The Colorist Orchestra & Howe Gelb ft. Pieta Brown : Not on the Map

 

Het Belgische avant-gardistische octet The Colorist Orchestra werd geformeerd in 2013 door arrangeurs Aarich Jespers en Kobe Proesmans. Ze zijn vooral bekend als vertolkers en heruitvinders van andermans songs waarop ze hun melodieuze percussie en avant-gardistische/klassieke benadering toepassen om te komen tot nieuwe arrangementen en composities. Hierbij maken ze ook gebruik van niet bestaande instrumenten of instrumenten die ze eigenhandig hebben aangepast. Dankzij hun liveoptredens, in het begin onder de naam The Colorist, verkregen zij hun naamsbekendheid. Men werkte achtereenvolgens live met Sumie, Cibelle, Emiliana Torrini, Lisa Hannigan, Howe Gelb en Gabriel Rios. Er verschenen livealbums met Emiliana Torrini en Lisa Hannigan (een EP). Voor hun nieuwe album Not on the Map was de aanvankelijke insteek niet anders. Het idee was om in samenwerking met de genreoverschrijdende Amerikaanse singer-songwriter Howe Gelb, o.a. bekend van de baanbrekende band Giant Sand, delen van zijn ruim vijftig albums tellende en zeer uiteenlopende discografie in een nieuwe muzikale vorm te gieten. Dit pakte echter anders uit. Want al snel bleek dat de creatieve werkwijze van Howe Gelb weinig ruimte biedt voor vastomlijnde plannen. Met als resultaat dat Not on the Map uit compleet nieuw materiaal bestaat en door de elfjarige dochter van Proesman treffend werd geformuleerd: “You have Howe, and he's creating a world. And then you guys create the ocean around it.” En die oceaan wordt vooral beheerst door inventieve percussie en subtiele inkleuring van de nodige andere instrumenten. Vocale assistentie krijgt Gelb op een viertal nummers van zangeres Pieta Brown. Ook nu klinken er invloeden door van artiesten als Harry Partch, Moondog, Kronos Quartet, Talking Heads en Steve Reich. Not on the Map is een album voor de meer avontuurlijk ingestelde luisteraar.

Theo Volk

Releasedatum : 1 oktober 2021 Dangerbird

Website : https://www.thecoloristorchestra.com/

Live:

04-11 HERENT : Try-out

06-11 GRONINGEN : Take Root Festival

08-11 GENT : 40 jaar Democrazy

09-11 AMSTERDAM : Paradiso

13-11 BORGERHOUT : De Roma

16-11 BRUSSEL : AB

18-11 SINT-NIKLAAS : Municipal Theater

Vintage Dutch : In My Own Voice

 

Na het vertrek van Elsa Bekman in 2019 zocht garage soulband The Tibbs een nieuwe zangeres. De keuze viel uiteindelijk op Roxanna Hartog. Toevallig had de gitarist van The Tibbs, Paul Jonker, net op dat moment het plan opgevat om een nieuwe band te gaan formeren. Zangeres Kim Berger had ook meegedaan aan de audities bij The Tibbs. Jonker was danig onder de indruk van haar vocale kwaliteiten en vroeg haar voor zijn nieuwe soul en funk band Vintage Dutch. De groep wilde zichzelf snel op de kaart zetten. De eerste single It Must Be Love verscheen al in november 2019. Het nummer werd meteen opgepikt door de landelijke radio en kwam terecht in playlists op Spotify en werd soultip van de maand op Radio 2. Het vijftal bestaat naast Jonker en Berger uit Walter Gieling (drums), Yvo Wolfsbergen (bas) en Ruben de Ruiter (percussie). De overige credits  worden helaas niet vermeld op de hoes. De opnames vonden plaats in Jonkers eigen studio Sub45 in Aartswoud. Het debuutalbum bevat een mix van een dozijn swingende en relaxte nummers met een behoorlijk eigen signatuur. Elf werden geschreven door Jonker en Berger, 99 Lbs werd geschreven door Memphis soullegende Ann Peebles en haar man Don Bryant. Zij vereeuwigde dit nummer onder de naam 99 Pounds op haar klassieker Straight from the Heart. De hoes van In My Own Voice lijkt een knipoog naar die hoes, beide afgebeelde zangeressen hebben hun hoofd iets naar boven toe gebogen. Berger is een uitstekende zangeres, die het repertoire volledig naar haar hand zet. In My Own Voice is een overtuigend bewijs dat ook in Nederland buitengewoon goede soul en funk wordt gemaakt. Het is trouwens de tweede fraaie release van Concerto Records binnen een week tijd, na het eveneens prachtige In de Regen van Janne & De Vogels. Aanstaande zondagmiddag om vijf uur zal Vintage Dutch een instore geven in Concerto.     

Theo Volk

Releasedatum : 1 oktober 2021 Concerto Records

Website : http://www.vintagedutch.com/

Cindy : 1:2

 

Enigszins verwarrend, achter Cindy gaat geen zangeres schuil maar een vierkoppige band afkomstig uit San Francisco. Geformeerd rondom frontvrouw Karina Gill, die eigenlijk pas een paar jaar muziek maakt. Puur toevallig, omdat een voorgaande huurder in haar kelder een Fender Squire Strat (gemummificeerd in elektrische tape met de overblijfselen van een burrito op de kop) had achtergelaten. Eind 2018 verscheen hun titelloze, zelf opgenomen en geproduceerde debuut, 1:2 is inmiddels hun derde album. Nog steeds maakt het kwartet ingetogen muziek, echter iets minder lofi dan het debuut. De door Gill geschreven liedjes hebben enige tijd nodig om in te dalen bij de luisteraar. Net als op de vorige twee albums hoor je invloeden van bekende groepen als Galaxie 500, Mazzy Star en Low in hun beginfase. Gisteren werd 1:2 tot “album of the day” op Bandcamp gekozen.  

Theo Volk

Releasedatum : 1 oktober 2021 Tough Love/De Konkurrent

Website : https://cindytheband.bandcamp.com/album/1-2

Corinne Sharlet : A Lovely Future

 

Weer eens ouderwets van de sokken geblazen, met dank aan Marco Geene van Radio Capelle, die me A Lovely Future tipte. Het betreft het debuutalbum van singer-songwriter Corinne Sharlet uit Portland, Oregon. Haar heldere, hypnotiserende stem verleidt de luisteraar snel. Maar ook het regelmatig wat meer alternatieve Americana/folk geluid van haar begeleiders kruipt vliegensvlug onder de huid. Daarnaast weten de delicate, poëtische teksten vol paradoxale thema’s een gevoelige snaar bij mij te raken. De Italiaanse term chiaroscuro is volgens Corinne van toepassing op haar liedjes. Het is een regelmatig gebruikte artistieke term in de film noir en de schilderkunst om het dramatische samenspel tussen licht en donker te beschrijven. De liedjes van Corinne schommelen dan ook tussen etherische lichtheid en rauwe duisternis. Op basis van haar lyrische thema's is het geen verrassing dat Corinne werkt als psychotherapeut, opgeleid in baanbrekende stemtherapie genaamd Voice Movement Therapy. Geïnspireerd door stemleraar Alfred Wolfsohn's ontdekkingen over hoe je zang kon gebruiken om mensen te helpen genezen van PTSS na de Eerste Wereldoorlog, leert Voice Movement Therapy mensen hoe ze de diepten van hun eigen stem kunnen verkennen om te genezen van trauma en andere geestelijke gezondheidsproblemen. Om de rauwheid en energie van een live optreden na te bootsen, werd het album rechtstreeks opgenomen op een analoge bandrecorder in Portland's Center for Sound Light and Color Therapy. Een belangrijke rol was weggelegd voor toetsenist Ryan Oxford (Y La Bamba). Hij is coproducer, geluidstechnicus en verantwoordelijk voor de mix. A Lovely Future is ondanks de korte speelduur van 35 minuten een  indrukwekkend debuut.     

Theo Volk

Releasedatum : 21 september 2021 Independent

Website : https://corinnesharlet.com

Manu Delago : Environ Me

 

Soms heb ik even genoeg van traditionele muziekinstrumenten en dan laaf ik me aan het geluid van de Hang ook wel handpan genoemd. Het is een modern percussie instrument, gebaseerd op de Caribische steelpan. De beroemdste handpan speler is Oostenrijker Manu Delago, die zijn tijd grotendeels verdeelt tussen Londen en de Oostenrijkse Alpen. Hij werkt regelmatig samen met grote namen als Björk, Anoushka Shankar, Ólafur Arnalds, Nitin Sawhney en The Cinematic Orchestra. Hij is ook een van de eerste pioniers van het instrument. Environ Me is intussen zijn zevende soloalbum. Zelf prijst hij het album als volgt aan : “Environ Me is een audiovisuele reis begeleid door een verzameling vakkundig gemaakte films. Elke nummer vertegenwoordigt een ander element en bevat zijn eigen geïnspireerde en individuele concept, variërend van het gebruik van dieren in het wild, vuur en water tot door de mens gemaakt staal, tandwielen, klittenband en meer. Geconstrueerd met behulp van zijn kenmerkende percussieve vaardigheden, evenals elektronische manipulatie en geluiden die rechtstreeks zijn opgenomen uit een reeks natuurlijke bronnen, is het album een dynamische en aangrijpende verkenning die het beste van Manu Delago's avontuurlijke geest en unieke visie benut.”. In Corona tijd kreeg Delago noodgedwongen een nog hechtere band met zijn omgeving in de Oostenrijkse Alpen. waarbij al snel het concept voor het nieuwe album ontstond. Het levert twaalf bijzonder gevarieerde nummers op. Delago is heel moeilijk in een hokje te plaatsen, hij maakt gebruik van de nodige muzikale genres. Hij is erg begaan met de staat van de natuur. Zo staat in de nieuwe single Trees for the Wood de ontbossing centraal. “Stel je een muzikaal bos voor bestaande uit 20 contrabassen, elk geplaatst op een boomstronk in een gekapt bos met hun spelers erachter. Het stuk begint met een kettingzaag-achtig intro, waarbij sonisch een boom wordt omgehakt. Maar dan neemt het nummer een zeer rustige wending met een rustgevend handpanpatroon vergezeld van het contrabasbos dat direct in de natuur is opgenomen.", aldus Delago. Zijn bezorgdheid over de natuur blijft trouwens niet alleen bij woorden. Alle betrokken muzikanten hebben hun vergoedingen voor het project gedoneerd om bossen te planten. De jonge iepen zullen CO2 opslaan en bescherming bieden tegen stormen en erosies naarmate ze groter worden, terwijl ze de omliggende naaldbossen stabiliseren die lijden onder de opwarming van de aarde. De grootste verandering ten opzichte van zijn vorige albums is, dat die volledig akoestisch waren. Op Environ Me doet op inventieve en avontuurlijke wijze elektronica zijn intrede. In november komt Delago met zijn ensemble naar Nederland, wat ongetwijfeld een audiovisueel spektakel zal worden. Liefhebbers van onder andere het Portico Quartet zou Environ Me goed kunnen gaan bevallen.

Theo Volk

Releasedatum : 24 september 2021 One Little Independent/De Konkurrent

Website : https://www.manudelago.com

Manu Delago live :

27-11 DEN HAAG : Paard van Troje

28-11 AMSTERDAM : Bimhuis

Dries Bongaerts : Soothing Green

 

Bijna was het schitterende Soothing Green mij ontgaan, maar gelukkig kwam de aankondiging van de release voorbij op de Facebookpagina van Jan Muylaert, de boekingsagent van Dries in België. Jan, net als ik een groot muziekliefhebber, tipte ik in het verleden enkele interessante muzikanten, die nu door hem vertegenwoordigd worden in België. Torgeir Waldemar is een daarvan. Hij nam Dries al mee op tournee in Noorwegen. Niet alleen Waldemar is fan, maar ook bluesiconen Guy Davis en Roland Van Campenhout. Een paar jaar terug mocht Dries het voorprogramma verzorgen van bluesgigant Matt Andersen in TivoliVredenburg. Mij wist Dries enige jaren terug volledig te overtuigen met zijn solodebuut For the Light in Thy Heart. De release werd toen ook in Nederland, voornamelijk in het zuiden, met de nodige optredens gepromoot. Tot nu toe zag ik ter promotie van het nieuwe album slechts alleen een paar optredens in België voorbijkomen. Geen idee of er nog meer optredens in het vat zitten. Mocht dat niet het geval zijn, zou dat bijzonder jammer zijn, want Soothing Green behoort eenvoudigweg tot de fraaiste albums, die dit jaar zullen verschijnen. Vanaf de meeslepende opener Certain Blue (waaraan de titel van het album is ontleend) houden Dries en zijn kompanen de luisteraar volledig in de greep. Belangrijk wapen in de strijd vormt allereerst natuurlijk zijn karakteristieke, doorleefde stem. Ook ben ik erg onder indruk van het fenomenale gitaarspel (oa Time to Go). Bovendien is het album bijzonder gevarieerd, het blijft de aandacht van de luisteraar over de volledige duur van het album eenvoudig vasthouden. 6 september werd de eerste single Prove Me Right vrijgegeven. Aan het begin ervan wordt de luisteraar door het koortje op het verkeerde gezet, omdat het lijkt dat men You Want It Darker van Leonard Cohen wil inzetten. Opvallend is de gelijkenis met de stem van Kurt Wagner (Lambchop) in About a Rose. Het nummer zou zeker niet misstaan in het oeuvre van Lambchop, sterker nog, het zou daar tot de beste nummers behoren. Let bijvoorbeeld ook eens op hoe het aanstekelijke refrein in het verder psychedelische Don’t You Leave op ingenieuze wijze is ingepast. Het voert te ver, maar over ieder nummer valt genoeg interessants te vertellen. Op zijn debuut was de liefde de rode draad. Dries verhuisde in de afgelopen periode van het Limburgse Lommel naar Mol in de provincie Antwerpen. Die verhuizing zorgde voor nieuwe inspiratie en inzichten. Dit keer vormen songs over dingen achterlaten, andere verwelkomen, terugkeren naar de essentie en onthaasten in een nieuwe omgeving de belangrijkste thema’s. Op Soothing Green wordt hij op fantastische wijze begeleid door Simon Beeckaert (bas, oa. Echo Beatty), Arno Goossens (elektrische gitaar, o.a. Ella Ray) en Robbe Broeckx (drums, o.a. Noa Lee). Ook mag de rol van producer Tobie Speleman (blackwave., Geppetto & The Whales, The Calicos en The Haunted Youth) zeker niet onderschat worden. Andere artiesten uit de stal van Jan Muylaert die tevens onlangs prachtplaten uitbrachten zijn Nathan Bell, John Blek en Belcirque. Ook in Dranouter wordt Dries op juiste waarde ingeschat, hij is dit jaar artist in residence bij Muziekcentrum Dranouter. Als de naam van mijn blog ooit echt van toepassing is geweest, dan is het op dit tussen folk en blues zwevende Soothing Green.    

Theo Volk

Releasedatum : 10 september 2021 Eigen beheer

Website :  https://www.salmonbookings.be/dries

Dries Bongaerts live (voorlopige data) :

31-10 EDAM : A Walk about Music

22-01 SNEEK : Lewinski

Janne & De Vogels : In de Regen

 

“De sound is vervreemdend, gooit je heen in en weer in de tijd, maar zal je uiteindelijk een gevoel van heimwee geven naar nu. Zoals je in De Regen stil kunt gaan staan en alles voelt, ruikt en proeft… Als het je lukt de regen te omarmen, gelukkig te zijn, dan ben je al heel erg ver.”. Zo licht Janne Schra kort en bondig haar Nederlandstalige album In de Regen toe, gemaakt met haar fantastische nieuwe band De Vogels. Deze bestaat uit klasbakken als Tony Roe (toetsen en percussie), Lucas Dols (contrabas) en Mark van Kersbergen (drums). In haar omschrijving slaat Janne de spijker op zijn kop, soms waan je je in de “Roaring Twenties”, maar ook regelmatig in de jaren vijftig en zestig in Amsterdam. Voor dat laatste zorgen de klassiekers  Diep in Mijn Hart van Tante Leen (geschreven door oer Rotterdammer Jaap Valkhoff) en Ik zou je 't liefste in een doosje willen doen (uit “Pension Hommeles”) van Annie M.G. Schmidt en Cor Lemaire. Het laatste liedje betekende toentertijd de grote doorbraak voor acteur, danser en zanger Donald Jones. Naast deze klassiekers zette ze enkele gedichten van M. Vasalis en Joost Oomen op muziek en schreef ze een aantal nieuwe liedjes. Deze keer geen indiepop, maar jazz in verschillende gedaantevormen. Hierbij vormde de stijl en manier van werken van pianist Fats Waller een belangrijke leidraad. Het moest authentiek, recht voor z’n raap en avontuurlijk worden. Alles werd in een keer opgenomen, zonder overdubs en zodoende ademt het album een live-gevoel uit. Af en toe klinken Latijnse invloeden door en het eerste gedeelte van het aanstekelijke Het Enige Dat Ontbreekt is voor mij pure klezmer. Tekstueel is In de Regen volgens Janne een ode aan het omarmen van imperfecties en twijfel, uiteraard op haar bekende eigen wijze, met hedendaagse thema’s als bijvoorbeeld een dating-app (Swipen). Andermaal bewijst Janne trouwens tot de beste zangeressen van ons kikkerlandje te behoren. Haar tedere vertolkingen van Doosje en In de Regen weten de luisteraar snel te bekoren. Haar geweldige begeleiders weten de songs regelmatig inventief en spannend in te kleuren. Grote favorieten zijn voor mij het titelnummer en de ingetogen afsluiter Zachter. In de Regen vormt na Vasalis uit 2017 met het Noordpool Orkest haar tweede, bijzonder geslaagde Nederlandstalige album. Hopelijk blijft Nederlands de voertaal op haar komende albums. De schilderijen die de voor- en achterkant tooien zijn door Janne zelf gemaakt en eventueel te koop bij Janne. Haar schilderijen gaan trouwens als zoete broodjes over de toonbank. De cd-versie verschijnt morgen, de witte vinylversie 1 oktober. Degenen die de vinylversie pre-orderen krijgen een persoonlijk gesigneerd exemplaar.     

Theo Volk

Releasedatum : 24 september 2021 Concerto Records

Website : https://janne.tv

Janne & De Vogels live :

24/09 Concertgebouw de Vereeniging Nijmegen

25/09 Walhalla Rotterdam

26/09 Podium Beaufort Austerlitz

02/10 Philharmonie Haarlem

08/10 Nieuwe Kolk Assen

15/10 SPOT/Oosterpoort Groningen

20/10 Kleine Komedie Amsterdam

22/10 TivoliVredenburg Utrecht

28/10 Cultuurhuis de Klinker Winschoten

06/11 Theater aan het Vrijthof Maastricht

19/11 Het Klooster Woerden

26/11 het Park Hoorn

07/12 Stadstheater Zoetermeer

09/12 Ludens Voorburg

16/12 Schouwburg Amstelveen

Sufjan Stevens & Angelo De Augustine : A Beginner’s Mind

 

Een van de meest populaire singer-songwriters is Sufjan Stevens, bijna alles wat hij aanraakt verandert in goud. Soms zijn zijn albums aan de experimentele kant, zoals bijvoorbeeld zijn onlangs in mei verschenen album Convocations. Zelf ben ik meer fan van de wat meer conventionelere albums als Carrie & Lowell. Zijn grote handelsmerk is natuurlijk zijn fluwelen fluisterzang. Angelo De Augustine is een muzikant die beïnvloed is door Stevens, niet zo vreemd dus dat hij deel uitmaakt van Stevens’ muzieklabel Asthmatic Kitty. A Beginner's Mind begon toen de twee naar de hut van een vriend in de staat New York vertrokken voor een songwriting-sabbatical van een maand. Terwijl ze naar een film keken om te ontspannen na elke dag werken, ontdekten ze al snel dat hun liedjes de films weerspiegelden en begonnen ze dit verband serieus te onderzoeken. De songs kwamen organisch tot stand zonder een vaste werkwijze, beide leverden willekeurige bijdrages aan de meestal op films gebaseerde songs. Daaronder bekende klassiekers als “Night of the Living Dead”, “Silence of the Lambs”, “All About Eve” en “The Thing”. In slechts twee nummers kregen ze slechts minimale hulp, de overige instrumenten werd door hun zelf ingespeeld. Ook namen ze zelf alles op en arrangeerde, mixte en produceerde ze het album. Twee songs werden reeds vrijgegeven, Olympus en Reach Out. In laatstgenoemde spelen hun honden Joku en Charlie de hoofdrol. Liefhebbers van de meer conventionelere Sufjan Stevens zullen ongetwijfeld A Beginner’s Mind stevig gaan omarmen.

Theo Volk

Releasedatum : 24 september 2021 Asthmatic Kitty/De Konkurrent

Website : https://sufjan.com

Holy Hive : Holy Hive

 

Soul/funk drummer/producer/componist Homer Steinweiss is de oprichter van Holy Hive. De laatste twee decennia bouwde hij een grote staat van dienst op. Hij maakte voorheen deel uit van Sharon Jones & The Dap-Kings en The Mighty Imperials. In laatstgenoemde band speelde ook Leon Michels die te horen is op dit tweede album Holy Hive. Bekendheid vergaarde Steinweiss verder door zijn bijdrages aan albums van uiteenlopende artiesten. Zo is zijn drumspel te horen op albums van Lee Fields, El Michels Affair, Lily Allen, Nas, Al Green, Quincy Jones, Solange, Rufus Wainwright, St Vincent, Norah Jones, Lianne La Havas en de klassieker Back to Black van Amy Winehouse. En live speelt hij regelmatig met Adele, Bruno Mars en Lady Gaga. Holy Hive is een trio, dat muziek maakt dat ergens zweeft tussen folk en soul. Naast voor soul en funk heeft Steinweiss namelijk ook al heel lang een zwak voor folk. Zanger Paul Spring leerde Steinweiss op een boerderij in Minnesota kennen. Van huis uit is Spring een folk zanger, die over een opmerkelijke falsetto beschikt. Naast eerder genoemde Leon Michels kreeg men onder andere hulp van Mary Lattimore, Robin Pecknold (Fleet Foxes) en Shannon Wise (The Shacks). De mix van folk en soul levert een gevarieerde plaat op met een redelijk eigen signatuur.

Theo Volk

Releasedatum : 24 september 2021 Big Crown/De Konkurrent

Website : http://holyhivemusic.com/

Camille Camille : Can You Lend Me Your Eyes

 

Een verademing dit debuutalbum Can You Lend Me Your Eyes van de Brusselse folkzangeres Camille Willemart. Ze verleidt de luisteraar vooral met haar wat hese, fluisterzachte en rustgevende zang. Terwijl veel mensen tegenwoordig hun muziekbeleving over laten aan de algoritmes en playlists van Spotify geef ik nog steeds de voorkeur om zelf mijn muziekkeuzes te bepalen en vind dan regelmatig dit soort pareltjes. Dit album houdt moeiteloos zo’n drie kwartier de aandacht vast, ondanks de veelal vrij sobere begeleiding. Het gezegde wat goed is komt snel gaat zeker op voor Willemart. Met haar debuutsingle Strawberry Moon haalde ze de finale van De Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Het kleine label On The Level onderkende meteen haar kwaliteiten en nam haar onder contract. Bij het maken van haar vaak dromerige muziek kreeg ze gedeeltelijk hulp van de Zweedse producer Anders Lagerfors.  Enige dissonant op het album is Short Rain Song, simpelweg omdat ik geen liefhebber ben van de daar overmatig gebruikte vibrato zang. Voor een meer uitgebreide recensie verwijs ik graag naar die van Leon Pouwels op Written In Music, die hier te lezen is. Het album is slechts in een oplage van 300 stuks op vinyl uitgebracht en verder alleen digitaal verkrijgbaar. Het onthaastende Can You Lend Me Your Eyes zal de komende donkere maanden nog vaak mijn oren gaan strelen.        

Theo Volk

Releasedatum : 17 september 2021 On The Level

Website : https://camillecamillemusic.bandcamp.com/releases

Camille Camille releaseshows :

19-11 BRUSSEL : Botanique - Rotonde

27-11 UTRECHT : TivoliVredenburg

Sunshine Cleaners : Seven Acts of Mercy

 

In december verscheen nog het schitterende Sad Songs for Us to Bear van het Middelburgse trio Sunshine Cleaners. Dat zo snel de opvolger Seven Acts of Mercy te koop is, komt doordat het in opdracht gemaakt is. Het maakt onderdeel uit van het project “ZEVEN wegen van barmhartigheid”, welke gisteren op 18 september van start ging in de Sint-Barbarakerk van Culemborg. Zo verschijnt er onder andere ook een boek, met daarop een van de zeven schilderijen van Jeltje Hoogenkamp, die ook de hoes van het album Seven Acts of Mercy tooit. Het onderwerp betreft de zeven werken van barmhartigheid ; de hongerigen te eten geven, de dorstigen te drinken geven,  de naakten kleden,  de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven. Deze thema’s worden tweemaal bezongen. De eerste cyclus betreft het een zevental door Sjef Hermans zelf geschreven nummers. De tweede bevat voornamelijk songs uit de public domain. De bekendste is natuurlijk Green, Green Grass of Home, waarmee Tom Jones wereldberoemd werd. Ook deze keer duikelde Sjef weer interessante verhalen op zoals in opener White Angel Breadline. Geïnspireerd door de gelijknamige foto van de sociaal bewogen fotografe Dorothea Lange. Zij fotografeerde begin dertiger jaren een man in de ‘soupline’ van Lois Jordan, een vrouw die ‘The White Angel’ werd genoemd en tijdens de depressie meer dan een miljoen behoeftige mensen te eten gaf. Zo staat het album vol van dit soort ontroerende verhalen. Het meeste maakte bij mij de afsluiter Marie los, wat over de vermissing van een meisje gaat. Waarom leg ik uitvoerig uit onder de recensie. Overigens vormen de zeven werken van barmhartigheid al heel lang een inspiratiebron voor kunstenaars. In het Rijksmuseum is een schilderij van rond 1500 te zien met dit thema van de Meester van Alkmaar. Ook deze keer worden de liedjes weer zonder uitzondering fraai ingekleurd. Men kreeg hulp van mondharmonicavirtuoos Gait Klein Kromhof, Wissem Ziadi (oud, viool), Mark Nijssen (percussie) en zangeressen Tamara de Kraker, Ingeborg van Liere, Jolanda Verburg en Anne-Marie van der Vliet. Net als hun twee voorgaande releases wordt het album geleverd met een keurig verzorgd boekje. Ook deze keer bedraagt de verkoopprijs inclusief verzendkosten slechts € 12,88 en is rechtstreeks te koop bij Sjef Hermans.

Theo Volk

Releasedatum : 17 september 2021 Eigen beheer

Website : https://www.sunshinecleaners.nl en https://www.zevenwerken.nl/

Verdwijning Marjo Winkens

In tegenstelling tot de Marie in de song wisten de ouders van Marjo Winkens wel waarom zij het huis verliet. Op 1 september 1975 bezocht zij samen met haar vriendin Margriet de Sint Roma kermis in Sittard. Doordat ze de laatste bus gemist had leende ze de bromfiets en bijbehorende kleding en valhelm van de moeder van Margriet. De volgende dag werd de geleende bromfiets op korte afstand van haar ouderlijke woning in Schimmert teruggevonden. Op nog geen honderd meter er vandaan haar huissleutel. Vermoed wordt dat zij is klemgereden door een automobilist, want er werden afgebogen remsporen op het asfalt aangetroffen. 70 kilometer noordelijker, tussen Reuver en Swalmen, vonden voorbijgangers langs de weg haar toilettas en kledingstukken (legerjack, bromfietshelm en een stukgesneden schoen). Het vermoeden bestaat dat de gevonden spullen uit een rijdende auto zijn gegooid. Opmerkelijk is dat Winkens in haar outfit (legerjack en valhelm) en het duister niet meer als meisje herkenbaar was, maar eerder een jongen leek. Er werd daarom geopperd dat dader(s) een bekende van haar zou(den) kunnen zijn geweest, of haar achtervolgde(n) vanuit Sittard. De bromfiets was daarnaast in een niet al te beste staat en reed niet meer goed, wat aanleiding is tot de stelling dat ze motorpech had en onderweg werd aangesproken door de automobilist. Deze verdwijningszaak werd behandeld in de eerste proefaflevering van “Opsporing Verzocht” op 14 oktober 1975. Het programma veroorzaakte nogal wat commotie, omdat veel mensen vonden dat het oplossen van dit soort zaken alleen werk van de politie is. Het zou tot eind 1982 duren totdat “Opsporing Verzocht” officieel te zien zou zijn op tv. Bij ons thuis veroorzaakte de eerste proefuitzending om een andere reden veel commotie en emotie. Marjo was namelijk de dochter van Harry Winkens. Mijn vader en hij hadden als dienstplichtig militair ruim drie jaar in Indonesië letterlijk dag en nacht lief en leed gedeeld. Deze militairen kenden elkaar vaak beter dan hun eigen broers en zussen. Na die periode in Indonesië hielden dienstkameraden via reünies contact met elkaar. Ook kwamen ze in sommige gevallen bij elkaar over de vloer. Ooit besloot mijn vader begin jaren zeventig tijdens een vakantie in Zuid-Limburg spontaan zijn oude dienstmakker thuis te gaan bezoeken, maar helaas waren ze niet thuis. Ze woonden behoorlijk afgelegen aan de doorgaande weg tussen Spaubeek en Schimmert. De huizen stonden ook niet pal aan de weg. Het verbaast me dan ook niets dat buurtbewoners niets hebben meegekregen van het voorval. Uiteraard hadden mijn ouders naderhand geregeld telefonisch contact met de ouders van Marjo. Helaas kreeg vooral de moeder al snel geestelijke problemen en zou vrij jong door verdriet en onzekerheid over het lot van hun enig kind overlijden. De zaak zou nog geregeld het nieuws halen, maar werd helaas nooit opgelost. In 2006 verscheen het boek “Dertig jaar Marjo - het mysterie rond de zaak Marjo Winkens” van Rob Hendriks. De laatste maal dat de zaak aandacht kreeg was in 2019 toen een bosperceel bij Beesel werd onderzocht. Marjo en ik scheelden trouwens nog geen twee maanden, ze zou dus nu 63 geweest zijn.    

David Keenan : WHAT THEN?

 

Begin vorig jaar debuteerde de Ierse singersongwriter David Keenan op overtuigende wijze met het meeslepende, bijna een uur durende,  A Beginner's Guide to Bravery. Door de liefde woont Keenan  tegenwoordig in Barcelona, wat zeker invloed heeft gehad op zijn muziek en teksten. In een recent interview licht hij die invloed als volgt toe : “I think I got a lot of colour from Barcelona. The colours and the environment and constant heat, it’s just different. You’re waking up to a different sky, different colours, a different language. I don’t speak Spanish very well so I could just walk around taking in so much less, but I didn’t feel less impacted by the place in terms of inspiration, seeking out Picasso and the music. I wrote and recorded the album in Ireland and then went to Barcelona as a blank canvas again, but less anxiety-ridden. By the end of it, the question ‘what then?’ becomes less perplexed and more assured, a statement of intention. Moving to Spain helped me just park it and move on, embrace the colours and the environment and take it in.”. Sleutelsong is Philomena. Zijn grootmoeder heette Philomena, bij wie hij zich in zijn jeugd erg geborgen voelde. Hij verlangt nog af en toe terug naar die tijd, te leven als een onschuldig kind en mist hij het fysieke contact, omhelzing door zijn grootmoeder. Regels als : “Tell me your story, Sing me to sleep en Can I stay with you during the week” geven de fijne band die hij had met zijn grootmoeder aan. In Hopeful Dystopia komt de bekende Ierse schilder en binnenhuisarchitect  Francis Bacon ter sprake, die de laatste jaren van zijn leven sleet in Barcelona. Keenan ziet trouwens verwantschap met schilderkunst, hijzelf schildert met woorden. Net als de voorganger is opvolger WHAT THEN? weer een meeslepend album geworden. Dynamiek en ritme speelt andermaal een grote rol. Het album heeft iets meer tijd nodig om onder de huid te kruipen. Niet alle songs, Beggar to Beggar is erg aanstekelijk en blijft meteen hangen. Een van de fraaiste en meest ingetogen songs is afsluiter Grogan’s Druid. Grogan’s is een bar in Dublin, waar hij weleens een man ontmoette die eruit zag als Christus, maar gekleed in een wit T-shirt en Dunlop tennisschoenen dragend. WHAT THEN? doet wat mij betreft zeker niet onder voor zijn overtuigende debuut.

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 Rubyworks

Website :  https://davidkeenan.com

David Keenan live:

21-10 BRUSSEL : Secret Show

22-10 AMSTERDAM : Paradiso Noord

06-11 GRONINGEN : Take Root Downtown

Le Ren : Leftovers

 

Het zijn beslist geen kliekjes die geserveerd worden op Leftovers. Het betreft het debuutalbum van zangeres Lauren Spear(28) uit Montreal. Liedjes die ze afgelopen vier jaar schreef. Het album werd echter vorig jaar voorafgegaan door de ep Morning & Melancholia. Hierop staat centraal het verwerken van het verlies van haar ex-vriend bij een auto-ongeluk twee jaar ervoor.  De eerste single Dyan van het nieuwe album kreeg onder andere al veel lovende aanacht van Stereogum, Paste (Best New Songs), Brooklyn Vegan, Consequence (New Sounds-afspeellijst) en Jeff Tweedy's Substack. Het ontroerende liedje is een ode en opgedragen aan haar lang geleden overleden moeder Dyan. Haar moeder is op het eind te zien op privébeelden in de door Ali Vanderkruyk gemaakte video. De prachtige nieuwe single I Already Love You werd gisteren vrijgegeven. Naarmate ze ouder wordt begint Lauren steeds meer over het moederschap na te denken : “I Already Love You is geschreven voor een mogelijke toekomst.”. Kers op de taart is hier trouwens de weemoedige cello. Haar poëtische teksten worden qua niveau vergeleken met grootheden als Neil Young en John Prine. Als muzikale invloeden rept het persbericht over klassieke iconen als Joni Mitchell, Vashti Bunyan en Karen Dalton en uit de nieuwe lichting zangeressen als Adrianne Lenker, Jessica Pratt en Laura Marling. Daar zou ik graag Erin Rae McKaskle aan toe willen voegen. Een nummer als Was I Not Enough bevat dezelfde subtiele countryinvloeden als die van McKaskles nummers. Gastmuzikanten zijn Buck Meek en Tenci (duet op Annabelle & MaryAnne). Het album werd voortreffelijk geproduceerd door Chris Cohen. Leftovers is een debuut dat zeer weinig tijd nodig heeft om de luisteraar te overtuigen. Le Ren is dan ook een blijvertje. In Nederland trouwens reeds te bestellen in de webshop van De Konkurrent.

Theo Volk

Releasedatum : 15 oktober 2021 Secretly Canadian/De Konkurrent

Website : https://secretlycanadian.com/artist/le-ren/

Malford Milligan & The Southern Aces : I Was a Witness

 

De charismatische zanger Malford Milligan staat in trance afgebeeld op de hoes van I Was a Witness. Met zijn indrukwekkende voorkomen en geweldige, soulvolle stem weet hij op het podium de aandacht veelal op zich te vestigen. Toch mag de rol van begeleider en producer Jack Hustinx zeker niet onderschat worden. Net als Milligan is Jack door de wol geverfd. Deze autodidact speelt al sinds eind jaren zeventig in bands als Arti Rhythm, Soul Survivors en The Backbones. Zijn grootste bekendheid in Nederland kreeg hij met Shiner Twins, die drie geweldige albums afleverden. Op de laatste van de drie is Malford te horen. De twee kennen elkaar intussen al zo’n twintig jaar, ze werkten al in 2002 samen op Sweet Cherry Soul van Malford Milligan Band. Ze werden goede vrienden, die samen songs begonnen te schrijven. De samenwerking werd hernieuwd op Jacks prachtige album Over Yonder, waarop Jack voornamelijk de zang zelf voor zijn rekening nam. Vanwege het grote succes verscheen vervolgens in 2018 het nog succesvollere Life Will Humble You, een van mijn favoriete albums van dat jaar. Het verschil met de voorganger was dat Jack als zanger een stapje terug deed voor Malford. Echter wel weer omringd door een klasbak als Roel Spanjers en de geweldige nieuwkomer, gitarist Eric van Dijsseldonk. Voor I Was a Witness schreven Jack en Malford weer een aantal songs samen. Maar Malford schijnt ook een goede klik wat dat betreft te hebben met van Dijsseldonk. Ik denk dat Malford door met name zijn vriendschap met Jack openhartiger in zijn teksten geworden is. Onderwerpen die vroeger taboe waren, zoals het zingen over problemen als Afro-Amerikaan en albino. Zo zingt hij in het schitterende I’m So Tired “Would you let me in, despite my skin”. Een liedje wat Malford trouwens schreef met de voor mij volkomen onbekende singer-songwriter Christon Kloosterboer. Die blijkbaar ook al liedjes schreef voor onder andere artiesten als Aloe Blacc, Lost Frequencies, Ziggy Marley, Mathieu Koss, Hardwell, Guus Meeuwis en Ronnie Flex. Uiteraard is het album niet compleet zonder een cover van een nummer van de betreurde Stephen Bruton, in dit geval het toepasselijke This Old World. Ook nog een fraaie cover van JW Roys Until the Rain, waarop de fantastische zangeres Sheree Smith te horen is. Malford wordt naast door Jack verder weer fantastisch begeleid door Roel Spanjers, Eric van Dijsseldonk, Fokke de Jong en Roelof Klijn. Alle spelen volledig in dienst van de liedjes. I Was A Witness is een zowel muzikaal fraai als tekstueel dapper album geworden. Het gebruikte schilderij voor de prachtige hoes is trouwens van de hand van Carla van Lieshout. De heren zullen binnenkort de songs live gaan spelen, de data van de optredens zijn hier terug te vinden.        

Theo Volk

Releasedatum : 24 september 2021 Suburban Records

Website : http://www.malfordmilliganmusic.com

Mild High Club : Going, Going, Gone

 

De eerste twee albums van Mild High Club waren geruisloos aan mij voorbijgegaan. Op die albums was een mix te horen van psychedelische dream pop vermengd met jazz-rock elementen. Op Going, Going, Gone worden ook op inventieve wijze Braziliaanse (folk) invloeden toegevoegd, invloeden vanuit de elektronische muziek uit de jaren zestig en zeventig en funk invloeden. Achter de naam Mild High Club gaat slechts een man schuil, Alex Brettin. Brettin heeft een jazz achtergrond, studeerde af aan Columbia College in Chicago. De meeste instrumenten worden door Brettin zelf bespeeld. Ook een grote vinger in de pap heeft Grammy Award winnares Vicky Farewell Nguyen. Zij is coproducer, schreef mee aan een aantal songs en is op ieder nummer te horen, ofwel zingend en/of op toetsen. De Braziliaanse zangeres Samira Winter is te horen op New High. De muziek luistert heerlijk weg, de teksten zijn een ander paar mouwen. Die zijn nogal politiek getint en doorspekt met scherpzinnige humor. Het is de Brettins kijk op het moderne Amerika. Belangrijke thema’s zijn (wapen) geweld, klimaatsverandering, kleptocratie, vertrouwen, paranoia en individualisme. De twaalf liedjes zijn kort en bondig en duren gezamenlijk nog geen dertig minuten. Maar dat vind ik geen probleem, daardoor zelf ik het relaxte Going, Going, Gone gemakkelijker nog een keer op.     

Theo Volk

Releasedatum : 17 september 2021 Stones Throw

Website : https://www.facebook.com/themildhighclub

Stick in the Wheel : Tonebeds for Poetry

 

Een blauwe maandag recenseerde ik voor Real Roots Café. Het allereerste album wat ik daar besprak was From Here het debuutalbum uit 2015 van de Londense folkgroep Stick in the Wheel. Sindsdien volg ik Stick in the Wheel nauwgezet. Of het nu hun veldopnames zijn waarbij ze andere artiesten op sobere wijze opnemen of hun gewone albums. Die opnames met anderen leverden reeds twee prachtige albums op, From Here: English Folk Field Recordings en English Folk Field Recordings Volume 2. Deze albums zijn gevuld met traditionele folkmuziek in tegenstelling tot hun andere albums, die per keer experimenteler lijken te worden. Nicola Kearey en Ian Carter blijven steeds weer nieuwe grenzen opzoeken. In afsluiter Wierds Broke it zijn zelfs duidelijke grunge invloeden te horen. Ook wordt helaas regelmatig de autotune ingezet, waarvan ik absoluut geen liefhebber ben. Maar hier roept het gelukkig geen irritaties op. Zoals altijd is het eindresultaat  intrigerende muziek. Het reeds vrijgegeven The Cuckoo bewijst dat alvast. Benieuwd wat het volgende album gaat worden, een traditioneel folk album met veldopnames met andere artiesten of weer een experimenteel album. Het is mij om het even.    

Theo Volk

Releasedatum : 17 september 2021 From Here Records

Website : https://www.stickinthewheel.com/

Taylor McCall : Black Powder Soul

 

Sinds zijn late tienerjaren heeft de uit South Carolina afkomstige Taylor McCall een groot fanbase opgebouwd in grass roots kringen. Vorige jaar verschenen de singles The Hounds  en Quartermaster, die beide meer dan een half miljoen keer beluisterd werden. En nu verschijnt dus zijn langverwachte debuutalbum Black Powder Soul van deze fervente visser en buitenmens. Het eerste wat opvalt is dat de nog jonge McCall een behoorlijk doorleefde stem heeft, vooral in de wat rustigere nummers is dat goed te horen. Sinds hij op zijn zevende zijn eerste gitaar kreeg ging hij naarstig op zoek naar zijn eigen stijl en probeerde dus conventionele technieken te mijden. Het levert een avontuurlijk album op, dat vooral zweeft tussen alt country en blues.  In opener Old Ship of Zion Prelude en afsluiter Old Ship of Zion Outro is de zang van zijn overleden opa in een traditionele song te horen. De titelsong Black Powder Soul zet de luisteraar meteen op scherp door de mysterieuze achtergrondzang en het  inventieve gitaarspel. Naast de wat stevigere nummers weet hij ook te overtuigen in een prachtige, ingetogen song als White Wine. Maar ook in het blues genre staat hij zijn mannetje (Surrender Blues). McCall onderzoekt de balans tussen goed en kwaad, vernietiging en genezing en het belang van vertrouwen in de donkerste tijden. Hij licht zijn intenties met zijn album als volgt toe : “Black Powder Soul is the circle of life: you’re dropped off here, by the old ship of Zion, and everything in between is life itself, from good to bad. The things that clutter up the pure soul are all in here. We all have a black powder soul that can explode, but there is redemption in all of us too.”. Het album werd uitstekend geproduceerd door Sean McConnell (Michael Franti, Wade Bowen), met wie hij eind volgende maand op tournee gaat. En op 22 september mag hij zijn debuut maken op het befaamde Americanafest, het grootste Americana Festival in Amerika. Volgens mij kan McCall met veel vertrouwen zijn muzikale toekomst tegemoet zien, want Black Powder Soul is een overtuigend en avontuurlijk debuut.  

Theo Volk

Releasedatum : 24 september 2021 Thirty Tigers/Bertus

Website : https://www.taylormccall.com

Eric Bibb : Dear America

 

De nog steeds zeer patent ogende, in Zweden woonachtige, blues muzikant Eric Bibb blijkt intussen al zeventig te zijn. Stilgezeten heeft hij niet bepaald in zijn leven, want Dear America is al zijn zesenveertigste album. Allang ben ik verslingerd aan zijn relaxte, aangename bariton. Van hem recenseerde ik in het verleden zijn laatste twee uitstekende albums Migration Blues en Global Griot. De albums van deze uiterst sympathieke artiest vallen trouwens nooit tegen. Zijn album werd, zoals hij al eerder deed, op veel verschillende locaties opgenomen. Deze keer in Brooklyn, Nashville, London, Chicago en Quebec. Hij kreeg onder andere hulp van de door de wol geverfde jazz veteraan Ron Carter, Chicago Blues veteraan Billy Branch, Eric Gales en zangeres Lisa Mills. Regelmatig ben ik het oneens met Allmusic recensent Thom Jurek, maar deze keer kan ik me uitstekend vinden in zijn recensie, waarnaar ik graag verwijs voor verdere informatie. Jurek betitelt het album tot Eric’s meesterwerk. Dat zou zomaar eens kunnen kloppen!  

Theo Volk

Releasedatum : 10 september 2021

Website : https://www.ericbibb.com

Paul Carrack : One on One

 

De carrière van Paul Carrack begon reeds rond 1970 in zijn tienerjaren met de jazz-rockband Warm Dust. Begin jaren zeventig bracht die band drie albums uit. Sindsdien speelde hij in diverse andere bands en schreef hits voor anderen en werd vaak gecoverd door anderen. De lijst van albums van zeer uiteenlopende artiesten, waarop hij meespeelde is eindeloos. Hij is onder andere te horen op de Roxy Music klassieker Avalon. De bekendste band waarin hij heel kort speelde was Squeeze. In 1980 verving hij toetsenist Jools Holland en is te horen op de klassieker van die band, East Side Story. Live speelde hij onder andere met Roger Waters. Zelf ken ik Carrack het beste van zijn soloalbums. Zijn eerste verscheen in 1980. Met zijn nieuwste worp One on One staat de teller inmiddels op achttien. Net zoals alle andere muzikanten kreeg begin 2020 ook Carrack zeeën van tijd. Zijn onderbroken toer besloot hij nuttig te besteden door zich, veelal alleen, terug te trekken in zijn tot studio omgebouwde garage. De tracks werden grotendeels door de zeventigjarige Carrack alleen ingespeeld. Hij wordt ondersteund door een geweldige blazerssectie, waaronder de inmiddels tachtigjarige tenorsax gigant Pee Wee Ellis (oa James Brown, Van Morrison). Verder kreeg hij sporadisch hulp van percussionist Peter Van Hooke, met wie hij samen het album uitstekend produceerde. Zoonlief Jack speelt drums op When Love is Blind. Het fraaie schilderij wat de hoes tooit is gemaakt door John Mills, die ook verantwoordelijk is voor het artwork van het keurig verzorgde tekstboekje. Uiteraard is het album gevuld met zijn bekende feel good blue-eyed soul en soft rock. Fans van zijn vorige albums, waartoe ik mijzelf reken, gaan zich geen buil vallen aan dit wederom relaxte One on One. Hopelijk binnenkort live te aanschouwen in Nederland en België.

Releasedatum : 17 september 2021 Eigen beheer

Website : https://paulcarrack.net

Paul Carrack live :

April 15, 2022  Amsterdam (NL) Royal Theatre Carré

April 17, 2022  Rotterdam (NL) Nieuwe Luxor Theatre

April 18, 2022  Groningen (NL) Stadsschouwburg

April 20, 2022  Heerlen (NL) Parkstad Limburg

April 22, 2022  Antwerpen (B) De Roma

April 23, 2022  Arnhem (NL) Musis Sacrum

James McMurtry : The Horses and the Hounds

 

De afgelopen tijd kreeg The Horses and the Hounds al geruime aandacht in de pers, want in Amerika verscheen het album al op 20 augustus. De reporters van de Euro Americana Chart verkozen het zelfs tot album van de maand september. Zelf ben ik ook reporter, maar had eerlijk gezegd nog nooit van James McMurtry gehoord. Mocht toevalligerwijs Jan Donkers dit lezen, dan zal hij ongetwijfeld nu zijn brede wenkbrauwen fronsen en meewarig het hoofd schudden. Maar ik ben dan ook niet zo’n doorgewinterde Americana fan als Jan, die ook zijn hart verpand heeft aan Amerika. Ik ben zelfs nog nooit in Amerika geweest en mocht ik er ooit heen gaan, dan is het alleen voor New Orléans en blues bakermat Clarksdale. Bovendien is mijn smaak veel te eclectisch om me alleen met Americana bezig te houden. Maar goed, ik dwaal af. Texaan James McMurtry blijkt al sinds 1989 platen te maken en is een geboren verhalenverteller. Iets wat hij met de genen van zijn vader Larry meegekregen heeft, die een bekende Amerikaanse schrijver was. Voor The Horses and the Hounds nam hij ruim de tijd, want voorganger Complicated Game verscheen al zes jaar geleden. Het is vooral een album geworden waar de energie en het spelplezier vanaf spat. Vooral het gitaarspel van David Grissom en Charlie Sexton (Bob Dylan) is geweldig. Daarnaast vallen de soulvolle zangeressen, waaronder Betty Soo (Eliza Gilkyson, Jaimee Harris) op. Bovendien is McMurtry een meer dan uitstekende songsmid. Probeer maar eens de oorwurm What’s the Matter uit je hoofd te krijgen. Wordt live ongetwijfeld een publieksfavoriet. Er zit trouwens een lick uit Jumpin’ Jack Flash van The Rolling Stones in verborgen. En wat dacht je van de bijzonder inventieve opbouw van Ft. Walton Wak-Up Call? Gedeeltelijk gerapt en gezongen. Bovendien heeft McMurtry genoeg te vertellen. Het album wordt geleverd met een keurig verzorgd tekstboekje. The Horses and the Hounds is een bijzonder aangename eerste kennismaking met zijn muziek en smaakt zeker naar meer.          

Theo Volk

Nederlandse releasedatum : 10 september 2021 New West Records

Website : https://www.jamesmcmurtry.com

Bony Man : Cinnamon Fields

 

Veel weet ik niet over de IJslandse singer-songwriter Guðlaugur Jón Árnason (aka Bony Man). Geboren en woonachtig in Reykjavik. Hij komt uit een zeer muzikale familie en verdient de kost als leraar. Studeerde aan de universiteit van IJsland. Vervolgens in 2013 en 2014 studeerde Árnason Digital Film and Animation aan het SAE Institute in Amsterdam. Voor zijn studie wist hij amper iets over onze hoofdstad. Nu is het zijn favoriete stad en probeert hij ieder jaar Amsterdam te bezoeken. Cinnamon Fields is het debuutalbum van Árnason. Het is een prachtig, fijnbesnaard album vol pop- en folkmuziek geworden. Zonder uitzondering zijn de songs ingenieus gearrangeerd. Mijn tipgever Eric Walbeek noemt terecht Roo Panes als vergelijkingsmateriaal. De muziek van Árnason vind ik echter mooier en subtieler, mede door zijn fraaie stem en strijkers. Cinnamon Fields is in eigen beheer uitgebracht en ontbeert dus de promotie van een platenmaatschappij. Het album is echter veel te fraai om niet opgepikt te worden. Zonder Eric Walbeek had ik het album niet ontdekt. Overigens is hij volop bezig om een release op vinyl te bewerkstelligen. Mocht je het album net zo prachtig en tijdloos vinden als ik, spread the word, want Árnason verdient dat! 

Theo Volk

Releasedatum : 2 september 2021 Eigen beheer

Website : https://www.bonyman.net/

Riddy Arman : Riddy Arman

 

De ontroerende opener Spirits, Angels, or Lies was genoeg om mij te overtuigen van de muzikale kwaliteiten van Riddy Arman, afkomstig uit Montana. Ze schreef het na het overlijden van haar vader. Arman zingt vooral authentieke, poëtische liedjes over het leven op het Amerikaanse platteland. Maar daarnaast ook over liefdesverdriet en persoonlijke ontwikkeling. In de tekst van single Half a Heart Keychain veegt ze ondubbelzinnig de vloer aan met een ex. Arman is een stoere meid, die haar ex allang alweer is vergeten : “I’ve already forgotten about this guy. Good riddance and goodbye.”. Maakt van haar hart geen moordkuil. Heerlijk deze directe teksten zonder dubbele bodems en metaforen. Ook heerlijk is de relaxte, wat lome manier waarop ze haar liedjes zingt. Veelal zijn die liedjes in het country idioom. Naast eigen songs ook een prachtige cover van Kris Kristofferson’s Help Me Make It Through the Night. Een van de absolute hoogtepunten vind ik het ingetogen Both of My Hands, waarin de weemoedige viool de hoofdrol opeist. Dit langverwachte debuutalbum Riddy Arman verschijnt op kwaliteitslabel La Honcha Records, waar ook klasbakken als Colter Wall en Vincent Neil Emerson onderdak vinden. Emerson overtuigde trouwens eveneens twee maanden terug met zijn album Vincent Neil Emerson. Van Riddy Arman gaan we nog veel horen in de toekomst, dat is voor mij een ding dat zeker is.  

Theo Volk

Releasedatum : 10 september 2021 La Honcha/ Thirty Tigers /V2/Bertus

Website : https://www.riddyarman.com/

Mooneye : Big Enough

 

In eerste instantie probeerde Michiel Libberecht solo onder de artiestennaam Mickey Doyle redelijk succesvol aan de bak te komen. Hij won in 2017 het muziekconcours Jonge Wolven en de Melkrockrally.  Een jaar later besloot hij met drie West-Vlaamse kompanen en een Gentenaar de indieband Mooneye op te richten. De keuze voor de naam Mooneye komt deels van het dorpje Moen (een deelgemeente van Zwevegem), waar frontman Michiel Libberecht opgroeide, en een gelijknamige vissoort. Bovendien heeft de band ook een fascinatie voor het mysterieuze van de maan. Wapenfeiten tot op heden waren twee goed ontvangen ep’s, daarnaast in januari 2019 een van de drie winnaars van de talentenwedstrijd De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en kregen hun singles veel airplay op de radio. Ook live staan ze hun mannetje. Vorig jaar werkte de band keihard aan hun debuutalbum Big Enough. In het najaar verscheen reeds de eerste single, de heerlijke oorwurm  Bright Lights, waarop ook labelgenoot Meskerem Mees te horen is. Enigszins een wat vreemde eend in de bijt op het album, omat de rest van de songs wat donkerder van toon zijn. Het afgelopen voorjaar verscheen vervolgens het goed ontvangen Fix the Heater, wat maar liefst achttien weken in De Afrekening stond. Het nummer is sindsdien de afsluiter bij liveconcerten.  De derde single en titeltrack Big Enough laat weer een heel ander geluid van Mooneye horen. Denk hierbij vooral aan Travis en Coldplay in hun begintijd. De variatie is echter niet alleen muzikaal maar ook tekstueel. Libberecht hierover : “Van vrolijk naar zwaarmoedig, en alles ertussenin. Uiteraard zit er een lijn in. En de nummers zijn sowieso ook allemaal erg persoonlijk. Veel songs gaan over vertwijfeling, volwassen worden en de zoektocht naar je plaats in de wereld. En dat alles in de wetenschap dat alles wel goed komt.”. Naast Libberecht bestaat Mooneye  sinds januari uit bassist Stan Holvoet, gitaristen Jesse Maes (Hypochristmutreefuzz en Sophia) en Guillaume Navarro en drummer Ramses Van den Eede (Teen Creeps, Hypochristmutreefuzz). Het album werd voortreffelijk geproduceerd door Jo Francken (Admiral Freebee, Het Zesde Metaal, Novastar) en Pieterjan Maertens (Tamino). Volgens het persbericht staat Big Enough als een huis, een mening waar ik het volmondig mee eens ben. Het kruipt daarnaast ook nog eens bliksemsnel onder de huid.          

Theo Volk

Releasedatum : 10 september 2021 Mayway Records

Website : https://www.mooneyeband.be/

 

Mooneye live :

05-11 TURNHOUT : JH Wollewei

06-11 BREE : CH de Zeepziederij  

10-11 GENT : Handelsbeurs  

11-11 MAASTRICHT : Muziekgieterij

12-11 NAMEN : Belvédère

13-11 HASSELT : Muziekodroom  

17-11 BORGERHOUT : TRIX

18-11 SINT-NIKLAAS : De Casino

20 -11 EEKLO : Muziekclub N9

25-11 BRUSSEL : AB

26-11GOUDA : So What!

28-11 BREDA : Mezz  

29-11 BERLIJN : Kantine am Berghain  

01-12 AMSTERDAM : Paradiso  

02-12 KORTRIJK : Wilde Westen

Slothrust : Parallel Timeline

 

De alternatieve rockband Slothrust uit Boston bestaat sinds 2010 en is met Parallel Timeline toe aan haar vijfde album. Een album waarop frontvrouw Leah Wellbaum zowel muzikaal als tekstueel dieper graaft dan ooit tevoren. Samen met drummer Will Gorin en bassist/producer Kyle Bann werd het sonische palette danig uitgebreid. Bovendien gebruikten ze nieuwe productietechnieken en opnameprocessen. In haar teksten stelt Wellbaum zich altijd nederig en vooral eerlijk op. Deze keer ging ze op zoek naar de spiritualiteit in zichzelf. Waarbij poëtische catharsis het einddoel is. Muzikaal gezien is het natuurlijk weer geregeld heerlijk grungy, zoals in het stevige The Next Curse, waarin ook Lizzy Hale te horen is. Het gevarieerde Parallel Timeline laat een trio horen waar de rek nog lang niet uit is.   

Theo Volk

Releasedatum : 10 september 2021 Dangerbird

Website : http://www.slothrust.com