Old Fire : Voids

 


Wanneer je leest dat muzikanten als Julia Holter, Emily Cross, Bill Callahan, Joseph Shabason en Thomas Bartlett meewerkten aan Voids, dan weet je bij voorbaat dat het om een interessant project zal gaan. In het verleden speelde Texaan John Mark Lapham  in The Earlies. Tegenwoordig gaat hij door het leven als Old Fire. Zes jaar terug kwam het debuut Songs from the Haunted South onder die naam uit.

Tussen het uitkomen van dat album en nu gebeurde er veel in het leven van Lapham, wat enorme invloed op hem had. Twee relaties liepen op de klippen, overleden zijn beide ouders tijdens de pandemie, al dat verdriet moest hij alleen zien te verwerken. Hij kwam in een depressie terecht en kreeg bovendien last van slapeloosheid. Voids is dan ook doordrenkt van deze ervaringen, gelukkig klinken er ook  hier en daar tekenen van herstel door.

De afsluiter Void IV : Circles schreef Lapham alleen, negen composities met meewerkende muzikanten en daarnaast twee goed gekozen covers. Don’t You Go werd geschreven door John Martyn op het moment, dat diens relatie met zijn vrouw Beverley op het punt stond op de klippen te lopen.

When I Was In My Prime is een droevige traditional waarin ontrouw centraal staat. Het werd ooit gecoverd door Nina Simone, Pentangle, Rhiannon Giddens, maar ik ken het vooral in de a capella versie van de zussen Anne en Niamh Parsons.

Muzikaal schiet Voids alle kanten op, maar vormt het album een coherent geheel. De luisteraar reist mee op droompop, filmische ambient, raga-achtige drones, avant country, poëzie en spirituele jazz. Voids is geen gemakkelijk album van bijna een uur en vraagt de volledige aandacht van de luisteraar, maar de doorzetter zal beloond worden.

Theo Volk

Releasedatum : 4 november 2022 Western Vinyl/De Konkurrent

Website : https://www.old-fire.com/

Jeremiah Johnson : Hi-Fi Drive By

 


De western “Jeremiah Johnson” van Sydney Pollack kende ik al, maar van de gelijknamige muzikant had ik nog nooit gehoord. Jeremiah Johnson is geboren en getogen in St. Louis en kreeg dus de Mississippi river blues met de paplepel ingegoten.

Sinds 2010 brengt hij albums uit. In 2018 tekende hij een contract bij Ruf Records, Hi-Fi Drive By is intussen alweer zijn vierde album voor dit label en toerde hij in 2020 met de bekende Ruf’s Blues Caravan. Genomineerd werd Johnson met Unworkers Highly Annoyed voor 2022 Blues Music Award voor het beste bluesrockalbum. Zijn laatste vijf releases stonden allemaal in de top tien van de Billboard Blues Album Charts en dat zal meer dan waarschijnlijk ook met Hi-Fi Drive By gaan gebeuren.

Opener ’68 Coupe Deville is onvervalste rock ‘n’ roll met Jerry Lee Lewis achtig pianospel en lekker saxspel. Maar vaker blijft hij dichter bij de leest, Mississippi river blues af en toe gelardeerd met een vleugje country-flair. Zijn songs gaan vaak over de problemen in het dagelijks leven van de gewone man.

Naast over uitstekend gitaarspel beschikt Johnson over een krachtig en soulvol stemgeluid. Een drietal liedjes schreef hij alleen, daarnaast een aantal met producer Paul Niehaus en co-producer Tom Maloney, met wie hij ook de basis van de songs opnam. Naast blazers zijn harpspeler Brandon Santini (track 3) en pianist Victor Wainwright (track 1) te horen. Hi-Fi Drive By is een heerlijk relaxed album geworden, dat voor mij zeker naar meer smaakt.         

Theo Volk

Releasedatum : 21 oktober 2022 Ruf Records

Website : https://www.jeremiahjohnsonband.com/

Samuel James Taylor : Wild Tales and Broken Hearts

 


Sheffield troubadour Samuel James Taylor maakt al twee decennia muziek. Het eerste met zijn toenmalige band Dead Like Harry, waarmee hij in 2009 het Glastonbury Festival onveilig maakte. Hierna stortte hij zich op een solocarrière, de nodige zijprojecten (Taylor & Marie, Ophelia, The Greatest Endangered Thing) en stond hij als gitarist artiesten in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten bij.

Voor zijn nieuwste album Wild Tales and Broken Hearts trok hij naar de Skinny Elephant Studios in Nashville, Tennessee om er op te nemen met zijn vriend Neilson Hubbard. Hubbard is een veel gevraagd producer, die onlangs nog het fraaie Dark Enough to See the Stars van Mary Gauthier produceerde. Het album werd in slechts drie dagen tijd live in de studio opgenomen. Naast Hubbard, spelen Michael Rinne (Miranda Lambert), Juan Solorzano (Ruston Kelly) en Rebecca Van Cleave mee.

Taylor trakteert de luisteraar zowel op ingetogen als catchy liedjes. Van die catchy liedjes bleef Virginia Girl meteen hangen en waarbij stilzitten onmogelijk is. Het is volgens Taylor een lied over het omarmen van het bestaan met een zekere levensvreugde, gezien door de lens van een dromer.

“Naarmate we ouder worden, kan het soms maar al te gemakkelijk worden om volledig op te gaan in het leven van alledag. Ik schreef dit lied voor mijn vrouw, Rebecca, omdat ze me altijd op het goede spoor heeft kunnen houden als dingen te serieus worden, wanneer het leven te zwaar wordt... Ze herinnert me eraan speels te zijn, te dromen, te hopen en altijd te kijken naar de wereld met een kinderlijke verwondering.”.

Zijn ingetogen liedjes bevallen me overigens zeker zo goed. Taylor omschrijft zijn album als “A love letter to life, to art, to music, to love itself, to the journeys that take us away from ourselves and back again.”. Wild Tales and Broken Hearts is een bijzonder prettige eerste kennismaking met Taylor’s muziek.

Theo Volk

Releasedatum : 21 oktober 2022 Ki An Projects

Website : https://samueljamestaylor.com/

Mercy John : Nights on Fire

 


De afgelopen paar jaar waren niet bepaald de meest gemakkelijke voor John Verhoeven. Zo’n vier jaar terug werd bij de vader van John de spierziekte ALS vastgesteld, een mededeling die insloeg als een bom. Afgelopen jaar overleed zijn vader op tweeënzeventigjarig leeftijd. Helaas niet alleen hij, maar ook een broer, een zus en een zwager van zijn vader overleden binnen een periode van  drieënhalve maand. Het gedragen, emotioneel zwaar beladen Death Is in the Air vormt de sleutelsong op John’s nieuwe album Night on Fire.

John leed waarschijnlijk door al dit verdriet een periode aan slapeloosheid, wat leidde tot de song Nighttime Walk. “In een periode van insomnia, stond ik vaak ’s nachts maar gewoon op en besloot ik af en toe maar een wandeling te gaan maken om mijn hoofd leeg te maken en om tot nieuwe ideeen te komen. Alleen ’s nachts rondlopen is echter ook gevaarlijk, niet omdat er gevaar dreigt, maar omdat er zoveel ruimte is om te diep na te denken over dingen.”, aldus John. Het relaxte gitaarspel is hier trouwens om je vingers bij af te likken. Het nummer is een duidelijke verwijzing naar de titel van het album.

Een song waar ik mijzelf en mijn vader in herken, is het eveneens zeer persoonlijke I Am a Lover. John over dit nummer : “Mijn vader was een harde werker, werkte met zijn handen en maakte lange dagen. In zijn jeugd heeft hij veel meegemaakt en dat heeft hem gehard… En zo hard als mijn vader was, zo ben ik niet. Ik kan makkelijk bij mijn gevoel en daarover praten (dat blijkt nu wel weer..) Ik merkte dat mijn vader dat lastig vond. “.

Ook een luchtiger thema als jeugdige naïviteit passeert de revue in de catchy opener Teenage Lovers. Groots en intens is Ghost in the Machine. Samen met zijn uitstekende bandleden Rolf Verbaant (gitaar), Kirsten Boersma (toetsen), Tom Zwaans (bass) en Lynyrd Denissen (drums) werd het album begin dit jaar opgenomen in de studio van Jules Fransen. Aanstaande zaterdag geeft John een instore in De Waterput in Bergen Op Zoom, voor de overige optredens zie hier. Nights on Fire is andermaal een zeer persoonlijk album, dat weinig luisteraars onberoerd zal laten.      

Theo Volk

Releasedatum : 28 oktober 2022 V2 Records

Website : https://www.mercyjohn.com/welcome

Drugdealer : Hiding in Plain Sight

 


Zes jaar terug debuteerde de band Drugdealer met The End of Comedy, dat over een periode van vier jaar werd opgenomen. Frontman Michael Collins liet zich toen vooral inspireren door de singer-songwriters van de vroege jaren zeventig en soft rock pioniers als Harry Nilsson en Steely Dan. Aan dit album werkten toen Ariel Pink en Weyes Blood mee.

Collins werd de afgelopen jaren steeds onzekerder over zichzelf als zanger. Gelukkig veranderde een toevallige ontmoeting in Texas met de visionaire kunstenaar en componist Annette Peacock zijn kijk. Collins speelde toen backstage een liedje voor haar, en ze vertelde hem dat hij niet hoog genoeg zong voor mijn spreekstem. Met die tip ging hij vervolgens aan de slag.

Hiding in Plain Sight is intussen het derde album van de band, waarin nog steeds invloeden van Steely Dan doorklinken. De liedjes zijn bijna zonder uitzondering een zoektocht naar de liefde. Die zoektocht culmineert in het liedje Valentine, een nummer dat Collins schreef nadat hij de band van zijn aanstaande vriendin voor het eerst zag :

"The band plays your songs

And you sing it out

No, I've been a fan of you

For a little while”    

Men krijgt hulp van niet de minsten, John Carroll Kirby (Frank Ocean, Stones Throw) and Daryl Johns (Mac DeMarco, The Lemon Twigs) en zangers Kate Bollinger en Tim Presley. Hiding in Plain Sight is wellicht een aanrader voor liefhebbers van soft pop/rock groepen als Steely Dan.

Theo Volk

Releasedatum : 28 oktober 2022 Mexican Summer

Website : https://drugdealermusic.com/

Melissa Carper : Ramblin’ Soul

 


De grote liefde voor oeroude traditionele muziek kreeg Melissa met de paplepel ingegoten. Als kind speelde ze contrabas en zong ze in het rondreizende countrygezelschap van haar familie op het platteland van Nebraska. Ook dook ze regelmatig in de platencollectie van haar ouders en luisterde ze naar onder andere naar Hank Williams, Patsy Cline, Loretta Lynn, Ray Charles en Elvis Presley.

Maar dankzij de platen van Jimmie Rodgers, die ze van haar vader kreeg leerde ze haar stem ontdekken en begon ze liedjes te schrijven. Haar kennis van muziek vergrootte ze daarna in de bibliotheek van University of Nebraska-Lincoln. Ze spendeerde veel tijd door te luisteren naar grote vocalisten als Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra en Nat King Cole.

Intussen is Melissa Carper een gearriveerde singer-songwriter in old time music. Een paar jaar terug recenseerde ik al Brand New Old-Time Songs van haar en Rebecca Patek, die samen onder de naam Buffalo Gals Band ook twee jaar terug het voortreffelijke Where the Heart Wants to Go maakten. Brand New Old-Time Songs brengt trouwens precies wat de titel belooft, op de cover van Guy Clark’s Sis Draper na dan. Ook zong ze al over haar dwalende ziel (Rambler’s Soul) , nu de titel van haar tweede soloalbum Ramblin’ Soul.

Haar vorige jaar verscheen solodebuut Daddy's Country Gold was erg succesvol, dus stond Melissa weer trappelen om de studio in te gaan. De eerste single Ain't a Day Goes By schreef ze al in 2014 na de dood van haar geliefde hond Betty, die een enorme steun was bij ander groot leed. "This song is very emotional for me. It was difficult to go through my Dad's death, then my Mom's death only a year later, and really, in a sense, losing my younger brother to severe mental health issues that have changed his personality completely. Betty's death crushed me because she had been through it all with me. The grief just started pouring out at that point.". De eveneens  vrijgegeven titelsong Ramblin’ Soul beschrijft hoe belangrijk het rondreizen is voor haar creatieve uitlaatklep.

Het album werd opgenomen met Andrija Tokic (St. Paul & The Broken Bones, Hurray For The Riff Raff) en Dennis Crouch (The Time Jumpers) als producers in de analoge The Bomb Shelter studio in Nashville van Tokic. Tien songs schreef Melissa alleen. Daarnaast eentje met maatje en bandlid Gina Gallina en eentje met Brennen Leigh, met wie ze ook regelmatig samenwerkt. Enige cover is een vertolking van Hit or Miss van folklegende Odetta. Ramblin’ Soul is voor mij een onweerstaanbare mix geworden van blues, vroege rock ‘n’roll en old-school soul vermengd met country, western swing en jazz invloeden.

Theo Volk

Releasedatum : 18 november 2022 Independent/Thirty Tigers

Website : https://www.melissacarper.com/

Fleur : Bouquet Champêtre


 

Het debuutalbum van Fleur ontsnapte helaas aan mijn aandacht. Niet dat het overigens over aandacht te klagen had, Matthijs van Nieuwkerk noemde het een van de fraaiste albums van 2020 en ook Erwin Zijleman van het populaire blog Krenten uit de pop was lovend : “Fleur sleurt je met haar sprankelende en verleidelijke debuut zo het Parijs van de jaren 60 in, waar niemand minder dan Serge Gainsbourg goedkeurend toekijkt”.

Zelf ontdekte ik Fleur, in het dagelijks leven Floor Henkelman geheten, pas begin dit jaar. Ze was te horen op JW Roy’s album Kouwe Kermis, waarop ze samen met hem het gedeeltelijk in het Frans gezongen duet Kom Maar Bij Mij zingt. Dat Fleur in Frans zingt is eigenlijk een paar jaar terug bij toeval ontstaan. Ze werd door Arjan Spies en Dave von Raven van The Kik gevraagd om wat nummers in het Frans te zingen en is daar toen mee doorgegaan.

Arjan Spies en Paul Zoontjes van The Kik produceerden op voortreffelijke wijze Bouquet Champêtre. Paul Zoontjes bracht trouwens eerder dit jaar onder de artiestennaam Simon Keats het verslavende Falling Star uit. De hoes is erg karig met informatie, weet dus niet wie erop meespelen, in ieder Paul Zoontjes, die bijvoorbeeld helemaal losgaat op het reeds vrijgegeven Le Capharnaüm. Bij de lp-versie worden de teksten meegeleverd, het album verschijnt ook nog op cd en cassette.

De Franse titel  Bouquet Champêtre betekent veldboeket, een nonchalante bos bloemen in verschillende kleuren, vormen en lengtes. Zo heerlijk gevarieerd zijn ook de uit de jaren zestig daterende muzikale invloeden. Naast France Gall en Motown soul hoor je ook klassieke albums als Pet Sounds van The Beach Boys, Odessey and Oracle van The Zombies doorklinken in haar muziek. Heerlijke retromuziek, maar wel volledig gegoten in een modern jasje. O ja, ook Fleurs Bouquet Champêtre is bijzonder verslavend.         

Theo Volk

Releasedatum : 11 november 2022 Excelsior Recordings

Website : https://www.yeyefleur.com/

 

Fleur live :

11-11 AMSTERDAM : Concerto (presentatie)

27-11 EINDHOVEN : Effenaar (release show)

02-12 DEN HAAG : Zwarte Ruiter                    

03-12 GOES : ‘t Beest                                 

15-12 ARNHEM : Luxor Live                           

17-12 UTRECHT : DB's                                                     

13-01 BREDA : Mezz                                            

14-01 ROTTERDAM : V11                                                       

Julian Taylor : Beyond the Reservoir

 


Drie jaren terug recenseerde ik het voortreffelijke Avalanche van Julian Taylor Band. Spil van de groep is de Canadese zanger en liedjesschrijver Julian Taylor, die zowel West-Indische wortels heeft, maar ook gedeeltelijk van de Mohawk indianen afstamt.

Beyond the Reservoir is de opvolger van het succesvolle, rootsy, akoestische soloalbum The Ridge, dat hem internationale bekendheid en een reeks prijzen opleverde. Wederom is het een extreem persoonlijke plaat geworden. De titel Beyond the Reservoir is gebaseerd op een specifieke geografische locatie uit Julian’s jeugd in Ontario, Canada. “Ik hing vroeger rond op een plek in Toronto, het St. Clair Reservoir. Als mijn laatste album The Ridge, in veel opzichten een plaat over mijn jeugd was, dan is Beyond the Rervoir een album over volwassen worden”.

Het behandelt thema’s als identiteit, verlies, verdriet, hoop en verlossing. Een meeslepend rootsy album dat heen en weer slingert tussen hoop en droefheid. Songs over zijn huidskleur zijn overigens niet nieuw, ook op Avalanche was het een thema. Net als Garland Jeffreys heeft hij regelmatig het gevoel nergens bij te horen.

Toch is vooral een hoopvol album en is de blik op de toekomst gericht, zoals blijkt de nieuwe single Opening The Sky. De single is geïnspireerd door Julian’s dochter. Hij schreef de tekst als gids voor haar. “Vrouwen zijn de gevers van het leven en in het bezit van ongelooflijk veel liefde, moed en kracht. Met Opening The Sky wil ik mijn dochter laten weten dat wat er ook gebeurt, ze haar hoofd omhoog moet houden en van haar hart geen moordkuil moet maken. Het is belangrijk dat ze voor zichzelf kan opkomen, maar ze moet ook weten dat ik er altijd voor haar zal zijn. Ik hoop dat Opening The Sky dit gevoel van onvoorwaardelijke liefde uitstraalt”, aldus Julian.

Met het bijzonder fraaie Beyond the Reservoir zal Julian zijn bestaande populariteit ongetwijfeld nog flink vergroten.        

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2022 Howling Turtle Inc.

Website : http://juliantaylormusic.ca/

 

Julian Taylor live :

18-02-2023 AMEN : Café De Amer

19-02-23 UTRECHT : TivoliVredenburg

20-02-23 BRUSSEL : BE - Indies Keeping Secrets

The Beatles : Revolver (Deluxe5cdbox)

 


“One thing I am always proud of is how The Beatles’ songs were so different from each other. Some other artists found a formula and repeated it. When asked what our formula was, John and I said that if we ever found one we would get rid of it immediately”, aldus Paul McCartney in zijn voorwoord in het honderd pagina’s tellende meegeleverde boekwerk. Daarmee slaat hij de spijker op zijn kop, het is gevarieerdheid van de songs wat The Beatles zo boeiend maakte.

Eerder dit jaar schreef ik al een stukje over mijn favoriete Beatles song Eleanor Rigby. De enige song in het Beatle repertoire waarop ze alleen zingen. Voor Eleanor Rigby liet producer George Martin zich inspireren door muziek van Bernard Herrmann gebruikt voor de Hitchcock film “Psycho”. Martin die in die tijd een steeds belangrijkere rol ging spelen op de Beatles albums. McCartney schreef een boeiend essay over het nummer wat terug te vinden is in de twee boeken onder de naam “The Lyrics: 1956 to the Present”, vorig jaar november verschenen. Een absolute aanrader!

Overigens ben ik The Beatles pas op latere leeftijd beter gaan waarderen. Toen The Beatles stopten in 1970 was ik twaalf en kende ik ze alleen van hun bekende hits, die je op de radio hoorde. In die tijd had ik net een platenspeler gekregen en mijn allereerste lp was het debuutalbum van The Rolling Stones. De eerste platen die ooit van The Beatles bezat waren de bekende blauwe en rode verzamelalbums. Pas drie jaar terug kocht ik voor een zacht prijsje de bekende verzamelbox uit 2009.

Een echte Beatles freak zoals iemand als Yorick van Norden zou ik mijzelf dus niet willen noemen. Bij deze nieuwe release heb ik nogal de nodige gemengde gevoelens. De opnames werden op een uitstekende manier opgepoetst door Giles Martin.De Super Deluxe-variant bevat twee bomvolle albums met alternatieve studiotakes en oefensessies. Maar ook nog een volledige mono-versie van Revolver en een EP met de opnieuw gemixte nummers Rain en Paperback Writer.

Voor de freaks zullen die extra versies een echte bonus zijn, voor mij beduidend minder. Bovendien vind ik de trackvolgorde van de extra cd’s niet erg logisch. Zo zit je bij de nummers Yellow Submarine en I’m Only Sleeping achter elkaar naar vier verschillende versies van die nummers te luisteren. Wat de nieuwe uitgave vooral interessant maakt, is de achtergrondinfo in het tekstboek. Voor de meeste geïnteresseerden zal denk ik  de twee cd versie met veertig pagina’s tellend boekje meer dan voldoende zal zijn.

Wat natuurlijk wel overeind blijft is dat Revolver zesenvijftig jaar na dato nog steeds staat als een huis. Of zoals Paul McCartney die zijn voorwoord met het nodige gevoel voor understatement beëindigd met de woorden  “All in all, not a bad album.”.

Theo Volk

Releasedatum : 28 oktober 2022 Universal

Website : https://www.thebeatles.com/

Brighid : Days of Yore

 


Brighid is een zeskoppige folkgroep afkomstig uit Rovaniemi,Noord-Finland bestaande uit Marko Niemelä (bas), Anniina Poikela (viool), Riitta Hyyppä (zang), Maija K (viool), Pekka Viinikka (percussie) en Juha Alaraatikka (zang en gitaar). De groepsnaam komt van een godin uit de Keltische en Ierse mythologie. De naam betekent verheven, gepromoveerd.

Brighid is de heerser van poëzie, smeden, medicijnen, kunstnijverheid, vee en lente. De symboliek die bij haar hoort verwijst naar vuur, warmte en licht. Ze wordt geassocieerd met de lente, vruchtbaarheid, genezing, poëzie, smeedkunst, kunst en kunstnijverheid, vee, heilige bronnen en slangen. De voornaam van frontvrouw Riitta Hyyppä  is afgeleid van de naam Brighid.

Zoals hun naam al doet vermoeden, schildert het Brighid-ensemble prachtige Ierse verhalen en landschappen in hun liedjes. Muziek van het Amerikaans continent, zoals bluegrass, wordt gemengd als extra kruid. We volgen de reizen en de verhalen van degenen die vanuit Ierland en elders naar Amerika zijn vertrokken.

De naam van het debuutalbum, Days of Yore, is ontleend aan een van de beroemdste Ierse nummers, Spancill Hill. Op het album is de eigen, sfeervolle versie van het nummer te horen. Ierse muziek is de steunpilaar van Brighid, maar ook traditionele Amerikaanse folk heeft meegereisd. Van eigen hand is het nummer Borderline, dat qua stijl dicht bij de hedendaagse country ligt. De arrangementen van traditionele Irkku-liedjes zijn uniek en bevatten verrassingen voor de luisteraar.

Days Of Yore is een eindpunt, de droom van de makers, die de muzikale reis van de band door de jaren heen beschrijft. Brighid heeft voor haar publicatie een culturele subsidie ​​ontvangen van de stad Rovaniemi. Days of Yore is een verrassend sterk debuut, waarbij vooral de zang van Riitta Hyyppä de kers op de taart is. Met dank aan Marten Fokkens, die me dit album tipte.

Theo Volk

Releasedatum : 12 oktober 2022 Musakonttori

Website : https://www.facebook.com/brighidband

Guy Verlinde & The Artisans of Solace : Live at Minard

 


Zeven jaar terug recenseerde ik van Guy diens uitstekende, achtste album Better Days Ahead. Het eerste album toen onder eigen naam. De zeven ervoor bracht hij uit onder de artiestennaam  Lightnin’ Guy. Intussen is Guy al de nodige jaren de onbetwiste nummer een van België op het gebied van roots muziek.  Hij toerde non-stop door Europa en deelde zo de affiche met grootheden als : BB King, John Fogerty, Tony Joe White, Santana, John Hiatt, Canned Heat en Jeff Beck.

Als ik me niet vergis is Live at Minard album nummer vijftien. Het zeventig minuten durende liveoptreden werd 25 september vorig jaar opgenomen in Minardschouwburg  in Guys thuisstad Gent. Het concert werd ook op beeld vastgelegd. Guy wordt omringd door uitstekende begeleiders.

The Artisans of Solace zijn een schare topmuzikanten waarmee Guy in het verleden veel muzikale kilometers aflegde. De ritmesectie bestaat uit bassist Karl Zosel en Benoit Maddens op drums, die ook in Guy’s vorige band “The Mighty Gators” de ritmesectie waren. Daarnaast vormen de twee jonge multi-instrumentalisten Tom Eylenbosch (piano & banjo) en Olivier Vander Bauwede (harmonica & elektrische gitaar), die meesters zijn in het kleuren met klank, het muzikale sluitstuk van de band.

Guy en zijn mannen brengen een mooie dwarsdoorsnede uit hun repertoire. Een keer zingt Guy zelfs  in het West-Vlaams, Keppe, ‘k Zien Ier Voe Joe, waarmee hij Flip Kowlier naar de kroon steekt. Het is een ode aan de nieuwe liefde van Guy’s vader. Over het algemeen ben ik niet zo gecharmeerd van livealbums, maar het gevarieerde en uitstekend opgenomen Live at Minard weet geregeld de weg naar mijn draaitafel te vinden.

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2022 R&S Music

Website : https://www.guyverlinde.com/


Guy Verlinde & The Artisans of Solace live :

25/10 Abbaye du Vivier, Marche-Les Dammes (B)

30/10 Roots Unlimited, Maastricht (NL)

11/11 Theater Vooruit, Boechout (B)

12/11 O.C De Witte Merel, Lint (B)

15/11 Nona, Mechelen (B)

02/12 Deux Ours Modave (B)

09/12 City Buchhandlung, Dormagen (D)

10/12 C.C. René Magritte, Lessines (B)

22/01 Open Road Sessions, Terheijden (NL)

12/02 Heyhoef Backstage, Tilburg (NL)

Voor aanvullende data, zie de website van Guy


The Magpies : Undertow

 


Twee jaar, terug ten tijde van hun met loftuitingen overladen debuutalbum Tiding, waren The Magpies nog een kwartet. Een viertal virtuoze muzikanten, die uitblinken in uiteenlopende genres. Intussen is het gezelschap uit York gereduceerd tot een trio. Van de oorspronkelijke bezetting bleven violiste Holly Brandon en gitariste Bella Gafney over.

Ze worden nu op tweede album Undertow bijgestaan door clawhammer banjospeelster Kate Griffin. The Magpies hebben zeker niet aan kwaliteit ingeboet er is ook duidelijk synergie aanwezig. Het album opent met Now and Then, wat niets te maken met de gelijknamige EP van Josienne Clarke (vernoemd naar een obscure song van Sandy Denny) welke ik gisteren besprak. Het is een eigen compositie van Kate over het aantrekken en afstoten binnen een relatie.

Undertow bestaat uit elf composities, waarvan de twee instrumentals en vijf songs door de band zelf werden geschreven. Verder de drie traditionals, Fall on my Knees is old time uit de Appalachen, daarnaast het overbekende Hares on the Mountain (AKA Blackbirds & Thrushes) en de Ierse traditional I Never Will Marry. Het album eindigt verrassend met een cover van de Eurythmics song, Sweet Dreams (Are Made of This), waarbij de synthesizer worden vervangen door de fiddle en de contrabas.

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2022 Gilded Lily Records

Website : https://www.themagpiesmusic.com/

Kinnfolk : The Knotted Circle

 


Josh and Julie Kinn zijn een echtpaar woonachtig in de Blue Ridge Mountains, Virginia. Ik vermoed dat Josh Schotse roots heeft. Het duo bestaat sinds 2018 en The Knotted Circle is hun tweede album.

Hun muziek  bestaat voornamelijk uit traditionals van beide kanten van de oceaan. Samen weten ze met beperkte middelen de luisteraar te kluisteren. Julie speelt bodhrán en Josh gitaar,bouzouki en citer. Een aantal bekende traditionals als As I Roved Out, Loch Lomond en Now Whistlin Winds van Robert Burns passeren de revue.

Erg opgewekt is hun versie van The Galway Girl. Mij onbekend is het bijzonder fraai door Julie gezongen ballade Kilkelly, Ireland van de Amerikaanse songschrijver Peter Jones. Het vertelt het verhaal van een Iers gezin wiens zoon naar Amerika emigreerde, via een reeks brieven van de vader in Kilkelly. Het heeft vijf strofen, die de periode van 1860 tot 1892 beslaan. The Hat Song schreef Josh zelf.

Hun samenzang en -spel is buitengewoon gestroomlijnd. Ook dit album werd me weer door mijn Amsterdamse muziekvriend Henk onder de aandacht gebracht, waarvoor dank. Gelukkig maar, The Knotted Circle is een sobere, authentieke prachtplaat.  

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2022

Website : https://www.kinnfolkmusic.com/

Josienne Clarke : Now and Then

 


De release van Josienne’s nieuwe EP Now and Then kwam voor mij volledig uit de lucht vallen, gelukkig attendeerde mijn Amsterdamse muziekvriend Henk me erop. De laatste jaren wordt de muziek van Josienne steeds avontuurlijker en daardoor interessanter. Begin februari verscheen al de uitstekende EP I Promised You Light.

Deze keer kiest ze echter voor een album met voornamelijk covers. Ze opent met de traditionele Engelse ballade Reynardine, vooral onsterfelijk gemaakt door Fairport Convention op Liege & Lief, misschien wel het mooiste folkrock album ooit gemaakt. Je kunt horen dat Josienne goed geluisterd heeft naar deze door Sandy Denny gezongen versie. De enige andere traditional is The Month Of January wat een spannende, wat schurende versie krijgt.

Naast Sandy Denny heeft Josienne ook een voorliefde voor de muziek van de veel te vroeg overleden singer-songwriter Nick Drake. Ze vertolkt hier op voortreffelijke, wat voort meanderende wijze Time Has Told Me het openingsnummer van Drake’s debuutalbum Five Leaves Left. Het is wat soberder dan de originele versie en wat meer ingetogen door het pianospel van Matt Robinson.

Wat minder voor de hand liggend zijn de fraaie covers van Nude van Radiohead en You Shadow van Sharon Van Etten. De titeltrack is een minder bekend nummer van haar favoriete zangeres Sandy Denny. Ze eindigt met een herbewerking van haar eigen nummer Undo. De opnames vonden plaats in de Real World Studios van Peter Gabriel en in Gorbals Sound. Met Now and Then bewijst Josienne andermaal, waarom ik haar reken tot mijn favoriete artiesten.

Theo Volk

Releasedatum : 18 oktober 2022 Corduroy Punk Records

Website : https://josienneclarke.com/

Pat & Evert : Eternal Conversations

 


Met Pat en Evert worden de Antwerpse meesterbassist, songwriter en producer Evert Verhees en de Nederlandse songwriter/zangeres Patricia Maessen bedoeld. Verhees werkte onder met grote namen als Toots Thielemans en Philip Catherine.

Maessen vormde samen met haar zussen Stella en Bianca de groep Hearts of Soul waarmee ze in 1970 Nederland met het liedje Waterman vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival. Korte tijd later vestigde het trio zich in België en veranderde hun naam naar Dream Express en namen in 1977 voor België deel aan het Eurovisie Songfestival. Patricia werkte later met ondermeer Toots Thielemans, Kris De Bruyne, Johan Verminnen, Raymond van het Groenewoud, Viktor Lazlo, Henny Vrienten, Salvatore Adamo, The Kids en Will Tura.

Patricia en Evert trouwden en namen begin jaren tachtig een zelfgeschreven songcyclus op met enkel piano en zang, maar het album werd nooit echt afgewerkt. Helaas stierf Patricia in 1996 veel te jong op slechts vierenveertigjarige leeftijd, wat de levens van Evert en zoon Tim volledig op de kop zette. Zesentwintig jaar na de dood van Patricia vond Evert het uiteindelijk tijd worden om het album af te werken.

De songs werden aangevuld met uitgewerkte arrangementen en de bijdragen van een exclusieve club van absolute topmuzikanten. Het resultaat is een bloedmooie en tijdloze songcyclus ergens tussen jazz en pop. Naast Patricia en Evert zijn verder te horen ; Marc Bonne – drums, Claude Salmieri – drums, Eric Melaerts – guitars, Kevin Mulligan – guitar, Philip Catherine – guitar (special guest) , Cesar Janssens – percussion, Bart Quartier – vibraphone, Bert Joris – trumpet,  Jeroen D’hoe and the Ataneres String Ensemble.

Het was overigens even wennen voor mij aan de zang van Patricia als die de hoogte in gaat. Meer dan terecht dat uiteindelijk na veertig jaar Eternal Conversations toch nog op de markt komt.  

Theo Volk

Releasedatum : 28 oktober 2022 Supertonic Records/Starman Records

Website : https://supertonicmusic.com/

Will Sheff : Nothing Special

 


Al ruim twee decennia maakt Will Sheff furore als frontman van de alt folk-country-indie-rock formatie Okkervil River, vernoemd naar een kort verhaal van de Russische schrijfster Tatyana Tolstaya. Overigens is deze band net een duiventil, een komen en gaan van bandleden, waarvan een aantal Sheff kent van de middelbare school. Onder andere Jonathan Meiburg, bekend van Shearwater en Loma, maakte deel uit van Okkervil River. De band maakte tot op heden negen albums.

Nothing Special is Sheff’s eerste soloalbum. Het album staat voor een groot deel in het teken van het overlijden twee jaar terug van ex Okkervil River bandlid en goede vriend Trevis Nelsen. Sheff licht toe : “Grieving for him, grieving for everything my friends have lost, grieving for the rock and roll myth, and trying to open my eyes to a more transcendent reality”.

Ook zijn recente verhuizing van Texas naar Los Angeles had zijn weerslag op Nothing Special. Sheff werd behoorlijk overdonderd door het overweldigende natuurschoon in zuidelijk Californië. Op  de binnenhoes staat Sheff dat ook als een nietig persoon afgebeeld in een immens natuurlandschap. Nothing Special laat Sheff voornamelijk horen op zijn meest ingetogen en intiem.       

Theo Volk

Releasedatum : 7 oktober 2022 ATO Records

Website : https://www.okkervilriver.com/

 

Will Sheff live :

10-03 BRUSSEL : Le Botanique

12-03 AMSTERDAM : Paradiso

Hal Cannon : Nothin’ Lastin’

 


Mooi hoe een balletje soms kan gaan rollen. Het was mijn Amsterdamse muziekvriend Henk, die mij in 2015 attendeerde op het album Dark Desert Night van 3hattrio. Op mijn beurt tipte ik Sandra Zuidema van LDM Bookings, die het bijzondere trio naar Nederland haalde voor concerten. Maar ook begonnen Sandra en Luciano via hun webshop Lucky Dice cd’s van de heren te verkopen.

De oudste van het trio is Hal Cannon, die nu zijn tweede soloalbum Nothin’ Lastin’ uitbrengt. Hal is degene van 3hattrio, die totaal geen affiniteit met hedendaagse muziek heeft. Op twaalfjarige leeftijd werd Hal door zijn neef David in contact gebracht met old-time bluegrass muziek, wat bepalend werd voor zijn muzieksmaak.

Hal is een ervaren folkie, hij was de oprichter van Deseret String Band (aka The Bunkhouse Orchestra). De groep bestond van 1972 tot 2002 en vertolkte muziek uit de negentiende eeuw. Ze speelden in 1998 op de Olympische winterspelen van Nagano in Japan. Tegenwoordig is natuurlijk de focus gericht op 3hattrio met hun American Desert Music.

Ook op Nothin’ Lastin’ klinken invloeden door van 3hattrio, kan ook niet anders doordat Greg Istock en Eli Wrankle meespelen. Verder kan Hal onder andere een beroep doen op Tim  & Mollie O’Brien, Rich Moore, Martha Scanlan en Kate MacLeod. Nothin’ Lastin’ slaat op het feit dat tot voor kort Hal Cannon er altijd vertrouwen in had dat dingen goed blijven door generaties heen. Het geloof in vaste waarden kreeg in 2016 een flinke knauw toen Trump aan de macht kwam. De titel kan gezien worden als een wanhoopskreet.

Nothin’ Lastin’ heeft het beste in Hal naar boven gehaald, direct van opener  Thirty-Six Miles had hij me bij de les. Voor wie meer wil weten over dit diepgravende album, kan eventueel hier het interview met d’Lorac Nonnac lezen. Uiteraard is het album reeds te koop in de webshop van Lucky Dice, waar het album ook de cd van de maand is.

Theo Volk

Releasedatum : 7 oktober 2022 Okehdokee Records/Lucky Dice

Website : http://www.halcannon.com/

Brian Eno : FOREVERANDEVERNOMORE

 


In 1972 werd de Engelse artrockformatie Roxy Music de eerste groep, welke ik vanaf het begin zou gaan volgen. Gebiologeerd zag ik ze op de buis in AVRO’s Toppop optreden. Het was niet alleen hun muziek die mijn aandacht trok, maar ook door het gemêleerde gezelschap met verschillende achtergronden. Hun eerste vijf albums waren stuk voor stuk klassiekers, helaas hield Brian Eno het na twee albums al voorzien. De ego’s van hem en dat van Bryan Ferry botsten te veel.

Brian Eno (74), voluit Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno geheten, is vooral bekend als producer en als visual artist. Daarnaast maakte hij albums met talloze, uiteenlopende muzikanten. Het bekendst zijn de samenwerkingen met David Bowie, Robert Fripp en David Byrne, met wie hij onder andere het intrigerende My Life in the Bush of Ghosts maakte.

Ook heeft hij sinds 1973 een solocarrière, waarvan mij de albums Another Green World en Before and After Science het meest kunnen bekoren. FOREVERANDEVERNOMORE is intussen zijn tweeëntwintigste soloalbum en het eerste sinds Another Day on Earth uit 2005 waarop hij ook zingt. Voor mij geldt bij ambientachtige muziek hetzelfde als voor instrumentale pianomuziek, ik moet me vanaf de eerste seconde ertoe aangetrokken voelen, anders haak ik meteen af.

Bij FOREVERANDEVERNOMORE werden mijn oren echter meteen gespitst. Het is een album dat urgent en intiem is geworden, een emotionele contemplatie over een milieuramp. “We need to fall in love again, but this time with Nature, with Civilisation and with our hopes for the future.” , aldus Eno. Op de meditatieve single We Let It In zingt dochter Darla mee. Een halve eeuw nadat ik voor het eerst Eno’s muziek hoorde, bewijst hij met FOREVERANDEVERNOMORE nog steeds urgente muziek te kunnen maken.  

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2022 UMC

Website : https://www.brian-eno.net/

Nev Cottee : Madrid

 


De titel Madrid, het nieuwste album van singer-songwriter Nev Cottee, laat zich eenvoudig verklaren. Sinds enige tijd woont Nev in Madrid, doordat hij een Spaanse dame leerde kennen. De door Matt Carroll van Central Station Design gemaakte hoes is al een verhaal op zich. Op de hoes wordt “De Gitaarspeelster” van Johannes Vermeer afgebeeld, zij het hier geblinddoekt.

In 1974 werd het schilderij uit Kenwood House in Londen gestolen door leden van de IRA, die het schilderij dreigden te verbranden op St. Patrick's Day. Enkele maanden later leidde een anoniem telefoontje de politie naar het kerkhof van St Bartholomew's in Smithfield, Londen. Daar stond het schilderij verpakt in een avondkrant tegen het hek. Het is onbekend of er losgeld is betaald. Central Station Design maakte onder andere alle mooie hoezen van the Happy Mondays en Black Grape.

De verhuizing naar Madrid heeft Nev de nodige inspiratie opgeleverd. Hij houdt tot op zekere hoogte van de manier van leven in de Spaanse hoofdstad : . "I love the way life works here. It's organised chaos. Walking the neighbourhoods of Lavapiez and La Latina you begin to see how everything is perfectly balanced… how to eat, how to party and then how to relax! When it all gets too much I run away to the English countryside.”.

Het chaotische en hectische van die stad hoor je goed terug in het geweldige, instrumentale titelnummer. Madrid opent ook met een instrumentale compositie, het korte, enigszins mysterieuze en intrigerende Map to the Stars. Menigeen zal het reeds vrijgegeven Renunciate, langzaam voort meanderende, voorzien van de onweerstaanbare achtergrondvocalen van Caroline Sheenan al kennen.

Af en toe klinkt natuurlijk weer de invloed van Lee Hazlewood in de instrumentatie van de songs door. Madrid werd dan al omschreven als “Lee Hazlewood fronting Spiritualized”. Over het algemeen zijn het vrij korte songs, enige echte uitschieter is het zeven minuten durende, wat Oosters aandoende Under the Skin. Favoriete tracks zijn de aanstekelijke nummers Johnny Ray, A Million Years en het liefdesliedje Angela, wat niet voor iemand in het bijzonder blijkt te zijn geschreven. Het album sluit in stijl af met het serene All’s Well That Ends Well.

Nev maakte al een viertal fraaie albums, Madrid is misschien wel zijn mooiste, voor mij in ieder geval zijn meest intrigerende en hopelijk wordt het eindelijk zijn doorbraak naar een groot publiek, hij verdient dat dubbel en dwars.

Theo Volk

Releasedatum : 21 oktober 2022 Wonderfulsound

Website : https://www.facebook.com/NevCotteeBand

Emma Gale : Emma Gale

 


Het grappige toeval wil dat ik het debuutalbum van Emma Gale per e-mail ontving op de avond dat ik op Netflix een film zag, waarin de hoofdpersoon boeken schreef onder de naam Emma Gale! Emma blijkt de film te kennen, sterker nog, een song van een vriend, Starsky Cartmell, werd erin gebruikt. Uiteraard werd ik door al die toevalligheden nieuwsgierig naar haar debuutalbum Emma Gale, gelukkig maar want het is prachtig geworden.

Emma is een singer-songwriter uit Weymouth, een kustplaatsje in het zuiden van Engeland en op dit moment volop bezig met een PhD in songschrijven. Ze behaalde overigens al in 2017 een master degree in songschrijven. Maar heeft ook al een jarenlange ervaring met het schrijven van liedjes, alleen, maar ook vaak met anderen. Zo schreef ze al zo’n vijf jaar geleden met Darden Smith de countrysong She Never Be Me. De bedoeling was om het met Smith op te nemen, maar helaas gooide Corona roet in het eten en zingt ze het duet nu met Dan Whitehouse.

Veelal hebben de uitvoeringen een Americana tintje, waarbij de pedal steel van Melvin Duffy af en toe op de voorgrond treedt. Maar dat Emma een uitstekende songschrijver is bewijst ze met het heel catchy Showbiz, wat na één keer luisteren al niet meer uit je bovenkamer is te branden. Ook een wat afwijkende song in het repertoire is de emotionele ballade Go As I Am, met warm accordeonspel van Tanya Brittain. Nog emotioneler gezongen is de pianoballade Meet You by the Bridge.

Veelal zijn de liedjes nostalgisch en hoopvol van aard, dat maakt van Boo Hewerdine de geknipte producer voor dit debuutalbum. Hewerdine is namelijk vooral bekend van zijn samenwerking met Eddi Reader, wier muziek vaak druipt van de nostalgie. Naast producer speelt Hewerdine akoestisch en elektrisch gitaar, bas, toetsen en melodica en verder is onder andere manlief Peter Kirkbride op ukulele te horen. Emma Gale is een hoopvol en nostalgisch debuutalbum, dat doet uitkijken naar een opvolger.

Theo Volk

Releasedatum : 18 maart 2022 Example Records

Website : https://www.emmagale.com/

Diverse artiesten : Here It Is : A Tribute to Leonard Cohen

 


Het lag voor de hand dat er tribute albums voor Leonard Cohen zouden verschijnen, maar niet zo snel een op het legendarische jazz label Blue Note. Goede vriend en producer Larry Klein vond het hoog tijd voor zo’n eerbetoon.

De ex-man van Joni Mitchell bouwde sinds de jaren zeventig een enorme staat van dienst op in uiteenlopende genres als jazz, pop, rock, samba, R&B en filmmuziek. Naast van Joni Mitchell produceerde hij onder andere albums van Gregory Porter, Luciana Souza, Norah Jones en speelde hij bas op een album van Peter Gabriel.

Allen, op Mitchell na, zijn te horen op het toepasselijke getitelde Here It Is, het door Cohen en Sharon Robinson geschreven en door Gabriel gezongen titelnummer. De vertolking door Gabriel blijft verrassend dichtbij de manier van voordracht van die van Cohen. Dat geldt ook voor de voordracht van vreemde eend in de bijt Iggy Pop, die You Want It Darker vertolkt, waarbij ik heel even dacht dat het Cohen zelf was.

Minder verrassend zijn de keuzes van Porter en Jones, vooral de vertolking van Porter van wereldhit Suzanne is erg fraai. Van de Braziliaanse jazz zangeres Luciana Souza recenseerde ik vier jaar terug het uitstekende album The Book of Longing. Andere grote namen zijn James Taylor, David Gray, Sarah McLachlan en natuurlijk Mavis Staples, die op fraai ingetogen wijze If It Be Your Will zingt.

Het instrumentale slotakkoord wordt verzorgd door meester-gitarist Bill Frisell. Frisell vormt samen met saxofonist Immanuel Wilkins, pianist Kevin Hays, bassist Scott Colley en drummer Nate Smith de uitstekende begeleidingsband op Here It Is. De bescheiden Cohen zou ongetwijfeld erg tevreden zijn geweest met dit fraaie eerbetoon.

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2022 Blue Note

Website : https://www.bluenote.com/

So What’s Next Jazzfestival Eindhoven


 

Dit bekende Jazzfestival vernoemd naar de openingstrack van het iconische album Kind of Blue van Miles Davis kent in het jubileumjaar weer een geweldige line-up, met onder andere de nieuwe jazz sensatie Lady Blackbird. Bijgaand het persbericht wat ik ontving.

PERSBERICHT

Line-up festivalzaterdag van jubilerend So What’s Next Jazzfestival Eindhoven met laatste namen compleet.

DJ Amir, The Jig, Peter Willems, Fenne en DJ All The Gin Joints toegevoegd

Het programma van de tiende editie van het So What’s Next Jazzfestival Eindhoven is uitgebreid met DJ Amir, The Jig, DJ All The Gin Joints, en Peter Willems en Fenne, beiden winnaars van een Conservatorium Talent Award 2022. Daarmee is het programma voor de zaterdag van het driedaagse festival in en rondom Muziekgebouw Eindhoven compleet. In totaal treden deze dag meer dan vijftien acts uit binnen- en buitenland op, met zowel gerenommeerde namen als nieuw talent, waaronder Karsu, Lady Blackbird, Jazzanova en Archie Shepp Quartet. Tickets voor So What’s Next Jazzfestival Eindhoven op zaterdag 29 oktober in Muziekgebouw Eindhoven kosten € 45,- en zijn verkrijgbaar via de website van Muziekgebouw Eindhoven.

De jubileum-editie van So What’s Next Jazzfestival Eindhoven kent op voorhand al veel potentiële highlights. De clubtour van de Turks/Nederlandse Karsu door Nederland dit najaar is uitverkocht, het optreden in Eindhoven is het enige in de reeks waar nog kaarten voor verkrijgbaar zijn. Voor het Berlijnse Jazzanova is de show op So What’s Next Jazzfestival Eindhoven de enige in ons land. Ze spelen dan met de voor de hiphopscene iconische DJ Amir, die ook zelfstandig een set zal verzorgen. Het grote uit Los Angeles afkomstige talent Lady Blackbird is aan een serieuze internationale opmars bezig en wordt nu al in één adem genoemd met namen als Nina Simone, Tina Turner en Billie Holiday. Bijzonder zijn ook de aanstaande optredens van de 80-plussers Archie Shepp uit New York en ’s lands bekendste saxofonist Hans Dulfer.

Het zwaartepunt van So What’s Next Jazzfestival Eindhoven ligt op de zaterdag, maar wordt omzoomd door een clubavond op vrijdag (in samenwerking met radiozender Sublime) en de zondag waarop het festival de stad intrekt en er optredens op diverse locaties in het centrum van Eindhoven plaats vinden. Meer informatie is te vinden op de website van So What’s Next Jazzfestival Eindhoven.

Line-up So What’s Next Jazzfestival Eindhoven 29 oktober (in alfabetische volgorde) :

DJ All The Gin Joints; DJ Amir; Archie Shepp Quartet; Ashley Henry Trio; Bruut!; FENNE; Guy Salamon Group; Hans Dulfer! Total Response; James Brandon Lewis Trio; Jazzanova; The Jig; Karsu; Kika Sprangers Quintet; Lady Blackbird; Lucas Santana Quintet; SMANDEM.; Yellowjackets

Over So What’s Next Jazzfestival Eindhoven

So What’s Next Jazzfestival Eindhoven is een driedaagse muziekevolutie met grensverleggende concerten van jazz-artiesten van het nieuwe millennium. Jazz is het vertrekpunt, maar het festival presenteert ook jaarlijks bijzondere kruisbestuivingen door nationale en internationale acts. Artiesten die op eerdere edities speelden zijn bijvoorbeeld Snarky Puppy, Gregory Porter, Kamasi Washington, Ibrahim Maalouf en Marcus Miller. Ook het feestelijke tienjarig jubileum kent een avontuurlijke en inspirerende line-up, met onder andere het Turks/Nederlandse fenomeen Karsu, de Amerikaanse soul-jazz ster Lady Blackbird, jazzlegende Archie Shepp, fusion iconen Yellowjackets, de Britse rising star Ashley Henry en de topsaxofonist James Brandon Lewis uit Amerika. Nederlandse vertegenwoordiging is er namens Kika Sprangers Quintet, Guy Salamon Group, Hans Dulfer’s Total Response, Bruut! en vele anderen.

Website : https://sowhatsnext.nl




Aidan & The Wild : Revelation Never Came Deluxe

 


Nauwelijks voor te stellen dat de zeer talentrijke singer-songwriter en multi-instrumentalist Diederik van den Brandt ooit werd afgewezen voor de Rockacademie van Tilburg, Codarts in Rotterdam en het conservatorium van Amsterdam. In Rotterdam en Tilburg zelfs twee keer! Zijn debuutalbum Revelation Never Came wordt nu als Revelation Never Came Deluxe heruitgegeven en bewijst zonneklaar dat degenen die hem toen afwezen, er volledig naast zaten.

Aanvankelijk wilde Diederik de artiestennaam Noah Flame aannemen, vond die echter net iets te poppy klinken. Uiteindelijk kwam hij bij “aidan” uit, Iers voor klein vuur. “Dat vond ik wel kloppen, ik vind Aidan een mooie naam en specifiek dat kleine erbij, dat past wel bij mijn persoonlijkheid. En bij mijn muziek, omdat mijn nummers zo intiem zijn. Zo van: ik ben geen grote brand, maar een klein vuurtje.”, aldus Diederik in een interview van zo’n zeven jaar geleden. Zijn muziek is niet alleen intiem, maar ook erg relaxed en regelmatig groovy. Vooral dat relaxte spreekt mij bijzonder goed aan.

Het album werd in Coronatijd grotendeels in zijn thuisstudio op zolder in een half jaar tijd opgenomen. Laag voor laag speelde hij alle instrumenten zelf in en bleef net zolang schaven tot de nummers klonken zoals hij ze in zijn hoofd had. De meeste composities schreef Diederik alleen.

Op een gegeven moment besloot hij enige collega’s te vragen om mee te schrijven, daaronder goede collega Dési Ducrot met wie hij al lang samenwerkt en verder Baptiste W. Hamon, Merel Sophie en BOBBIE. Die allen trouwens hun bijdrages thuis opnamen. Verder  speelde ook drummer Dan Huijser, bassist Julius Rense en de Parijse violiste Louise Lhermitte een cruciale muzikale rol. Aan het oorspronkelijke album zijn nu vier tracks toegevoegd, die live in de Effenaar zijn opgenomen en tevens op video zijn vastgelegd.

Vorig jaar kon door Corona na de release welgeteld slechts een keer opgetreden worden. Overigens trad Dierderik al zo’n 450 keer op en deelde hij reeds eens het podium met Hiss Golden Messenger. Helaas lees ik niet altijd de recensies van anderen, zoals van Hugo Vogel op AltCountry, anders had ik dit sterke debuutalbum vorig jaar al ontdekt.

Theo Volk

Releasedatum : 14 oktober 2022 Revanche Records

Website : https://www.aidan-music.com/