Daniel Green - Vanish Like a Cloud in Sunlight

Met klokkengelui opent Vanish Like a Cloud in Sunlight, het derde album van de Duitse singer-songwriter Daniel Green. Vaak symboliek voor vreugdevolle gebeurtenissen als huwelijken, maar helaas ook voor het onafwendbare afscheid van het aardse. Green verloor in korte tijd enkele dierbaren uit zijn omgeving aan kanker en dementie. Hij legde zijn onmacht en gevoelens vast in een elftal songs. Zelf omschrijft hij zijn intenties als volgt: “The start of 2017 my world began to go to a really unpleasant direction that led to make a record about fear, loss and dying.  This made me write new songs to cope with the situation and I found out two important things. Maybe we aren't used to talk enough about the harsh feelings in such situations. People around me seemed to be so lonesome with their trouble. And secondly: With death my feelings, and with them my relationships with lost ones don't end. We seem to be connected even past death.”. Twee jaar geleden werkte Green in een oude school in Kiel, in het noorden van Duitsland nabij de Baltische Zee. Hij ontwikkelde daar de gewoonte om daar dagelijks voor aanvang van zijn werkzaamheden, een half uur liedjes op te nemen in het trappenhuis en auditorium, soms gadegeslagen door enkele leerlingen. Bij het opnemen kreeg hij hulp van zijn vriend Ben Gallagher uit Virginia. Benjamin zingt trouwens mee op Tambourines. Verder is op bijna nummer het fraaie gitaarspel te horen van Alex Florin. Het was voor mij wel even wennen aan de karakteristieke stem van Green. In enkele liedjes hoor je ook fraaie samenzang met Jana Konietzski. Meest positieve song is Magic Dreamer. Fraaiste liedje is voor mij het ingetogen Talk to God on the Phone. Tekstueel raakte True Safe Haven, over dementie, mij het meeste. Vanish Like a Cloud in Sunlight is een dapper en empathisch album over zware thema’s, niet alleen bestemd voor dierbaren uit zijn omgeving. Het is ook een hart onder de riem voor iedereen die in dezelfde situatie terecht komt.  

  

Theo Volk

Releasedatum: 4 oktober 2019 Timezone Records

Website: http://danielgreen.de/

Josienne Clarke - In All Weather

2018 was voor de zevendertigjarige singer-songwriter Josienne Clarke het jaar van knopen doorhakken. Allereerst stopte ze met de bijna decennium lange samenwerking met Ben Walker. Met hem maakte ze een aantal ep’s en zes fraaie albums. Vervolgens verbrak ze haar relatie met haar vriend om hierna te verhuizen naar het verlaten eiland Bute aan de Schotse westkust. Over het laatste feit schreef ze Leaving London. Of ze er ooit nog terug zal keren is de vraag :

“I’m leaving London but I might be back, 

I’ve given him my best years and he’ll never give them back”. 

Opvallend is hier de subtiele harp van Mary Ann Kennedy. Eerder dit jaar hadden we met de single Things I Didn’t Need al een voorproefje gekregen welke sobere muzikale richting Josienne op zou gaan. Season and Time stond reeds op deze single. De eerste single If I Didn’t Mind van In All Weather is voor mij een wat vreemde eend in de bijt. Het wijkt door het redelijk uitbundige gitaarspel af van haar over het algemeen erg ingetogen liedjes. Naast Mary Ann Kennedy kreeg Josienne hulp van toetsenist Elliott Galvin en drummer Dave Hamblett, beide actief in de jazzmuziek. Ze produceerde het album samen met haar PicaPica collega Sonny Johns in de Watercolour Studios in Fort William, Schotland. De teksten van de liedjes zijn erg persoonlijk en stelt ze zich bijzonder kwetsbaar op. De droevige liedjes gaan vooral over haar verbroken relatie en hoe ze ermee omgaat. In Dark Cloud citeert ze trouwens uit Blue Skies van Irving Berlin. De liefhebbers van haar meer gearrangeerde folkcomposities en haar covers van traditionals zullen waarschijnlijk moeten wennen aan In All Weather. Maar ik verwacht dat zij net als ik snel overstag zullen gaan. Het was een gewaagde stap van Josienne, maar ik denk dat het zowel voor haar als Ben Walker met zijn prachtige album Echo een win-winsituatie is geworden. Het persoonlijke In All Weather is voor mij zonder enige twijfel haar meest fraaie uit haar oeuvre geworden en is reeds te bestellen.  

Theo Volk

Releasedatum: 8 november 2019 Rough Trade/De Konkurrent

Website: https://josienneclarke.com/

Penguin Cafe - Handfuls of Night

Voor het ontstaan van de voorloper van Penguin Cafe, Penguin Cafe Orchestra, dient men terug te gaan naar ongeveer 1973.  Simon Jeffes de oprichter van Penguin Cafe Orchestra, liep in Zuid-Frankrijk na het eten van schelpdieren een zware voedselvergiftiging op. Die bezorgde hem zo’n vier dagen hevige koorts. Tijdens die periode kreeg hij een levendige droom over een sombere toekomstvisie, waarin iedereen in betonnen gebouwen woonde. De enige manier om aan dit eentonige leven te ontsnappen was, door langs een stoffige weg op zoek te gaan naar een oud, vervallen gebouw, het Penguin Cafe. Daar is het een vrolijke janboel en speelt de Penguin Cafe Orchestra, muziek waarvan je zeker weet dat je ze ergens al gehoord hebt, je weet alleen niet waar. Die droom bracht Jeffes op het idee om dit soort unieke muziek te gaan componeren. Hij deed dat zo’n vijfentwintig jaar met succes , tot aan zijn dood in 1997. In 2009 besloot zijn zoon Arthur Penguin Cafe op te richten, met de bedoeling het oude repertoire van de band van zijn vader te gaan spelen. Maar al spoedig begon Arthur eigen composities te schrijven, die in het verlengde van het repertoire van zijn vader lagen. De invloeden in zijn muziek zijn legio. Het bezit elementen uit de Afrikaanse, Venezuelaanse, Braziliaanse, bluegrass, klassieke, avant-garde en minimale muziek. Ook het gebruikte instrumentarium is groot. Het levert wederom een prachtplaat op in het oeuvre van de rijke geschiedenis van deze groep.  

     

Theo Volk

Releasedatum: 4 oktober 2019 Erased Tapes

Website: https://www.penguincafe.com/

Bruno Bavota - Get Lost

Napolitaan Bruno Bavota is een jonge Neoklassieke componist en multi-instrumentalist. Sinds zijn debuut in 2010 met Il Pozzo d'Amor, maakt zijn muziek een gestage ontwikkeling door van redelijk conventioneel naar meer avontuurlijk. Get Lost is na RE_CORDIS reeds zijn tweede release van dit jaar. De titel is dubbelzinnig, allereerst verwijst het naar dat je totaal kunt opgaan in zijn muziek. Het kan ook verwijzen naar de betekenis van het werkwoord to get lost, dood kunnen vallen. Bavota hierover : “I found myself drfting deeper into the darker side of my music. I think people are becoming more selfish and don't seem to have time to listen to other people who need to be heard. We don't show much empathy.”. Een mening die ik overigens deel. Hij vat zijn gedachtes en gevoelens op Get Lost in fijnzinnige composities waarbij hij af en toe gebruik maakt van repetitie maar ook van elektronica. Naast die elektronica, bespeeld Bavota (geprepareerde) piano en akoestische gitaar. En hoor je fraaie strijkers in San Jupinero, Movement en (Dis)connected. Vanaf de allereerste beluistering ging de titel volledig voor mij op. Het fraaie album zou misschien in de smaak kunnen vallen van de liefhebbers van Bavota’s landgenoot Ludovico Einaudi.      

   

Theo Volk     

                                   

Releasedatum: 4 oktober 2019 Temporary Residence

Website: https://brunobavota.com/

Wallis Bird - Woman

Reeds op jonge leeftijd had de Ierse singer-songwriter Wallis Bird onconventionele trekjes. Ze was linkshandig toen ze met die hand in een grasmaaier terechtkwam en haar vingers werden afgerukt. Gelukkig konden er vier terug aangezet worden. Ze begon hierna rechtshandig onderste boven gitaar te spelen. Ook in haar liedjes regeren haar eigen regels en trekt ze zich totaal niets aan van trends en mag ze de controversiële Amanda Palmer tot haar fans rekenen. Vooral in Duitsland is ze populair, ze woonde een tijdje in Berlijn. Op haar nieuwe album Woman vind je naast de gewoonlijke folk- en rockinvloeden, deze keer ook de nodige soul- en funkinvloeden. Bird hierover: “My dad was a big soul and rock man. The last three years have seen so many influential soulful artist die, and during concerts I’d cover Aretha Franklin, Prince, George Michael and Leonard Cohen. They just lit a flame inside me and the audience. As soon as I played deep, old soul, people really reacted and proper got down, so I followed that lead and wrote a lot that way”. Bird heeft een prachtige stem, die ze heel gevarieerd en inventief inzet, minpuntje is echter wel haar geregeld duidelijk hoorbare manier van ademhalen. Zoals gebruikelijk maakt Bird het de luisteraar niet gemakkelijk met haar af en toe onorthodoxe arrangementen. Toch is ze ook in staat om een prachtige, conventionele pianoballade als Time It is Nor Waiting te schrijven, waarin haar stem volledig tot zijn recht komt. Daarnaast behoort ook het catchy en funky Salve tot de meest toegankelijke nummers. Gelukkig weten haar fans dat Bird het hen nooit gemakkelijk maakt, dus ook op Woman niet.

      

Theo Volk

Releasedatum: 27 september 2019 Mount Silver Records

Website: https://www.wallisbird.com/

Wallis Bird live:

15-10 LEUVEN: Het Depot

7-11 AMSTERDAM: Paradiso

Lyn Stanley - Favorite Takes: London with a Twist: Live At Bernie’s

De carrière van de stijlvolle Amerikaanse jazz zangeres Lyn Stanley is opmerkelijk te noemen. Begin 2010 raakte ze geïnteresseerd in zingen en begon zanglessen te nemen. De jazzpianist Paul T. Smith werd haar mentor. Echt serieuze vormen nam haar carrière aan in 2013 toen haar eerste album Lost in Romance verscheen. Intussen is Stanley een van de meest geliefde jazz zangeressen van Amerika, vooral bij audiofielen. Ook in Europa heeft ze aanhangers, eind oktober treedt ze op in Engeland om vervolgens Polen aan te doen. Vorig jaar werd ze door KKJz-FM, het grootste jazz radiostation in Amerika, gekozen tot de beste vrouwelijke jazz zangeres. De titel van haar nieuwste album Favorite Takes: London with a Twist: Live At Bernie’s is nogal misleidend. Bernie’s is niet een of andere nachtclub, maar Bernie Grundman’s Mastering Studio, waar het album live analoog werd opgenomen op magneettape. De geluidsopnames zijn onberispelijk, nadeel is echter dat men geen correcties kan aanbrengen. Stanley vertolkt op haar nieuwe album vooral bekende songs uit de jaren dertig en veertig. De jongste compositie is Pink Cadillac uit 1981 van The Boss. Twee nummers behoren tot mijn muziek DNA. Route 66 ken ik in de versie van The Rolling Stones. Het staat op hun debuut, het was de eerste lp, die ik ooit als jonge tiener kocht. Frank Sinatra kreeg ik met de paplepel ingegoten, diens versie van Cole Porter’s  I’ve Got You Under My Skin, in het arrangement van Nelson Riddle, hoorde ik ontelbare malen. De compositie staat na meer dan tachtig jaar nog steeds als een huis, zoals Stanley’s versie bewijst. Stanley wordt bekwaam begeleid door haar band Jazz Mavericks. Favorite Takes: London with a Twist: Live At Bernie’s zal veel liefhebbers van het genre aanspreken.

Theo Volk

Releasedatum: 30 juni 2019 A.T. Music

Website: https://lynstanley.com/

Paul Messinger - The Reckoning

Zijn vorige twee albums America 2.0 en Love Will Find You: 9 Degrees of Relationship wisten mij beide volledig te bekoren. Ze bevatten een heerlijke, gevarieerde mix van rock, blues, gospel, folk tot aan reggae gezongen op een geheel eigen wijze en begeleid door zijn bluesharp. In tegenstelling tot zijn voorgangers is The Reckoning een stuk korter van tijdsduur, America 2.0 duurde maar liefst vijf kwartier. Het album ligt echter wel in het verlengde van de voorgangers, echter met het verschil dat het in zijn geheel live in de studio is opgenomen. Hij werd omringd door geweldige muzikanten als Robert Sledge (Ben Folds Five). Messinger is iemand met een duidelijke, eigen visie op de maatschappij, die je terughoort in zijn teksten. Volgens Paul is The Reckoning, “a song cycle constructed to challenge the growing notion of “otherness””. Hoogtepunt vormt voor mij het lang uitgesponnen War Evermore. Of het toeval is weet ik niet, maar in Time 2 Take th’ Guns zit enkele malen op ingenieuze wijze “Vader Jacob” verwezen en morgen treedt hij op in De Ware Jacob in Antwerpen. Overmorgen is het de beurt aan de enige show in Nederland. Zoals eerder aangegeven borduurt The Reckoning voort op de vorige twee albums, zodat de songs al snel vertrouwd aanvoelen.  

Theo Volk

Releasedatum: 4 oktober 2019 Eigen beheer

Website: https://www.paulmessinger.net/

Paul Messinger & Jeremy Haire live:

26-09 ANTWERPEN: De Ware Jacob

27-09 WINTERSWIJK: Strandlodge Restaurant

Ibrahim Maalouf - S3NS

Aanvankelijk leek voor Ibrahim Maalouf een toekomst in de exacte wetenschappen weggelegd. In zijn vrije tijd speelde hij trompet, net als zijn vader, de bekende trompettist Nassim Maalouf. Het was zijn muziekleraar Maurice André, die Ibrahim wist te overtuigen om toch een muziekcarrière als trompettist te ambiëren. Hij volgde vervolgens een klassieke opleiding en deed met succes mee aan diverse wedstrijden. Daarna verschoof zijn belangstelling meer en meer richting jazz, met daarbij vooral belangstelling voor Arabische invloeden. Zijn trompetspel is uniek, vanwege het feit dat hij een speciaal ontwikkelde trompet bespeeld met een extra ventiel. Hierdoor kan hij de kwarttonen spelen, die in de Arabische muziek voorkomen. In de jazz zijn deze kwarttonen volgens hem heel natuurlijk, die kent immers de blue note, die zeer vergelijkbaar is. Het afgelopen decennia ontwikkelde hij een totaal eigen stijl waarin klassiek, jazz en Arabische muziek moeiteloos samensmelten. Het is niet verwonderlijk dat deze unieke, aantrekkelijke cocktail veel luisteraars trekt. S3NS is intussen het elfde album van de bijna negendendertigjarige Maalouf. Naast klassieke, jazz-, pop-, Arabische en zelfs wat rockinvloeden, ook hier en daar heerlijke Cubaanse ritmes. Voor dat laatste wordt hij bijgestaan door de drie virtuoze Cubaanse pianisten Harold Lopez Nussa, Alfredo Rodriguez en Roberto Fonseca, die een totaal nieuwe dimensie aan zijn muziek geven en waarbij stilzitten onmogelijk is. Andere klasbakken die hem bijstaan zijn saxofonist Irving Acao en violist Ylilian Canizares. Af en toe maakt hij op inventieve wijze gebruik van samples, zo is voormalig president Obama te horen in opener Una Rosa Blanca. Zijn fans konden reeds kennismaken met single Happy Face en in november wordt de rest van het album live voorgesteld, Paradiso is reeds uitverkocht, de twee andere zullen wel snel volgen, want S3NS is een ijzersterk album.      

   

Theo Volk

Releasedatum: 27 september 2019 Mister I.B.E.

Website: https://www.ibrahimmaalouf.com/

Ibrahim Maalouf live:

09-11 GRONINGEN: Rockit

10-11 AMSTERDAM: Paradiso (UITVERKOCHT)

11-11 UTRECHT: TivoliVredenburg

Red River Dialect - Abundance Welcoming Ghosts

Het was Duco Koutstaal van de Rotterdamse platenzaak De Plaatboef, die mij in 2015 op Tender Gold and Gentle Blue wees, hun derde album. De lovende recensies van MOJO, Uncut Magazine en op Folkradio UK en Allmusic waren ongezien aan mij voorbijgegaan. Evenzeer de loftuitingen van iemand als M.C. Taylor (Hiss Golden Messenger). De liedjes van frontman David Morris waren hier over het algemeen ingetogener en persoonlijker van aard dan de twee voorgangers. Een viertal ervan gaan over het overlijden van zijn vader. Sleutelsong en absolute hoogtepunt vormt het bijna tien minuten durende Ring of Kerry. Voor opvolger Broken Stay Open Sky vond hij vooral inspiratie dank zij een goede vriendin van hem, zangeres Joan Shelley. Doordat hij een tijd lang haar voorprogramma deed, zag hij haar een tijdlang avond aan avond optreden. Hij werd geroerd door de oprechte frisheid van haar voordracht. Op het nieuwe album Abundance Welcoming Ghosts verzorgt Shelley in twee liedjes mede de vocalen. Het album werd in vier dagen tijd eind augustus vorig jaar op het platteland van Zuidwest Wales opgenomen. Kort hierna trok frontman David Morris zich negen maanden terug om te mediteren in een Boeddhistisch klooster op de kliffen van Cape Breton in het afgelegen Nova Scotia, Canada.  Spelvreugde stond bij het opnemen voorop, “The compositions had not been fully formed prior to recording, but any pressure was transmuted into invigoration, resulting in the jubilant energy that adorns even the most turbulent songs” aldus Morris. In zijn liedjes is regelmatig een belangrijke rol weggelegd voor de natuur. Geen wonder dat Jackie Leven een van de inspiratiebronnen vormt, ook iemand die graag veel wandelde in de natuur, getuige een schitterend album als Songs from the Argyll Cycle. In hun folkrock hoor je bijvoorbeeld in het gitaarspel op My Friend ook Fairport Convention terug. Helaas zit bij de cd geen tekstboekje, daarvoor zal men eventueel de vinylversie moeten aanschaffen. Abundance Welcoming Ghosts is wederom een fraaie aanvulling op hun reeds uitstekende oeuvre.  

Theo Volk

Releasedatum: 27 september 2019 Paradise of Bachelors/De Konkurrent

Website: http://www.redriverdialect.com/

Boy & Bear - Suck on Light

De afgelopen jaren vreesde de Australische indieband Boy & Bear of men na drie succesvolle albums ooit nog een vervolgalbum zou gaan uitbrengen. Zo’n drie jaar geleden werd bij frontman Dave Hosking de slopende ziekte dysbacteriosis geconstateerd. Dysbacteriosis is een verstoring van de balans in de bacteriële flora van de mens (of dier). Het ziekteproces van Hosking vormt regelmatig een grote inspiratiebron op hun vierde album Suck on Light, getuige de eerste zin uit de titelsong : "I didn't even try to stand, my world was on fire now and there was nothing I could do.”. Ook de reeds vrijgegeven eerste uptempo en optimistische single Hold Your Nerve gaat erover. De digitale B-kant Work of Art is een hommage aan Moeder Natuur. “Whenever I got a bit better, the first thing I’d notice is that my senses would come to life a bit. So I’d notice smells and my sense of touch would come back, and it would always be something simple like the wind or hearing birds”, aldus Hosking. Alle bandleden schreven mee aan de twaalf, vaak aan de jaren zeventig refererende, geïnspireerde pop en rockliedjes. Zoals altijd vormt de samenzang een belangrijke pijler in hun muziek. Suck on Light werd door de band zelf geproduceerd in Southern Ground Studio's te Nashville, met ondersteuning van Collin Dupuis (Lana Del Rey, The Black Keys). Ook de hulp van mixing engineer Tom Elmhirst (Arcade Fire, Beck, Lorde, Amy Winehouse) werd ingeschakeld om een volledig nieuwe dimensie aan de zo typerende sound van de band te geven. De ziekte van hun frontman heeft duidelijk het beste bij de band naar boven gehaald en is het gedreven en optimistische Suck on Light hun mooiste album tot nu toe geworden. Wie het album trouwens vooruit besteld maakt kans op een gesigneerde Les Paul gitaar.

Theo Volk

Releasedatum: 27 september 2019 Nettwerk

Website: http://www.boyandbear.com/

Boy & Bear live:

05-02 ANTWERPEN: De Roma

06-02 UTRECHT: TivoliVredenburg

07-02 NIJMEGEN: Doornroosje

08-02 AMSTERDAM: Tolhuistuin

August Kann - How Did All These People Get Into My Room

Reeds op zijn negende formeerde de Noorse singer-songwriter August Kann met wat vriendjes zijn eerste rockband. Een professioneel vervolg werd hieraan gegeven door zijn vocale jazzstudie aan de Norwegian Academy of Music. Naast zijn solocarrière speelde de zeventwintigjarige Kann de afgelopen jaren in de popband Kloversvingen, the improvisatieband Karwowski en de soul/funkband Freddie Panda. Op zijn solodebuut How Did All These People Get Into My Room spelen muzikanten mee, die hij goed kent uit zijn studietijd op de Norwegian Academy of Music. Naast hemzelf op gitaar en zang, hoor je de fraaie samenzang van Thea Emilie Wang in You Don’t Need Me. Daarnaast werkten mee, Håkon Aase (viool en piano), Fredrik Karwowski en Jørgen Kasbo (elektrische gitaar), Bjørn-Even Verbeke (piano),  Martin Morland (bas) en Ivar Myrseth Asheim (drums). Allen zijn voltijds muzikanten, die spelen in bands als Fieh, Mathias Eick Quintet en Billy Meier. De reeds vrijgegeven single This Smells Like Paris laat meteen zonneklaar horen dat August de mosterd bij Paul Simon gehaald heeft in zijn Graceland en The Rhythm of the Saints periode. Paul Simon blijkt bij navraag zijn favoriete artiest te zijn. Verder rekent hij daar Nick Drake, Leonard Cohen, Bon Iver, Jack Johnson en Thomas Dybdahl toe. Vooral in het titelnummer komt zijn heerlijk hese randje van zijn stem volledig tot zijn recht. De inkleuring is hier trouwens fraai, vooral de piano en viool. De poppy en folky songs geven pas hun volledige geheimen vrij na intensieve beluistering. Liedjes die over uiteenlopende onderwerpen gaan als hopeloze liefde, politiek en het wel en wee van het dagelijkse leven. Ze gaan zowel over hemzelf, als wel over observaties van anderen. Liedjes die door zijn voordracht, de luisteraar weten te raken. Naast zijn zang, valt zijn uitstekende akoestische gitaarspel op. Zoals eerder aangegeven had het album wat tijd bij mij nodig om al zijn geheimen prijs te geven. How Did All These People Get Into My Room is een overtuigend debuutalbum, volgens mij is singer-songwriter August Kann een blijvertje.    

Theo Volk       

                                                                         

Releasedatum: 27 september 2019 MRG Music

Website: https://mtgmusic.no/artist/august-kann/

Philip Kroonenberg - Some More Time

De wereld van Philip Kroonenberg en zijn gezin stond in november 2016 even stil. Bij zijn vrouw, de liefde van zijn leven, was borstkanker gediagnosticeerd. Tot overmaat van ramp bleek het om een erfelijke variant te gaan, waarop hij en zijn vrouw ook nog eens opgezadeld werden deze boodschap met hun drie dochters te moeten delen. Gelukkig is zijn vrouw intussen genezen verklaard. Tijdens de lange wachttijden van de vele ziekenhuisbezoeken, waaronder driemaal voor een operatie, schreef Kroonenberg veel in zijn dagboek en liedjes. Het schrijven van die liedjes werd in zekere zin een manier van overleven. Liedjes die zich spontaan aandienden. Hij nam de liedjes thuis in zijn eentje op en vroeg daarna Reyer Zwart of hij er een cd van wilde maken, Zwart stemde toe. Zwart nam samen met Frans Hagenaars de sobere productie voor hun rekening. De liedjes volgen chronologisch het hele proces van vaststellen van de ziekte tot de genezen verklaring en de uitwerking die het had op de gezinsleden. Ze zijn echter niet op chronologische volgorde op Some More Time terechtkomen. That Was the Day had dan de opener moeten zijn. Het handelt over de dag van vaststelling van de ziekte en dat men familie, vrienden en kennissen moest gaan inlichten. Het album opent met het vrolijke titelnummer. Op de dag van de tweede, zeer zware operatie, besefte Kroonenberg zich dat bekwame chirurgen in de operatiekamer aan het vechten waren, om zijn gezin meer tijd samen te gunnen. Dat idee ontroerde hem zeer. Opvallend is hier de Toots Thielemans achtige mondharmonicapartij van Hermine Deurloo. Zelf omschrijft Kroonenberg de muziek als een heel sophisticated soort Americana en beschouwt hij het album als een ode aan zijn vrouw. Vooral de tekst van het liedje DNA hakte er bij mij behoorlijk in : “Het was kerst en we waren in het huisje in de buurt van haar ouders, waar we ieder jaar rond die tijd heen gaan. We moesten de kinderen vertellen dat wat mama heeft erfelijk is en dat ze dus getest moesten worden. De nacht voor dat moeilijke gesprek beet ik in mijn slaap zo hard op mijn tong dat het bloedde. De ochtend nadat we het hadden verteld kwam dit liedje.”, aldus Kroonenberg.  Zijn oudste dochter Patsy, begin twintig,  verzorgt in de nodige liedjes op fraaie wijze de achtergrondkoortjes. Middelste dochter Dunja speelt piano en Lynn speelt kalebas. Alle drie hebben duidelijk de muzikaliteit van hun vader geërfd. Verder horen we Reyer Zwart (bas, elektrische gitaar, lapsteel, piano, banjo en mandoline) en Jeroen Kleijn (drums). Philip zingt en speelt akoestische gitaar, ukelele en bluesharp.   Bij de cd-presentatie in Het Paard in zijn woonplaats Den Haag op woensdag 25 september zorgen o.a. Jeroen Kleijn (drums), Reyer Zwart (bas) en Theo Sieben (dobro, mandoline) en Dunja Kroonenberg (piano) en Patsy Kroonenberg (zang) voor de begeleiding. Voor overige data optredens zie hier. Some More Time is een urgent album over saamhorigheid, hoop en liefde.

Theo Volk

                                                                                                                  

Releasedatum: 27 september 2019 Excelsior Recordings

Website: http://philipkroonenberg.com/

Hiss Golden Messenger - Terms of Surrender

Sinds zijn album Bad Debt zo’n decennium geleden volg ik met groot interesse de carrière van M.C. Taylor en ben ik regelmatig zijn “messenger” geweest. Hoogtepunt tot nu toe was voor mij het schitterende Haw waaraan onder andere Phil Cook essentiële bijdrages leverde. Terms of Surrender is intussen zijn achtste reguliere album, met deze keer onder andere gastbijdragen van Jenny Lewis, Aaron Dessner (The National) Matt McCaughan (Bon Iver, Lambchop). Zoals gebruikelijk vertelt Hansen zijn verhalen over hoop en liefde in donkere tijden, naast hoop stipt hij thema’s aan als ouderschap, vreugde en eenzaamheid. Wederom verpakt in smaakvolle indiefolk en groovier dan ooit en dat bevalt me uitermate goed. De ene keer is de inkleuring wat spannender (Old Enough to Wonder Why), de andere keer wat subtieler (Cat’s Eye Blue). Sommige liedjes eindigen trouwens in een ouderwetse fade-out. Bij meerdere beluistering pakken de liedjes de luisteraar onherroepelijk in. Het album werd reeds door een aantal singles vooruitgesneld, I Need a Teacher, Cat’s Eye Blue en Happy Birthday, Baby. In de loop der jaren groeide het aantal fans gestaag en zal dat na het verschijnen van dit album niet anders zijn. Half december zal hij live in De Melkweg te zien zijn, hopelijk neemt hij de geweldige zangeres Erin Rae mee, die hem een maand nadien ook zal begeleiden op zijn Australische toer. Zolang M.C. Taylor albums blijft maken van het hoge niveau als Terms of Surrender zal ik zeker zijn “messenger” blijven. 

  

Theo Volk

Releasedatum: 20 september 2019 Merge Records/De Konkurrent

Website: http://www.hissgoldenmessenger.com/

Hiss Golden Messenger live:

16-12 AMSTERDAM: De Melkweg

Laurence Jones Band - Laurence Jones Band

Bluesmuzikant Laurence Jones  vergaarde de afgelopen jaren de nodige populariteit, nadat hij was ontdekt door labelbaas Thomas Ruf. Op Ruf Records bracht hij vier goed ontvangen albums uit. Ook deed hij live de nodige ervaring op met de Ruf blues caravan. Vooral op het gebied van zang verbeterde zijn kwaliteiten de laatste jaren met grote sprongen. Dat hij dat onderdeel uitermate serieus neemt, blijkt uit het feit dat hij vocal coach Guianko Gómez in de arm genomen heeft. Intussen is Jones een gevestigde naam in de blues(rock), die al meer dan 50.000 albums verkocht. Vooral in Nederland heeft Jones, dankzij ambassadeur van de blues Johan Derksen, niet over aandacht te klagen. Begin juni kwam Jones nog zijn nieuwe single I’m Waiting op een spetterende wijze samen met de band van Danny Vera voorstellen in het tv-programma VI. Maar daar stopt de invloed van Derksen niet, hij bracht Jones ook in contact met producer Gregory Elias. Deze intrigerend, vermogende man, produceerde reeds het vorige album The Truth uit 2017 al. Overigens pas in 2018 in Nederland uitgebracht. Dit keer schreven zijn bandleden Phil Wilson (drums), Bennett Holland (keyboard) en Greg Smith (bas) maar ook producer Elias mee aan de liedjes. Naast elf eigen composities een cover van Day Tripper van The Beatles. Het was een idee van Elias om twee belangrijke invloeden van Jones hier te combineren, naast The Beatles Stevie Ray Vaughan. Elias koppelde Daytripper aan SRV’s Cross Fire. Volgens Jones werd het de grootste uitdaging van het album. Toetsenist Bennett Holland is net als Jones een groot fan van Steve Winwood. Low Down is hun eerbetoon aan diens Blind Faith-periode. Het meest persoonlijke liedje is Beautiful Place, wat hij voor zijn moeder schreef, in een periode dat ze aan depressies leed. Quite Like You schreef hij vorig jaar nadat hij Eric Clapton had zien optreden in Hyde Park. Hier wordt de achtergrondzang verzorgd door Di Reed, bekend van de groep The Jade en als achtergrondzangeres van Stevie Wonder en Rod Stewart. Ook hier is er weer een link met Johan Derksen, want Di Reed zal samen met onder andere Malford Milligan vanaf eind september in 100 theaters te zien zijn in de door Derksen gepresenteerde show The Sound of the Blues & Americana. Het album eindigt met de ballade The Love, met de meest simpele en pure tekst die hij ooit schreef. Het nieuwe album werd wederom in Florida opgenomen en verschijnt op cd, vinyl, limited deluxe paars vinyl en in verschillende limited edition fan packages. In november komt hij naar de lage landen om dit wederom uitstekende album voor te stellen. 

Theo Volk

Releasedatum: 27 september 2019 Top Stop Music

Website: https://www.laurencejonesmusic.com/

Laurence Jones Band live:

10-11 ITTER (BE):  Zik Zak

13-11 HENGELO: Hengelo

14-11 UDEN: De Pul

15-11 LEEUWARDEN: Stadsschouwburg De Harmonie

16-11 HOOGEVEEN: De Tamboer

Sofia Talvik - Paws of a Bear

Sinds 2005 brengt de nu veertigjarige Zweedse singer-songwriter Sofia Talvik albums uit en toert ze vooral in de Verenigde Staten, Europa maar ook  in Nieuw-Zeeland. Jaarlijks treedt ze meer dan 120 keer op. Een keer toerde ze zestien maanden lang door de Verenigde Staten en bezocht ze toen in haar camper met haar (geluids)man Jonas Westin maar liefst 37 staten. Ze legde hun belevenissen later vast in haar boek “Drivin' & Dreaming”. Intussen bezocht ze 47 van de 50 staten. Uiteraard heeft haar leven “on the road” zijn weerslag in haar liedjes op haar achtste album Paws of a Bear. California Snow is een liefdesliedje voor manlief over het wel en wee tijdens tournees. Soms verlangt Sofia onderweg naar haar thuisbasis, een stad aan de Zweedse westkust. Ze verwoordt haar gevoelens daarover in de fraaie opener en reeds vrijgegeven single Take Me Home. Opvallende rol is hier weggelegd voor het subtiele gitaarspel van Tim Fleming, die speciaal voor de opnames kwam overvliegen naar Duitsland. Fleming speelt dobro, pedal steel en trompet. Zijn bijdrages tillen de reeds fraaie songs naar een nog hoger niveau. Ook ouder worden vormt een thema, in Reflections zingt ze hierover en wat voor effect dat heeft op haar vrouw zijn. Bij ouder worden ligt ook terugblikken op oude liefdes voor de hand, ze doet dat in I Liked You Better. Talvik is een vrouw met een eigen mening en levensvisie, die bewust koos voor een kinderloos bestaan. Dat leverde haar in verleden een hoop verschillende reacties op, zoals uit afsluiter Die Alone blijkt. De titelsong gaat over kansen pakken, die zich tijdens hun nomadenleven voordoen. Het opvallende artwork maakte Talvik zelf. Paws of a Bear is een bij vlagen nostalgisch aandoend folk en Americana album, welk gevoel vooral versterkt wordt door het subtiele gitaarspel van Tim Fleming. 

Theo Volk

Releasedatum: 27 september 2019 Makaki Music

Website: https://sofiatalvik.com/

Anna Ternheim - A Space For Lost Time

Multi-instrumentalist en singer-songwriter Anna Ternheim uit Stockholm is al jaren een van de bekendste muzikale Zweedse exportproducten. Sinds haar prachtige debuut Somebody Outside uit 2004 groeide haar populariteit, ook buiten Zweden, gestaag. A Space For Lost Time is intussen haar zevende album, waarop ze herenigd wordt met Björn Yttling, bekend van de indieband Peter Bjorn and John. Hij produceerde Ternheims fraaie album Leaving on a Mayday, dat een Grammy wist te winnen. De helft van de liedjes schreef ze samen Yttling, de overige vijf alleen. In alle gevallen ontstond eerst de muziek en daarna pas de teksten. Het album werd gedeeltelijk in Stockholm en Los Angeles opgenomen en afgewerkt in New York. Door de jaren heen heeft Ternheim een eigen geluid ontwikkeld. Haar popmuziek bevat regelmatig elementen uit de traditionele folk en Americana, maar klinkt eigentijds en draagt een onmiskenbaar Scandinavisch stempel. De liedjes hadden wat tijd nodig om bij mij onder de huid te kruipen. Maar spoedig drongen refreinen van de nodige liedjes zich op, zoals bijvoorbeeld van You Belong With Me. Maar bijvoorbeeld ook de meeslepende violen van Everytime We Fall, welke ze zelf arrangeerde. Het liefst hoor ik haar in liedjes waar het Americanagehalte het hoogst is, zoals  When You Were Mine, hetgeen ze alleen schreef. In haar liedjes speelt de liefde overigens vaak een grote rol. Het album werd voor het overgrote deel uitstekend geproduceerd door Thom Monahan. A Space For Lost Time wordt geleverd met een verzorgd tekstboekje en fraai artwork. Ternheim bewijst andermaal op alle fronten haar vakmanschap en voegt met A Space For Lost Time een van haar fraaiste albums toe aan haar oeuvre.     

   

Theo Volk

Releasedatum: 20 september 2019 CNTCT/BMG

Website: https://www.annaternheim.com/

Anna Ternheim live:

23-11 AMSTERDAM: Zonnehuis

Ciao Lucifer - Are We Even Growing Up?

“Gewoon twee hartsgappies die met een gitaar en een drumstel in hun rode Peugeo’tje naar je stad komen. Onze nummers zijn zorgvuldig gecheckt door een strenge commissie van vriendinnen die graag dansen. Als zij het stom vinden dan gooien we het liedje weg. Wat er overblijft is vriendschap in geluidsvorm. Lo-fi powerpop die klinkt alsof Unknown Mortal Orchestra een onuitgebracht Beatles liedje speelt op de bruiloft van the Kills.”, dit is alle persinformatie die de twee heren verschafte bij hun debuutalbum Are We Even Growing Up?. Jeugdvrienden Marnix Dorrestein en Willem Wits groeiden samen met Jelte Tuinstra (Jett Rebel) op in de omgeving van Soest. Ze speelden door de jaren heen in gemengde twee- en drietallen in diverse bands en projecten. Ciao Lucifer is één van die projecten. Hun debuut is niet bepaald uit de lucht komen vallen, ruim een decennium duurde het dat Are We Even Growing Up? eindelijk het levenslicht zag. Opener Anywhere verscheen al een jaar geleden op single. De titel van het album is ontleend aan een regel van Make Me Beg. Rijmen doen de heren niet aan. Veelal zijn de liedjes catchy en uptempo, zoals het liefdesliedje 7 Little Words. Maar er is ook plaats voor een mooi, dromerig liedje als Any Blink Now. Veelal is de inkleuring erg sober, zang, gitaar en drums. Tot de fraaiste liedjes behoort Replace You vanwege het fraaie, warme klarinetspel. Coulda Woulda Shoulda is helaas onbedoeld erg actueel door de regel “We could be married, liars, horny minors, virgins, famous, Beatles, Daniel Johnston, DJ’s”. Precies een week geleden verruilde Daniel Johnston het tijdelijke voor het eeuwige. Bij het album werd een krant met foto’s en teksten meegeleverd, geen idee of die bij aankoop van de cd meegeleverd wordt. Are We Even Growing Up? is vooral bedoeld om een glimlach bij de luisteraar op het gezicht te toveren, niets meer maar ook niet minder.   

Theo Volk

Releasedatum: 20-9-2019 Eigen Beheer

Website: https://www.facebook.com/ciaolucifer/

Stef Kamil Carlens - Making Sense of ∞

In de opener en gloednieuwe single Back on the Road van Making Sense of ∞ zingt Carlens toepasselijk en vol overgave “I’m back on the road, ain’t nobody gonna tell me what to do”. Na het succesvolle avontuur in “Liefde Voor Muziek”, met geslaagde covers van o.a. Kommil Foo, Bart Kaël en Ilse DeLange, is het terug tijd voor eigen nummers. Vorige maand was Carlens al te zien op Once in a Blue Moon Festival om zijn tweede solo album voor te stellen. Een bijzonder geslaagd en gelaagd album. In de eerste twee nummers valt dat misschien niet direct op, omdat die meteen bij de luisteraar op een prettige manier blijven hangen, vooral Painted Glass. Veel spannender van opbouw vind ik het meer uitgesponnen The Government Is No Game, vooral door de heerlijke toetsenpartij en soulvolle koortje. Hetzelfde geldt voor het wat mysterieus aandoende J'Suis Dans le Vent, waarin vooral de zang opvalt. Lament on General Smedley D. Butler heeft een heel hoog Bowie gehalte door de manier van zingen. Het is een klaagzang voor de beroemde Generaal Smedley D. Butler, die op het einde van z'n carrière een vurig anti-oorlogsmanifest schreef. De saxofoon is hier trouwens de kers op de reeds mooie taart. Een liedje wat heel dicht bij hemzelf staat is het ritmische Making Butter, Baking Bread, geschreven voor zijn zoon. In andere songs liet hij zich inspireren door documentaires of boeken. Zo is er bijvoorbeeld een ode aan de futurist Jacque Fresco, die zijn hele leven werkte aan een gedetailleerd plan voor een betere wereld. Het geluid van het nieuwe album ligt in het verlengde van de voorganger, zij het ritmischer met af en toe funky elementen. Karlens werkte de afgelopen twee jaar keihard aan het door hemzelf geproduceerde en gemixte album in zijn eigen Rabbit Field Studio. Voor zijn komende liveoptredens kijk hier, die overigens erg in trek zijn, enkele zijn reeds uitverkocht. Zoals ik al aangaf is Making Sense of ∞, alternatieve titel Making Sense of Infinity, een geslaagd en gelaagd album, met een lange houdbaarheidsdatum. 

Theo Volk   

                                                

Releasedatum: 20 september 2019 PIAS

Website: https://stefkamilcarlens.be/

Samantha Fish - Kill or Be Kind

De dertigjarige blueszangeres Samanta Fish bracht reeds met stijgend succes vijf albums uit op Ruf Records. Niet alleen haar succes steeg, maar ook haar kwaliteiten als gitarist, zangeres en performer. Haar zesde album Kill or Be Kind is haar debuut op Rounder Records. Haar doel voor dit album : “Really set these songs up so that they have a life of their own” en “Strong messages from the heart – that’s what I really set out for.”. Haar grootste progressie die ze volgens mij in de loop der jaren boekte is, dat ze steeds meer in staat is om een goede melodie te schrijven (een uitstekend voorbeeld is Fair-Weather). Daarvoor kreeg ze op dit album overigens hulp van Jim McCormack, Eric McFadden, Parker Millsap, Katie Pearlman en Patrick Sweany, die meeschreven aan het repertoire. Het bevat elf eigen nummers, variërend van de Mississippi sound van Bulletproof tot de zoete Memphis R&B van Trying Not To Fall in Love With You. Met haar door Luther Dickinson geproduceerde albums Wild Heart en Belle of the West bewees Fish al ruimschoots uit het goede hout te zijn gesneden en is inmiddels uitgegroeid tot een gevestigde naam in de blues. Het door drievoudig Grammy-winnaar Scott Billington geproduceerde en door tweevoudig Grammy-winnaar Steve Reynolds gemixte album verstevigd nog eens die status.   

Theo Volk

Releasedatum: 20 september 2019 Rounder Records

Website: https://www.samanthafish.com/

Samantha Fish live:

11-03 LEUVEN: Depot

12-03 UTRECHT: De Helling

13-03 ARNHEM: Luxor Live

14-03 TILBURG: 013

North Mississippi Allstars - Up and Rolling

In 2017 vond Wyatt McSpadden een oud, totaal vergeten filmrolletje uit 1996 met foto’s van de leden van North Mississippi Allstars. Hij zocht contact met Cody en Luther om die foto’s te delen. Deze mooie foto’s riepen een hoop herinneringen bij hen op en vormden de inspiratie voor hun nieuwste album Up and Rolling. Niet alleen herinneringen, maar riep ook vragen op als hoe klonk de muziek die avond in 1996? Maar ook hoe klonk de muziek op de radio uit die tijd? De songs handelen over vier families van muzikanten uit Mississippi over de periode van drie generaties. Voor het opnemen van de liedjes werd alles uit de kast gehaald. Men deed een beroep op een aantal grote namen, waaronder Charles Hodges (Hammond), Mavis Staples (zang), Otha Turner (zang), Cedric Burnside (zang en gitaar), Duane Betts (gitaar) en Jason Isbell (zang en gitaar). Het album bevat een combinatie van eigen songs en uitgekiende covers. Onder die covers gedreven vertolkingen van What You Gonna Do? van Pops Staples, Mean Old World van Walter Jacobs (AKA Little Walter), Peaches en Out on the Road van RL Burnside en Lonesome in My Home van Junior Kimbrough. De laatst genoemde twee werden overigens al eens geëerd op hun de klassieker World Boogie Is Coming. Opener Call That Gone had overigens vanwege de nadrukkelijk aanwezige fluit niet misstaan op dat album. Een Allman Brothers tintje krijgt Mean Old World door de gitaar van Duane Betts, zoon van Dickey. Up and Rolling is moderne blues, rock en gospel, diep geworteld in de muziek van zuiden van de Verenigde Staten en vormt een nieuw hoogtepunt in hun oeuvre.  

   

Theo Volk

Releasedatum: 4 oktober 2019 New West Records

Website: http://www.nmallstars.com/

North Mississippi Allstars live:

19-10 UTRECHT: Ramblin Roots Festival

Wouter Planteijdt - Bullhorn

In het voorjaar van 2016, na de tour rond het 10de Sjako! album the 10th, “lazerden de liedjes voor Bullhorn uit het plafond van mijn werkkamer”, aldus zanger/gitarist Wouter Planteijdt. Die nieuwe liedjes vroegen om een andere invulling dan het complexe Sjako! geluid. Samen met drummer Mischa Porte (oa Pitou, Luwten en Björn van der Doelen) en contrabassist Gerco Aerts (oa Space Age Travellers en Jelka van Houten) ging hij met succes op zoek naar een open en akoestisch geluid. De creatieve explosie leverde maar liefst een vijftiental uitstekende songs op, die allemaal zonder dubs, live zijn opgenomen. Leidraad op het album is de ongemakkelijke keuze tussen de barricades (Bullhorn) en het isolement van de werkkamer (Monastery). Maar ook  wordt de vrouw in alle toonaarden in de nodige liedjes bezongen. Tussen de heren onderling is er een duidelijke chemie en blijkt maar weer eens dat je ook met een sobere bezetting toch een album lang kunnen blijven boeien. Het is een album dat langzaam maar heel zeker onder de huid kruipt, vooral redelijk ingetogen liedjes als  Aftermath of You. Maar er staan ook catchy liedjes op als Woman, met overigens fantastisch gitaarspel. Bij het album zit een keurig verzorgd tekstboekje, met de nodige fraaie foto’s. Op een ervan staat zijn moeder afgebeeld, Ank Planteijdt-van Gogh, aan wie het album is opgedragen. Album presentatie is op 8 oktober aanstaande in de Kleine Komedie, Amsterdam. Bullhorn is bijzonder prettig geprijsd. Het is een groot cliché, maar deze heren bewijzen op Bullhorn overduidelijk dat less more is. 

Theo Volk 

                                                     

Releasedatum: 20 september 2019 Zip Records

Website: https://planteijdt.nl/

Borka Balogh - Borka Balogh

“Befriend your darker side” staat er te lezen op een van de zijden van de klaphoes van debuutalbum Borka Balogh. In tegenstelling tot haar debuutep Traces of You kiest de van oorsprong Hongaarse singer-songwriter deze keer voor een indie bandgeluid. Opener Gone was het eerste, nieuwe liedje wat ze schreef, waarbij ze nog geen totaalbeeld voor het hele album had. Naarmate ze meer nummers componeerde begon ze steeds meer een patroon te ontdekken van een donker spectrum van emoties en gebeurtenissen. Die overigens verklaarbaar waren. Twee jaar geleden besloot Balogh haar toenmalige geliefde naar Nederland achterna te reizen, geïnspireerd door de in West-Europa aanwezige, bloeiende indie-muziekscene. Helaas hield de relatie geen stand en ging gepaard met veel liefdesverdriet. Balogh licht de achterliggende gedachte van het album als volgt toe : “Pijn, depressie, familietragedies, verknoeide levensroutes, hartzeer; al die dingen die ik heb meegemaakt waarvan ik besefte dat veel mensen er ook doorheen gaan. Ik heb het gevoel dat mensen erg bang zijn om over deze dingen te praten. In de wereld waarin we leven, lijkt alleen plek te zijn voor de gelukkige momenten. Terwijl de negatieve aspecten die ook bij het leven horen, in diskrediet worden gebracht. Ik wil dat mijn luisteraars het gevoel hebben dat ze er met hun zorgen niet alleen voor staan. Het is ook gewoon prima om de moeilijke momenten te delen.”. Muzikaal gezien word Balogh geïnspireerd door hedendaagse artiesten als AURORA en Alice Phoebe Lou. De laatste vooral omdat die haar huidige succes volledig op eigen kracht heeft bereikt, iets dat Balogh ook wil. Maar ook Janis Joplin en Mariska Veres, zangeressen die zongen over persoonlijke sores, hebben haar beïnvloed. De voorliefde voor Veres ligt overigens voor de hand, zij was de dochter van de Hongaarse violist en orkestleider Lajos Veres. Het liedje Trust Me stond overigens ook al op haar debuutep. Op maandag 30 september vind de cd-releaseshow plaats in Cinetol in Amsterdam, met FOSS in het voorprogramma. Borka Balogh bevat geen vrolijke songs, maar zijn wel troostrijk.  

Theo Volk

Releasedatum: 20 september 2019 Eigen Beheer

Website: http://www.borkabalogh.com/