Naast subtiele strijkers wordt de muziek opgesierd door akoestische gitaren, drums, percussie, staande bas, fluit, harp en trompet. Alle instrumenten worden bespeeld door uitstekende Israëlische muzikanten. Het bijzonder fraaie debuutalbum werd opgenomen in Tel Aviv. De stem van Izekson heeft trouwens een heerlijk hees randje, denk aan zijn landgenoot Oren Lavie. Comfort Zone opent en eindigt met een instrumentale compositie. De release is uitgebracht op een vrij nieuw onafhankelijk Nederlands label en is alleen op vinyl en digitaal verkrijgbaar. Ondanks dat de speelduur nog geen half uur bedraagt, maakt het album veel indruk. Bovendien doet het zijn titel alle eer aan, zeker bij muziekliefhebbers als ik, bij wie Nick Drake hoog in het vaandel staat. Zeer warm aanbevolen.

        

Theo Volk

Releasedatum: 15 februari 2020 Friendly Folk Records

Website: https://www.facebook.com/ProphecyPlayground/

School is Cool - Things That Don’t Go Right

Sinds de komst van het eigenzinnige T.C. Matic in 1980 maakte de Belgische rockmuziek een grote ontwikkeling door. Sindsdien schoten de nieuwe groepen als paddenstoelen uit de grond, waarvan dEUS uiteraard de bekendste is en de meeste invloed had en heeft. Zo’n decennium geleden werd in Berchem School is Cool opgericht. Hun eerste ep en cd werden nog in eigen beheer uitgebracht, maar dankzij de nodige air play op Studio Brussel groeide hun populariteit snel, ook in Nederland. Bovendien wonnen ze Humo's Rock Rally. De samenstelling van de groep was af en toe aan verandering onderhevig, vaste waarden vanaf het begin waren frontman Johannes Genard en Matthias Dillen. Op hun nieuwste album Things That Don’t Go Right wordt de groep herenigd met producer Reinhard Vanbergen (Das Pop), die ook de productie van hun debuut Entropology voor zijn rekening nam. Het debuut werd gedomineerd door tachtiger jaren synthesizers en energieke drums met veel donkere, apocalyptische teksten. Ook deze keer gaan de teksten niet over “the bright side of life”, maar over stukgelopen relaties, lusteloosheid, de schijnwerkelijkheid van sociale media, fear of missing out (de angst om iets belangrijks of leuks te missen), het concept mannelijkheid en Australische reality programma’s. Kortom over Things That Don’t Go Right. Gelukkig is de muziek een stuk luchtiger van toon, waarin regelmatig een belangrijke rol is weggelegd voor het toetsenspel van Hanne Torfs.  Net als op het debuut is de percussie erg energiek. Soms liggen de liedjes goed in het gehoor zoals single Close, dat ongetwijfeld op veel air play zal mogen rekenen. Ook is er geregeld uitstekend gitaarspel te horen, zoals in Thunder & Lighting.  Wie goed luistert naar on the Halfway line hoort trouwens heel kort de bekende gitaarsound van The Allman Brothers terug. Naast uptemponummers ook ingetogen nummers, die me persoonlijk beter bevallen. Af en toe klinken er recente invloeden door, zoals bijvoorbeeld van War on Drugs. De finale van afsluiter en titelsong  herinnerde me overigens meteen aan de meeslepende finale van The Stones klassieker You Can't Always Get What You Want. Het schilderij op de cover is van Bent  van Looy (Das Pop). 

Theo Volk

Releasedatum: 6 maart 2020 NEWS

Website: https://schooliscool.be/

School is Cool live:

16-04 GENT: Charlatan (Uitverkocht)

17-04 UTRECHT: Ekko

18-04 ANTWERPEN: Trix

24-04 BRUSSEL: AB (Uitverkocht)

The Pilgrims - 6IX

In de jaren negentig kreeg de Noord-Hollandse rockgroep The Pilgrims bekendheid door enkele hits en niet te vergeten dankzij hun spetterende liveoptredens. Na zo’n tien jaar werd helaas de stekker uit de groep getrokken, nadat gitarist Persijn Joling getroffen werd door een herseninfarct. Frontman Reniet Vrieze richtte zich daarna op zijn eigen studio, wat kleinschalige muzikale projecten en zijn gezin. Toch besloot Vrieze The Pilgrims nieuw leven in te blazen, nadat een van zijn dochters opmerkte hem nog nooit live had zien optreden. Eigenlijk “alleen voor de fun” werd een kleine toer gedaan en verscheen hun vijfde album PunkSoulRock”NRoll, dat enkele nieuwe songs bevatte, maar voornamelijk bestond uit heropgenomen tracks, zowel (akoestisch) live als in de studio. Het nieuwe 6IX bevat veertien gloednieuwe songs en daarnaast twee covers van Otis Redding, (Sittin’ On) the Dock of the Bay en I’ve Loving You Too Long. Dat Vrieze een groot fan van de muziek van Redding is blijkt wel uit Man with a Child in His Head, waarin Vrieze een andere song van Redding noemt, I’ve Got Dreams to Remember. Net als Redding beschikt Vrieze trouwens over een rauwe, expressieve stem. Zijn authentieke, pure nummers gaan over nogal uiteenlopende onderwerpen als internetseks, dementie, haantjesgedrag, dankbaarheid, groot verlies, maar ook schreef hij een liedje voor vrouwlief Elise. Muzikaal gezien is het aanbod gevarieerd, het is een energieke mix van bluegrass, folk, soul en rock. Met 6IX maken The Pilgrims een glorieuze comeback, met misschien wel het beste album uit hun oeuvre. Uiteraard zal de release binnenkort ondersteund worden door een korte toer, voor de data zie hier.   

Theo Volk  

                             

Releasedatum: 6 maart 2020 PIAS

Website: https://thepilgrims.band/

Millionaire - APPLZ ≠ APPLZ

Tim Vanhamel loopt al zo’n twee decennia mee in de Belgische muziekscene. Hij werkte mee aan projecten van onder anderen Broken Glass Heroes, Eat Lions, The Hickey Underworld en Tom Barman’s Magnum. Begin van het millennium bracht hij twee baanbrekende albums uit onder de naam Millionaire. Van uit het niets blies hij dit project in 2017 nieuw leven in met het wederom succesvol ontvangen Sciencing. Het vierde album APPLZ ≠ APPLZ, spreek uit als Apples not Apples, is weer een heerlijk tegendraadse rockplaat geworden. Enige constante factor is bassist Bas Remans. Alle liedjes werden geschreven en gearrangeerd door Vanhamel.  De opener Cornucopia werd reeds vrijgegeven en is erg catchy, met een gedreven ritmesectie en fraai psychedelisch gitaarwerk van Vanhamel. Buiten bas en drums nam Vanhamel bijna alle instrumenten zelf voor zijn rekening. Los Romanticos valt op door het staccato ritme en refrein dat meteen blijft hangen. Ook Strange Days werd reeds vrijgegeven, de fraaie video ervan werd gemaakt door Nick Timmermans & Jaak De Digitale.  In The Watchman klinkt hij in alle opzichten als een reïncarnatie van Jimi Hendrix. De tekst is nogal cryptisch, het zou kunnen verwijzen naar fake news of naar mensen die zich anders voordoen op sociale media dan ze in werkelijkheid zijn. Het zou me niet verbazen mocht de titel een knipoog zijn naar All Along the Watchtower, de ultieme cover door Hendrix van de Dylanklassieker. Net als velen van ons maakt van Vanhamel zich zorgen over het huidige politieke landschap. Toch wilde hij zich niet daardoor laat leiden in zijn muziek en wilde die dansbaar houden en wil hij de luisteraar even laten ontsnappen aan de sleur, zij het met de van hem bekende twist. Het opvallende artwork werd trouwens door Vanhamel zelf gemaakt. Binnenkort zal hij dit spannende en tegendraadse album voorstellen op de Nederlandse en Belgische podia. Zeer interessant voor Nederlandse belangstellenden lijkt me het optreden in de Mezz. Op vrijdag 3 april en zaterdag 4 april presenteert Mezz namelijk hét Belgische festival van Nederland: “Ik Zie U Graag”. Tijdens dit tweedaagse festival ontdek je een heel weekend lang spannende acts uit de broeierige, bruisende Belgische muziekscene. Op deze editie van “Ik Zie U Graag” zie je naast Millionaire, Zwangere Guy, Compact Disk Dummies, SONS, IBE, Brihang, Mintzkov, Cocaine Piss, The Guru Guru, Black Leather Jacket, Ruby Grace, Borokov Borokov, Compro Oro, Tessa Dixson, Echo Beatty en EMY.

Theo Volk

Releasedatum: 6 maart 2020 Unday/NEWS

Website: http://millionaireband.be/

Millionaire live:

21-03 EUPEN: Alter Schlachthof

25-03 BRUGGE: Cactus

28-03 LUIK: Reflector

29-03 ANTWERPEN: Trix (Uitverkocht)

31-03 LEUVEN: Het Depot

03-04 KORTRIJK: De Kreun

04-04 BREDA: Mezz : Ik Zie U Graag

11-04 HASSELT: MOD

14-04 GENT: Handelsbeurs (Uitverkocht)

24-04 UTRECHT: De Helling

30-04 BRUSSEL: Les Nuits Botanique