Ajay Mathur - Little Boat


Ajay Mathur is een muzikant, die geboren en getogen is in India. In de jaren zeventig trad hij veel op in trendy clubs in Mumbai en New Delhi. Geregeld werd hij op het podium bijgestaan door internationale sterren als Jimmy Page van Led Zeppelin en de experimentele jazzmusicus Don Cherry (vader van Neneh). Deze jamsessies mondden met regelmaat uit in marathonoptredens tot diep in de nacht. In de jaren tachtig verhuisde Mathur naar Zwitserland en had daar in dat decennium en in de jaren negentig veel succes met zijn rockgroep Mainstreet, bovendien trad hij met de groep over de hele wereld op. Op zijn soloalbums vormt hij een mix van pop en rock met americana soms aangevuld met  traditionele Indiase instrumenten als sitar en pantura, om tot een geheel eigen genre. Naast een geweldig gitarist is hij ook een uitstekend zanger, het titelnummer roept bij mijn herinneringen op aan de betreurde Jackie Leven. Erg knap is de invulling van de songs, hij voelt precies aan wat de songs nodig hebben. Dat hij tegenwoordig echt helemaal ingeburgerd is in Zwitserland blijkt wel uit de afsluiter, waarin hij My Wallet is a House of Cards omdoopt tot Kartehuus, wat hij zingt in een Zwitserse variant van het Duits. Opgenomen en gemixt  werd de cd in The Lounge en gemastert in de legendarische Abbey Road Studios. Het derde soloalbum Little Boat bevat originele, goed in het gehoor liggende muziek en zal daardoor veel luisteraars gaan aanspreken.
Theo Volk
Releasedatum: 2 maart 2018 Eigen beheer


Sawmill Roots Orchestra - Sawmill Roots Orchestra


Dit kwartet uit Estland werd begin vorig jaar opgericht en bestaat uit Aveli Paide (klarinet), Aigor Post (trompet), Raul Terep (drums) en Andres Roots (gitaar). De zeven instrumentale composities werden allen gecomponeerd door Andres Roots. Roots is iemand die zich graag verdiept in oude muziek en dan met voorkeur van voor de tweede wereldoorlog. In zijn muziek vermengt hij graag blues met andere genres en daardoor vind ik zijn muziek erg aantrekkelijk. Zo combineert hij op zijn ijzersterke soloalbum Winter, blues met invloeden uit de rockmuziek van de jaren zestig. Op Sawmill Roots Orchestra wordt Mississippi Delta blues gecombineerd met New Orleans jazz voorzien van een psychedelisch tintje. Voorafgaande aan de release had men al in oktober vorig jaar de single Meow Meow/Sawmill Stomp uitgebracht. Ondanks dat de musici kort samen zijn klinkt het kwartet als een hecht spelend collectief. Sawmill Roots Ochestra is een bijzonder geslaagd experiment van het combineren van  Mississippi Delta blues met New Orleans jazz.
Theo Volk
Releasedatum: 2 maart 2018 Roots Art Records

Demi Knight - Budapest


Demi de Ridder is een singer-songwriter, die ondanks haar jeugdige leeftijd (21), al sinds 2015 aan de weg timmert. Ze vergaarde in dat jaar landelijke bekendheid door haar deelname aan “De beste singer-songwriter van Nederland”. In datzelfde jaar verscheen ook haar EP Songs About Unfaithful Men, waarop country en popliedjes te vinden waren. Voor haar debuutalbum Budapest nam ze ruim de tijd. Demi schreef alle liedjes zelf. In opener Buried Cold hoor je direct de invloed van Dolly Parton, samen met Loretta Lynn, haar grote voorbeelden. De manier van zingen en haar stem lijkt hier duidelijk op die van Parton. Dat ze niet gezien mag worden als een epigoon van Parton laat ze horen in de prachtige vooruitgesnelde single Margaret. Ze zingt het meer ingetogen en de begeleiding is zeer sober en kers op de taart is de fraaie samenzang met Jasper Schalks. De video online verraadt trouwens  waar de titel Budapest vandaan komt. Ze nam het album op met jonge, veelbelovende muzikanten, die haar ook live bijstaan. Opgenomen werd in Kytopia en geproduceerd samen met Mark van Bavel en Mathijn Den Duijf, medegrondlegger van Kytopia, een studio vol met analoge apparatuur.  Haar teksten zijn puur en direct. De meeste songs zijn oldskool country en spelen haar begeleiders volledig in dienst van het liedje. Echter in de wat stevigere afsluiter Walk of Shame krijgen ze wat meer de ruimte. Ondanks haar jeugdige leeftijd komen haar stem en songs doorleefd over en dat is erg knap.
Theo Volk
Releasedatum: 2 maart 2018 Eigen beheer
Demi Knight live:

01-03 GEMERT-BAKEL: De Bunker
02-03 AMSTERDAM: Torpedo Theater
11-03 TIEL: Gluren Bij De Buren
21-03 AMSTERDAM: Abel’s American Night at Betty Asfalt Complex
06-04 ARNHEM: Luxor Live, Support The Bluebirds
14-04 HOORN: Instore Uptown Records
27-04 BEUSICHEM: Koningsdag
22-06 DEN BURG: Rondje Texel

Bakersongs - Words / In a Dream


Achter Bakersongs gaat de Utrechtse singer-songwriter Ruud Bakker schuil. Het album Words / In a Dream kan gezien worden als een dubbel-EP. Op Words is een bandgeluid te horen. Opener en eerste single Insomnia wordt door Ruud gezien als een van de meest bijzondere van de cd. Door samples probeert hij een wat “unheimische” sfeer te creëren. Het handelt over zijn periodes, dat hij slecht slaapt, al dan niet door veroorzaakt door het kersverse vaderschap. Veel van zijn teksten gaan over hemzelf en zijn directe omgeving. Soms hoor je in zijn liedjes Beatlesinvloeden, maar bijvoorbeeld Don’t Leave Me Hanging is een rocknummer. Variatie is troef, ook op In A dream, dat liedjes op akoestische basis bevat. Another Tuesday is bluegrass, waarbij de zang me aan Paul McCartney doet denken, evenals in Read Her Mind. Andere invloeden die doorklinken zijn James Taylor, Ryan Adams, The Band en Fionn Regan. Laatstgenoemde klinkt vooral door in een van de hoogtepunten, het ingetogen In a Dream, waarin de stem van Ruud net zo warm aanvoelt als die van Fionn Regan. Knap is dat de liedjes langzaam maar zeker onder de huid kruipen en dat door iedere keer een andere benadering en instrumentale invulling de liedjes lang zullen kunnen blijven boeien. Ieder liedje geeft hij iets opvallend mee, soms is dat bijvoorbeeld door middel van fluiten en een andere keer door bijvoorbeeld een fraai koortje. Wat Words / In a Dream extra knap maakt is, dat Ruud veel instrumenten zelf inspeelde, diverse gitaren, blaasinstrumenten, mellotron, mandoline en piano. Het album wordt voorgesteld aan het publiek aanstaande zondag in Venue, Utrecht.  
Theo Volk
Releasedatum: 23 februari 2018 King Forward Records

Wouter Dewit - Still (2017)


Een tijdje geleden hoorden we de pianist Wouter Dewit aan het werk in de bieb van Genk. Hij speelde drie stukken op piano, ter begeleiding van de boekvoorstelling van Aya Sabi.  Genoeg alvast om ons helemaal in te pakken met zijn muziek.  Ik heb dan ook meteen zijn album Still gekocht (uitgebracht op Zealrecords), en dat is beslist een pareltje. 'Gouden melancholie uit Maaseik', schreef De Morgen, en daar sluit ik me bij aan. Muzikale invloeden en raakpunten zijn grote namen uit het modern klassiek, neo-klassiek  en minimal music, zoals Wim Mertens (Soft Verdict), Philip Glass, Nils Frahm, Yann Tiersen, Johan Johansson, Michael Nyman, Jan Swerts, Ludovico Einaudi en Glauco Venier.  De muziek van Satie klinkt soms ook mooi door in het pianospel van Dewit.

In 2015 bracht Wouter Dewit al in eigen beheer de plaat Everything, You See uit. Dit album Still schreef hij in zijn huiskamer in Maaseik, midden tussen zijn kleine kinderen. Wouter Dewit maakt ook deel uit van de groep Illuminine samen met Kevin Imbrechts, en die speelt op zijn beurt dan weer mee bij Jan Swerts, zoals we onlangs nog zagen in De Muze in Heusden-Zolder.

Still lijkt wel de soundtrack van een film die nog verfilmd moet worden. Het is rustgevende muziek, waarbij ik onder de indruk raakte van zijn grote schoonheid, die een gevoel van weemoed en melancholie in zich draagt.  Wouter Dewit heeft naar verluidt een instinctieve manier van componeren. Op Still horen we enkel piano en strijkers, geen percussie noch zang. En dat mis je ook niet. De muziek beklijft en laat je verlangen naar alweer een volgende beluistering. En dat is uiteraard een zeer goed teken.

Wouter Dewit is met Still voor mij zeker een revelatie.

Wouter is begin maart te zien op Cross-Linx in De Doelen in Rotterdam en zaterdag 7 april in de Vondelkerk in Amsterdam.

Gastschrijver Marc Vos

 Website: http://wouterdewit.be/


The Gloaming - Live at the NCH


Samen met Lankum en Stick in the Wheel behoort de supergroep The Gloaming tot de belangrijkste vernieuwers van de hedendaagse traditionele folk. Hun gelijknamige debuutalbum The Gloaming werd direct uiterst lovend ontvangen. De intrigerende hoes verbeeldt denkbeeldig de manier waarop deze muzikanten bruggen slaat met andere genres als kamermuziek, klassieke en experimentele muziek tot aan zelfs jazz. Op unieke wijze werden vooral bewerkingen van traditionals vertolkt en kreeg het album een volledig eigen signatuur. 2 werd twee jaar later uitgebracht en ligt in het verlengde van het debuut. Sinds hun debuut treden de heren op in de meest prestigieuze concertzalen over de hele wereld, uiteraard ook al enkele malen in Nederland. In Ierland behaalden ze eerste plaats in de charts en verkochten ze er reeds zeventien keer de National Concert Hall uit. De shows daar in 2017 waren in recordtijd uitverkocht. Wie Live at the NCH beluistert, hoort waarom. De songs komen live nog meer tot leven en worden vaak met nog meer passie gebracht. Men vertolkt op The Sailor’s Bonnet na, uitsluitend composities van 2 uit. Veelal worden de composities meer uitgesponnen, uitsmijter Fáinleog (Wanderer) duurt daardoor bijna drie keer zo lang als de studio-uitvoering. Overigens hoor je maar af en toe dat de opnames live zijn, aan het einde van de nummers hoor je heel kort de reactie van het publiek. Begin maart geven ze weer zeven uitverkochte shows in de National Concert Hall. Het is te hopen, dat ze snel naar Nederland komen voor concerten, tot die tijd zal ik het moeten doen met dit uitstekende live-album.          
Theo Volk
Releasedatum: 2 maart 2018 Real World Records / PIAS

Salt House - Undersong


De meeste doorgewinterde liefhebbers van folk zullen waarschijnlijk allang zelf of dankzij Folkradio UK het tweede album van Salt House, getiteld Undersong ontdekt hebben. Het tweede album van deze Schotse groep liet even op zich wachten, het debuut Lay Your Dark Low verscheen reeds in november 2013. Op dat album is een mix van vooral eigen werk en een paar traditionals te horen. Oorspronkelijk begonnen als kwartet en nu getransformeerd naar trio. Belangrijkste wijziging is dat zangeres Siobhan Miller vervangen is door Jenny Sturgeon. Beide fantastische zangeressen en beiden brachten al bijzonder fraaie soloalbums uit. Het schitterende debuutalbum van Siobhan Miller, Flight of Time, werd geheel ten onrechte door de Nederlandse pers genegeerd. Ook From the Skein van Jenny Sturgeon is van ongekende schoonheid. Op Undersong wordt door Ewan MacPherson, Lauren MacColl en Jenny Sturgeon een voorbeeldige mix van eigen werk en traditionals gebracht. Het album zal aan het eind van het jaar ongetwijfeld tot de mooiste releases in het folkgenre gerekend gaan worden. Absolute aanrader.     
Theo Volk
Releasedatum: 27 januari 2018 Eigen beheer

Matthews Southern Comfort - Like a Radio


Al meer dan vijftig jaar is Iain Matthews intussen actief in de muziekwereld. Het begon allemaal lang geleden halverwege de jaren zestig als leadzanger van de iconische folkgroep Fairport Convention. In 1969 stapte hij uit de groep en begon een succesvolle solocarrière en had direct een wereldhit met Joni Mitchells Woodstock. Naast albums onder zijn eigen naam bracht hij ook enkele onder de naam Matthews’ Southern Comfort uit. Zo’n zeventien jaar geleden bracht de liefde Iain naar Nederland en vestigde hij zich in het Limburgse Horst. Iain koos ervoor om zijn nieuwste album Like a Radio onder de groepsnaam Matthews Southern Comfort uit te brengen. Terecht als je het mij vraagt, want de inbreng van zijn Nederlandse begeleiders, de klasbakken Bart Jan Baartmans, Bart de Win en Eric Devries, is groot. Het eerste wat me bij beluistering direct opviel is dat Iain, ondanks dat hij de zeventig gepasseerd is, nog steeds erg goed bij stem is. In zijn teksten laat hij diverse malen zijn gedachten schijnen over de tijd, waarin we leven, zoals in The age of Isolation, mede gecomponeerd door Eric Devries. Ook Bart en Bart Jan leverden compositorische bijdragen. Vanaf opener The Thought Police worden de songs door zijn begeleiders fraai en subtiel ingekleurd. Leo Blokhuis refereerde reeds terecht aan soms de invloed van Crowded House in de samenzang (To Love). Het is een album, dat langzaam, maar heel zeker onder de huid kruipt. De luisteraar krijgt trouwens waar voor zijn geld, niet alleen een keurig verzorgd tekstboekje, maar is het ook ruim achtenzestig minuten genieten. Iain en begeleiders hebben een huzarenstukje afgeleverd.  
Theo Volk
Releasedatum: 23 februari 2018 MIG

Bruno Deneckere - I Remember the Day


In België is Bruno Deneckere een grote meneer met een imposante staat van dienst, zowel solo als in groepsverband. Zo maakte hij bijvoorbeeld nog niet zo lang geleden met The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra het album Day of Time, wat mij betreft een van de mooiste rootsplaten van het lopende decennium. Van die groep maakt ook Nils De Caster deel uit. Samen maakten beide heren een paar jaar geleden nog het fraaie album Live. Het tot stand komen van het nieuwe album I Remember the Day was zeer moeizaam. Bruno wist niet goed hoe hij de songs zou gaan inkleuren, dan wel met een volledige band, zonder publiek, met publiek, met welk instrumentarium, totdat hij samen met Nils op een veredelde slaapkamer Second Kiss opnam. Dat voelde direct goed aan en besloot men voor deze sobere invulling te gaan. Vorig jaar had Bruno overigens nog ervaring met deze werkwijze opgedaan tijdens de opnames van het prachtige Stalemate Days met goede vriend Herman Temmerman, zij het wel in de begeleidende rol. Ondanks de sobere bezetting weten de heren zeer te overtuigen, mede dank zij de fraaie liedjes. Variatie genoeg, naast ballades (I Remember the Day, True Love), folkliedjes (Take My Hand), strijdliederen (Where Are the Smoky Bars) ook nog een aanstekelijk rock ‘n’ rollnummer als Rocking Right. Het album verschijnt op het kleine, onafhankelijke platenlabel Lie Records, dat vorige maand nog het uitstekende Happy Incomplete van Billy & Bloomfish uitbracht. Gelukkig brengt distributeur Sonic Rendezvous I Remember the Day uit op de Nederlandse markt. Vandaag, 17 februari, wordt het ten doop gehouden bij De Vieze Gasten in Gent.      
Theo Volk
Releasedatum: 23 februari 2018 Lie Records

Delvon Lamarr Organ Trio - Close but No Cigar


Het was vrouwlief en manager Amy Novo, die het Delvon Lamarr Organ Trio oprichtte. Haar man, toetsenist Delvon Lamarr, had tot dan toe jarenlang in diverse bands gespeeld, die allemaal weer na korte tijd ophielden te bestaan. Terwijl Amy op zoek was na de juiste muzikanten werkte Delvon in alle rust aan nieuwe composities. In 2015 vond Amy uiteindelijk de juiste muzikanten, Jimmy James op gitaar en David McGraw op drums. In 2016 bracht het vanuit Seattle opererende trio in eigen beheer hun debuutalbum Close but No Cigar uit. Titels als Little Booker T en Al Greenery verraden al dat je te maken met een old school benadering van muziek.  Hun muziek is dan ook diep geworteld in soul, jazz, rhythm & blues en rock ‘n’ roll. Op het album swingt het al als een tierelier, live zullen de composities ongetwijfeld nog meer uit de verf komen. Gelukkig onderkende het Colemine label de kwaliteiten van de cd en brengt het nu terecht alsnog wereldwijd uit. Liefhebbers van onder anderen Booker T and the M.G.’s zullen zich zeker geen buil vallen aan Close but No Cigar.  
Theo Volk
Releasedatum: 2 maart 2018 Colemine Records

Darling West - While I Was Asleep


Het afgelopen jaar brak het Noorse trio Darling West, bestaande uit Tor Egil en Mari Sandvær Kreken en Kjetil Steensnæs, door met hun tweede album Vinyl and a Heartache. Ze wisten er zelfs een Noorse grammy (Spellemmann award) mee in de wacht te slepen. Hun populariteit was ook meetbaar op Spotify, waarop ze intussen vele miljoenen keren beluisterd zijn. Hun muziek bleef ook niet onopgemerkt in Nederland, want 18 januari jongstleden waren ze te zien op Eurosonic. Daarnaast toerden ze met Sam Outlaw en Lucinda Williams en speelden op grote festivals als SXSW in Texas en Americanafest in Nashville. Het werd echter geen reden om op hun lauweren te gaan rusten want vrijdag verschijnt hun nieuwe album While I Was Asleep. Ook nu weer bevat het een gevarieerde mix van americana, country en folk, zij het dat de zang nog gedrevener is geworden. De liedjes liggen nog beter in het gehoor dan op de voorganger en blinkt hun samenzang andermaal uit. Bovendien zijn de opnames kristalhelder.
Theo Volk
Releasedatum: 16 februari 2018 Ja. Jansen Records / PIAS

Daniël Lohues - Vlier



Een muziekjaar is voor mij incompleet zonder een nieuw album van Daniël Lohues. Vlier is intussen zijn elfde soloalbum. Aanvankelijk stond de release gepland voor 9 februari, wellicht verschoven naar 2 maart vanwege de, met voor Nederland succesvolle, start van de Olympische Spelen. Zijn uitvoerige theatertoer startte al wel afgelopen woensdag. De bezoekers hiervan kunnen rekenen op een staalkaart van achttien geweldige, splinternieuwe liedjes. Deze keer toog Daniël voor de opnames naar de Exalto Studios in Haarlem en nodigde een paar bevriende gastmuzikanten uit; Bram Hakkens (drums), Reyer Zwart (bas) en Bernard Gepken (gitaren, banjo, mandoline en dobro). Zijn laatste album waarop hij voor de bandvorm koos was op D uit 2014. Veel van de liedjes zijn vanuit een droom ontstaan, zoals de reeds bekende opener Volle Maone. Op een album van Daniël ontbreekt nooit een liedje over een (verloren) liefde, Chantal is bijzonder fraai, ook eentje over de stoere Josephine en tevens het droevige Van Hier Tot Tokyo, waarop een heerlijk Doors orgeltje en idem gitaarspel te horen is. Uiteraard een liedje over reizen, Mar Ik Hur Hier. Ondanks sommige nadelen woont hij toch het liefste in Nederland. Het zeer aanstekelijke A28 gaat uiteraard over de bekende snelweg naar het Noorden. Zelfs een vriendelijke Drent als Lohues kan weleens boos worden, in het stevige Gao Weg spuugt hij zijn gal over iemand:

“Ik krieg stress van joe
Piene in de pénze
Loop mar snel eben deur
Wat be’j ja ’n mal ménse”

Religie komt om de hoek kijken in één van de vele hoogtepunten, De Ogen van Maria. Als het Daniël even teveel wordt dan trekt hij zich terug in zijn Ondergrondse Hutte, een liedje met een refrein wat je niet gauw meer loslaat. Veel songs kwamen in een losse jamsfeer tot stand, schoolvoorbeeld daarvan is afsluiter Op de Prairie, waarin men volledig losgaat. Tot mijn grote favorieten behoort het ingetogen ’t Stöf, wat gaat over de ongemakken, die schrale oostenwind kan veroorzaken. Aan het begin en eind zijn Russische radiofragmenten te horen. Al met al heeft Daniël met Vlier, zowel tekstueel als muzikaal een gevarieerde schijf afgeleverd en kan wat mij betreft tot zijn allerbeste werk gerekend worden, oftewel Ericana van de bovenste plank. Het album is trouwens reeds gesigneerd te bestellen op zijn website.    
  
Theo Volk

Releasedatum: 2 maart 2018 Ericana Recordings

Website: http://www.lohues.nl/

Jay-Roon & The Loose Ends - Home to Many a Creature


Onder de naam Jay-Roon & The Loose Ends startte Jeroen Mesker, frontman van Maison du Malheur, dit nieuwe muzikale project. Na zes jaar lang toeren en drie studioalbums had hij de behoefte om even een rustpauze van de band in te lassen en op zoek te gaan naar nieuwe muzikale ideeën en invalshoeken. Om inspiratie op te doen trok Jay-Roon naar New Orleans waar hij een paar weken onderdak vond in de wijk Musicians' Village in de Upper Ninth Ward. Tijdens zijn omzwervingen kwam hij in aanraking met de intense muzikale straatcultuur van de stad en zag hij lokale artiesten zoals Walter “Wolfman” Washington, Leyla McCalla en King James & The Special Men aan het werk. Beïnvloed door de traditionele rythm en blues, aangewakkerd door de exotische hartslag van “The Big Easy” keerde Jay-Roon terug om aan nieuw materiaal te werken. In de voorlopers van de Catalaanse Pyreneeën vond Jay-Roon een residentie in een verbouwde cementfabriek waar de demo's van het nieuwe album geproduceerd werden. Niet lang daarna werd de band The Loose Ends gevormd met Mischa Porte (Luwten) op drums, Donné La Fontaine (T99) op contrabas en Sander Borst (Lead Beater) op electrisch gitaar.Op zijn tiende studioalbum Home To Many A Creature doet Jeroen Mesker onder de naam Jay-Roon zijn reputatie als songwriter alle eer aan. Bijgestaan door The Loose Ends en een hele rits opvallende gastmuzikanten levert hij een sfeervolle, swingende, soms zelfs intieme rootsplaat af en creëert hij tegelijkertijd een nieuw onderkomen voor zijn eigenzinnige en herkenbare stijl.

Theo Volk

Releasedatum: 23 februari 2018 Munich Records

Jay-Roon & The Loose Ends live:
09-03 DEN HAAG: Zwarte Ruiter
22-03 HAARLEM: Patronaat
08-04 VENLO: Down by the River
08-04 ARNHEM: Luxor Live
21-04 Irrational Library H’lem, Rec Store Day
05-05 VLISSINGEN: Bevrijdingsfestival Zeeland
24-08 DEN HAAG: Wild Rooster Festival
16-12 AMEN: Café De Amer

Dries - For the Light in Thy Heart


Mijn vermoeden dat Dries Bongaerts reeds over de nodige podiumervaring beschikt, klopte. Intussen  loopt hij al zo’n tien jaar mee in het muziekwereldje. Hij is de frontman van de groep New Rising Sun, die momenteel druk bezig is met het afronden van hun vierde album. De eerste drie waren een mengeling van rock en americana, op hun vierde cd wordt het steviger en ritmischer. Denk aan Nick Cave met The Bad Seeds en Neil Young met Crazy Horse. Heel andere koek brengt Dries op zijn eerste soloalbum For the Light in Thy Heart. In de pers wordt hij vergeleken met singer-songwriters als Nick Drake, Will Oldham, Townes Van Zandt en de vroege Dylan. Dries heeft een, ondanks zijn nog jonge leeftijd, zeer doorleefde en herkenbare stem. In zijn poëtische teksten klinkt door dat hij geen lachebekje is. Die gaan bijvoorbeeld over ruziënde ouders (Not Happening to You), de keerzijde van geld (Money) tot aan een zeer tragische zelfmoord (Jessie). Laatstgenoemde song heeft overigens een verrassend plot en een open einde. Zijn akoestische gitaarspel is een lust om naar te luisteren en zijn slidepartij in A Friend is bepaald ook niet te versmaden. Dries heeft in Simon Beeckaert (bas), Micha  Milants (drums) en Jamie Evans (piano) prima begeleiders. De liedjes wisten mij snel te overtuigen, favorieten zijn voor mij Jessie, Same Old Road, A Friend en Death of Romance is misschien wel de fraaiste. De cd wordt geleverd met een keurig verzorgd tekstboekje. De Nederlandse releaseshow was ongeveer twee weken in De Rozenknop in Eindhoven. Mirjan Adriaans van Folkforum was ook onder de indruk, haar interessante verslag van het optreden is eventueel hier te lezen. De komende tijd zal Dries op de nodige podia te zien zijn, volgens mij een absolute aanrader, zowel live als op cd.    
Theo Volk
Releasedatum: 6 oktober 2017 Eigen beheer
Dries live:
16-02-18 LEEUWARDEN Omrop Fryslan/Noardewyn
16-02-18 BAKKEVEEN  Muziekpodium Bakkeveen
18-02-18 ESSEN Heuvelzicht
02-03-18 LEUVEN Winery
03-03-18 BRUSSEL Museumnacht
04-03-18 HELMOND Cacaofabriek
06-03-18 HOOGSTRATEN John Fairhurst
11-03-18 MECHELEN Zapoi
15-03-18 ARENDONK Wildeman
18-03-18 ANTWERPEN Gravenhof
27-03-18 LIER Winery
29-06-18 ANTWERPEN Soundbites
07-04-18 BERGEN OP ZOOM Puur/Gebouw T
08-04-18 HOORN Smalltown Music Walk
13-04-18 ANTWERPEN Cultuurmarkt
14-04-18 BORSBEEK Fair trade Cafe
22-04-18 ROTTERDAM  Walhalla
13-05-18 WESTELBEERS  Cultuurboerderij
01-06-18 HOOFDDORP  Podium Duycker
16-06-18 NEDERWEER-EIND Woodstoks
02-09-18 BEUSICHEM 't Heerenlogement
16-09-18 BERGEIJK  De Nood een Deugd
07-11-18 BEUSICHEM  't Heerenlogement
10-12-18 EINDHOVEN  Muziekgebouw Frits Philips


Radka Toneff & Steve Dobrogosz: Fairytales (2017 edition)


Het eerste wat me opvalt bij het beluisteren van Fairytales is het lagere volume, kenmerkend voor de meeste albums uit de zeventiger jaren, maar daarnaast de uitstekende opnamekwaliteit. Fairytales was het derde en laatste album van de Noorse jazz zangeres Radka Toneff, die enkele weken na de opnames in 1982 op tragische wijze, slechts dertig jaar oud, zou overlijden. Ze wordt begeleid op de songs door de Amerikaanse pianist Steve Dobrogosz, vaak op rustgevende en subtiele wijze. Er wordt onder anderen een bekende klassieker als My Funny Valentine van Rodgers & Hart op geheel eigen wijze geïnterpreteerd. Maar ook recenter werk, Come Down in Time van Elton John & Bernie Taupin. Het vaakst vertegenwoordigd is de van oorsprong Amerikaanse dichteres en componist Fran Landesman met drie songs. Van een daarvan schreef Toneff zelf de muziek, Wasted. In 2016 besteedde Anne-Marie Giørtz overigens veel aandacht aan Landesman door maar liefst zeven gedichten van haar op fabuleuze wijze op muziek te zetten op de prachtplaat Capital Punishment for Cars. Dat de kwaliteit van Fairytales onderkend werd én wordt, blijkt uit het feit dat het de best verkochte jazz album uit de Noorse geschiedenis werd, maar ook dat het nu nog steeds, veelal jonge luisteraars trekt . Gelukkig is het album nu weer leverbaar, geremasterd en al, op een hybride cd in MQA en SCAD kwaliteit.
Theo Volk
Releasedatum: 16 februari 2018 ODIN / PIAS


The Reverend Shawn Amos – The Reverend Shawn Amos Breaks It Down


De muzikale genen kreeg hij mee van zijn ouders Wally "Famous" Amos en r&b nachtclubzangeres Shirlee May. Zijn moeder kampte overigens haar hele leven met psychische problemen en pleegde uiteindelijk zelfmoord in 2003. Shawn verwerkte die grote klap op zijn tweede album Thank You Shirl-ee May (A Love Story), waaraan onder anderen soulgigant Solomon Burke meewerkte en hij Dear Lord van Joseph Arthur vertolkt. Sinds zijn vierde album gebruikt hij de artiestennaam The Reverend Shawn Amos. The Reverend Shawn Amos Breaks It Down is inmiddels zijn zesde werkstuk. Het resultaat is een heerlijke mix van blues, soul, r&b en gospel geworden. Vanaf de bluesy opener Moved houdt Amos de luisteraar constant bij de les. De mondharmonica en gitaar triggeren je meteen. Naast eigen repertoire ook twee covers. Van Bowies The Jean Genie maakte hij een bluesnummer. Nog groter is de transformatie van de bloedmooie afsluiter, hier wordt Nick Lowes (What’s So Funny ‘bout) Peace, Love, and Understanding omgetoverd van post-punk naar gospel. Vermeldenswaard is hier het orgelspel van veteraan Charles Hodges, die menigeen zal kennen van albums uitgebracht op Hi Records en die van Al Green in het bijzonder.  Andere grote namen zijn de bekende drummer Steve Jordan, bassist Larry Taylor en drummer Steve Potts (Booker T. & the M.G.’s).  Een keer heeft hij eigenlijk geen hulp van anderen nodig, namelijk in het op indrukwekkende wijze, bijna a capella gezongen Uncle Tom’s Prayer. De teksten zijn volgens Amos “A collection of songs that reflect the times we're living in”. Een aantal songs hebben een (positieve) boodschap, je noemt jezelf toch niet voor niets The Reverend, toch?! This Is Where I Live van William Bell, was zo’n anderhalf jaar geleden het laatste album in dit genre wat me zo wist te beklijven. Amen!
Theo Volk
Releasedatum: 16 februari 2018 Put Together Music / Continental Record Services

3hattrio - Lord of the Desert


Met meer dan gewone belangstelling volg ik al een paar jaar dit bijzondere trio. De twee voorgangers, Dark Desert Night en Solitaire, konden rekenen op uiterst lovende recensies van mij. Ik ben bepaald niet de enige, die enthousiast is over hun muziek, ze mogen bijvoorbeeld Van Dyke Parks en Tom Russell tot hun fans rekenen. Tot op heden bleef helaas de belangstelling van gewone liefhebbers vrij beperkt. Wellicht dat hun vierde album Lord of the Desert daar verandering in kan brengen. Volgens mij is hun, zoals ze het zelf noemen, American Desert Music iets toegankelijker geworden. Hun unieke sound is vooral geworteld in de Amerikaanse folkmuziek. Op de voorgangers leverden Hal Cannon en Greg Istock de songs aan. Verheugend is dat de jonge violist Eli Wrankle deze keer het instrumentale Night Sky schreef. Het behoort tot de mooiste composities en lijkt me een poging om een nachtelijke sterrenhemel in de woestijn uit te beelden. Ook schreef hij de muziek voor de afsluiter en titelsong. Net als op de voorgangers hebben een aantal songs een hypnotiserende werking op de luisteraar en zorgt de viool van Eli regelmatig voor een psychedelisch tintje. Veel van de songs komen door improvisatie tot stand. De keuze van de hoes was niet geheel toevallig, want het betreft een schilderij van Greg. Zijn schildersatelier dient namelijk ook al vier albums lang als opnamestudio. Dit jaar komt het trio eindelijk naar Europa voor concerten. Met Lord of the Desert leveren de heren wederom een prachtplaat af, die trouwens reeds te koop is via de webshop van Lucky Dice.
Theo Volk
Releasedatum: 23 februari 2018 Okedokee Records

Ed Romanoff - The Orphan King


Het verbindende element tussen de nummers een en twee van de huidige lijst van de EuroAmericana Chart is Mary Gauthier. Ze schreef namelijk mee aan het titelnummer van The Orphan King, het tweede album van Ed Romanoff. Ook aan zijn debuut leverde ze een bijdrage, net als de bekende singer-songwriter Josh Ritter. Op zijn nieuwe, door Simone Felice geproduceerde album is de lijst van medewerkende muzikanten nog indrukwekkender. Naast het echtpaar Teresa Williams en Larry Campbell, onder anderen trompettist Chris Pasin (Buddy Rich, Frank Sinatra), singer-songwriter Rachael Yamagata en zangeres Cindy Mizelle (The Rolling Stones, Bruce Springsteen). De americana sound op het album wordt voornamelijk bepaald door madoline, viool, accordeon en pedal steel. Maar in The Night Is a Woman is ruimte voor een blazerssectie, harmonium en cello. Ook ontbreekt af en toe stevig gitaarwerk niet, zoals in het nummer met onderhuidse spanning The Ballad of Willie Sutton. Hoogtepunt vormt afsluiter Coronation Blues met een glansrol voor zangeres Cindy Mizelle. Ed Romanoff beschikt over een zachte, hartverwarmende bariton en is een geboren verhalenverteller. Zijn teksten getuigen van een buitengewoon sterk observatievermogen. Bovendien kruipen zijn liedjes snel onder de huid, wat waarschijnlijk mede de hoge positie in de EuroAmericana Chart verklaart.       
Theo Volk
Releasedatum: 23 februari 2018 Pinerock Records

Ten-Hut - Clean


Ten-Hut is niet alleen een Amerikaanse militaire term maar tevens een hechte muzikale vriendengroep afkomstig uit Zaandam. Op 10 februari aanstaande verschijnt hun nieuwe EP Clean. De nummers bevatten een originele mix van funk, pop en wereldmuziek. De eerste single Freshwater Crab bezit een Afrikaanse groove. Een zoetwater krab leeft teruggetrokken op de bodem van meren en rivieren. Vergelijkbaar met het wat teruggetrokken dagelijks leven van een groep mensen tegenwoordig, surfen op social media en nieuws tot zich nemend. Tot tekstuele inspiratiebron van Bara’ah diende een gedicht van de Palestijnse dichter Darwish en een Arabische toonreeks vormde het muzikale uitgangspunt. Alle liedjes op Clean hebben een bepaalde associatie met het woord schoon. Die variëren van onschuld (schoon geweten), onverschilligheid (je handen schoon wassen in iets) en hersenspoeling (het zuiveren van gedachten). Op het podium gaan de heren trouwens helemaal los en komt het repertoire nog meer tot zijn recht. De releaseparty van deze swingende EP zal zijn, tijdens een ongetwijfeld daverende live-show, in de Amsterdamse Sugarfactory op zaterdag 17 februari.  
Theo Volk
Releasedatum: 10 februari 2018 Eigen beheer

PennyLeen: Still Waters / Savage Waves


Haar vader Ed en moeder Leen zullen ongetwijfeld grote Beatlesfans zijn, want ze noemden hun dochter PennyLeen Krebbers. Ze groeide op in een gezin, waarin muziek een belangrijke rol speelde. Gevraagd op de kleuterschool naar wat ze later graag wilde worden, was het resolute antwoord toen al “Muzikant! En juf!". En zo geschiedde, afgestudeerd aan het ArtEZ Conservatorium (Zwolle, Arnhem) als Docent Muziek  eerstegraads en aan de Academie voor Lichte Muziek als vocaliste. Maar in de praktijk leer je waarschijnlijk toch het meeste. Op haar vijftiende was ze saxofoon gaan spelen en leerde Hans Dulfer kennen, die haar mentor werd. In zijn band leerde ze soleren en improviseren. Ook werkte ze daarnaast samen met een keur van andere artiesten, waaronder ook met Kaz Lux, met wie ze in de loop der jaren ook een bijzondere band opbouwde. Lux speelde mee op haar uit 2011 daterende debuutalbum No Hesitation, met daarop een mix van soul, blues en jazz. Haar nieuwe schijf Still Waters / Savage Waves kwam dankzij crowdfunding via de stichting voordekunst tot stand. Ze omschreef daar zelf kernachtig waar de liedjes op het album over gaan : “Voor mijn nieuwe album heb ik, in samenwerking met vier co-writers, 13 prachtige nummers geschreven. Oprechte, pure en eerlijke luisterliedjes, maar ook stevige songs. Ik schrijf graag over gevoelens die ik heb en situaties die indruk op me hebben gemaakt. Over intens verdriet, maar ook over groots verlangen. Over pijn, maar ook over blijdschap. Over de spanning van een nieuwe liefde, maar ook over het beëindigen van een langdurige relatie. Over het voelen van veiligheid, maar ook over de angst om los te laten. Over het ervaren van wanhoop, maar ook over het vinden van rust en bezinning. Over het leven. En de liefde.”. Eigenlijk heb ik daar niet zoveel aan toe te voegen. Allereerst natuurlijk wel dat PennyLeen een fantastische zangeres is, bovendien bezit haar stem een prachtig timbre. Ze kan ingehouden, gedoseerd zingen, maar af en toe kan ze ook een grote scheur opentrekken in de wat stevigere nummers, zoals in het geweldige Not Good Enough. Het repertoire wordt lekker old school gebracht, regelmatig met heerlijke, warme koortjes. Ze wordt omringd door uitstekende muzikanten. Mark Lennon van Venice zong aan de andere kant van de oceaan het duet van Help Me in. In een van de hoogtepunten, het swingende What I Want to Know, haalt ze zelfs haar altsax van stal. Het album wordt subtiel afgesloten met Gratitude, waarop ze alleen door Matthijs Budding op akoestische gitaar wordt begeleid. Still Waters / Savage Waves werd vakkundig en liefdevol geproduceerd door partner Gabriël Peeters. De releaseparty van dit fraaie album zal plaatsvinden op 18 februari in Arnhem, Luxor Live.
Theo Volk
Releasedatum: 16 februari 2018 Kroese Records

Helge Iberg’s Jazz-Kammer - A Musical Offering


“This is intelligent music that is easily accessible; exquisite musical meditations in the jazz tradition” vermeldt het bijgaande persbericht. Daar ben ik het maar ten dele mee eens. De regelmatig verstilde muziek heeft inderdaad een soort meditatieve werking, maar echt toegankelijk vind ik een aantal composities niet. Intussen heb ik A Musical Offering een aantal keren beluisterd, maar beklijven en de aandacht vasthouden gebeurt niet bij mij. Wellicht dat het andere luisteraars wel kan enthousiasmeren. Positieve uitzonderingen zijn voor mij hun interpretaties van de Beatles klassiekers Here, There and Everywhere en Blackbird.  
Theo Volk
Releasedatum: 2 februari 2018 Odin

Susanna - Go Dig My Grave


Susanna is de artiestennaam van Susanna Wallumrød, telg uit een muzikaal gezin. Zij is de zus van drummer Fredrik Wallumrød en pianist Christian Wallumrød. Van laatstgenoemde recenseerde ik trouwens begin vorig jaar het interessante album Kurzsam and Fulger. Ook Susanna maakt geen doorsneemuziek, Go Dig My Grave is intussen al haar twaalfde album. Susanna interpreteert hoofdzakelijk op originele wijze werk van anderen. Deze keer koos ze als onderwerp melancholische thema’s als onmogelijke liefde, verlatingsangst en afscheid. Ze wordt bijgestaan door Giovanna Pessi (barokharp), Ida Løvli Hidle (accordeon) en Tuva Livsdatter Syvertsen (viool en zang).  De bekende opener Freight Train werd in 1906 geschreven door de toen pas twaalf jaar oude Elizabeth Cotten.  Opvallend volwassen is de tekst van dit lied, getuige de volgende regels:
“When I die, Lord bury me deep,
Way down on old Chestnut Street,
Place the stones at my head and feet,
And tell them all I’ve gone to sleep.”
Twee songs hebben een literair tintje. De tekst van Cold Song werd geschreven door John Dryden, een van de bekendste Engelse schrijvers uit de zeventiende eeuw. De bekende klassieke Barok componist Henry Purcell schreef de muziek. In 2011 vertolkte Susanna op If Grief Could Wait, uitgebracht op het bekende ECM-label, al de nodige composities van Purcell. Susanna componeerde op zeer geslaagde wijze zelf de muziek voor het naar het Engels vertaalde gedicht L'invitation au voyage van Charles Baudelaire. Zeer beklijvend is het titelnummer, de traditional Go Dig My Grave. De tekst hakt er ook behoorlijk in:
“Her papa he come home from work
Says ”Where’s my daughter, she seems so hurt”
He went upstairs just to give her hope
And he found her hanging from a rope”
Reeds door tallozen werd het bekende Lilac Wine gecoverd, niet in de laatste plaats door de betreurde Jeff Buckley. Het werd trouwens geschreven door countryzanger James Shelton. Er zijn ook covers van recenter datum te vinden, Wilderness en Perfect Day. Schurend is de uitvoering van Wilderness van Joy Division, naar mijn bescheiden mening mooier dan het origineel. Susanna is een groot fan van Lou Reed, maar het was harpiste Giovanna Pessi, die met het idee kwam om Perfect Day op te nemen. In eerste instantie leek Susanna het een onmogelijke opgave te vinden. Uiteindelijk werd het een geslaagde dromerige, enigszins mysterieus klinkende versie, vooral door de kalimba en het iets tragere tempo. De cd wordt geleverd met een keurig verzorgd tekstboekje. Go Dig My Grave is een van de fraaiste releases, die ik tot nu toe hoorde in 2018.  
Theo Volk
Releasedatum: 9 februari 2018 Sonata / De Konkurrent

Gleb Kolyadin - Gleb Kolyadin


Met Iamthemorning leverde deze uit Sint-Petersburg afkomstige klassieke pianist eerder twee goed ontvangen albums af. Onder zijn bewonderaars bevinden zich een aantal bekende muzikanten uit de progrock. Voor zijn solodebuut Gleb Kolyadin, nodigde hij er een aantal van uit om mee te werken. Onder de gastmusici grote namen als Steve Hogarth (Marillion) naast Mick Moss (Antimatter), Gavin Harrison (King Crimson, Porcupine Tree), Nick Beggs (Steven Wilson), Theo Travis (Robert Fripp, Porcupine Tree, Steven Wilson) en Jordan Rudess (Dream Theater). Voor de hand liggend is dan dat de meeste songs invloeden uit de progrock bevatten. Daarnaast verloochend Kolyadin in enkele composities zijn klassieke achtergrond niet en in Kaleidoscope doet zijn spel zelfs wat jazzy aan. Opvallend is dat iedere muzikant zijn partijen separaat inspeelde. Als basis diende de opnames van Kolyadin ingespeeld op piano in de beroemde Mosfilm studio in Moskou tijdens de winter en lente van 2017. Naast een geweldige pianist is Kolyadin ook een uitstekend componist.    
Theo Volk
Releasedatum: 23 februari 2018 Kscope

Abonneren op: Posts (Atom)