Danielle Nicole : The Love You Bleed

 

Tot de grote namen in bluesland kan zeker Danielle Nicole Schnebelen gerekend worden. Na ooit deel uitgemaakt te hebben van de familieband Trampled Under Foot koos ze voor een solocarrière. Intussen heeft ze zeven Blues Music Awards in haar bezit. Haar eerste prijs was in 2014, ze werd toen de eerste vrouwelijke winnaar ooit van de Blues Foundation’s Blues Music Award voor Beste Instrumentalist, Bas.

 Haar muziek wordt miljoenen keren per album gestreamd. Haar album Cry No More uit 2018 alleen al werd meer dan 10 miljoen keer beluisterd. Ook in Nederland is ze behoorlijk populair. Ze stond al op grote bluesfestivals als het Holland International Blues Festival en Moulin Blues Ospel. Haar nieuwe album The Love You Bleed verschijnt op uitstekende label Forty Below, waarop in september nog het geweldige livealbum Live in 1967 – Volume Three van John Mayall’s Bluesbreakers verscheen.

Schnebelen produceerde het album samen met Tony Braunagel (Coco Montoya, Ana Popovic, Eric Burdon, Taj Mahal, Robert Cray). De songs staan in het teken van liefde en verlies (broer Chris), maar haar eerlijke teksten laten ook haar persoonlijk groei als persoon, vrouw en moeder horen. Vaak schreef ze de over het algemeen stevige nummers samen met Brandon Miller. Met haar krachtige stem blaast ze regelmatig de luisteraar omver. Toch maakt ze op mij de meeste indruk in het gevoelige, ingetogen A Lover Is Forever, waarop is alleen op akoestische gitaar begeleid wordt door Miller. Deze cover werd ooit bekend dankzij Etta James. Ik hoop dan ook dat ze ooit eens een ingetogen akoestisch album zal gaan maken. The Love You Bleed zal ongetwijfeld weer veel beluisterd gaan worden op de streamingdiensten.      

Theo Volk

Releasedatum : 26 januari 2024 Forty Below Records/Bertus

Website : https://daniellenicolemusic.com/home

Taylor McCall : Mellow War

 

Geboren werd Taylor McCall in Greenville, South Carolina, als zoon van een ambachtsman en de dochter van een predikant. Hij vond al snel zijn ware toevluchtsoord in het bos en op het water, en gedurende een groot deel van zijn vroege leven wisselde hij het buitenleven af met de zondagsdienst. “Ik ben opgegroeid in de natuur, mijn vader en ik gingen in mijn vrije tijd vissen. Hij heeft me opgevoed om te gaan vliegvissen en elke kans die we kregen, waren we op het water of in het bos. Ervaring, verhaal en zang stonden voorop in zijn opvoeding; hij groeide op in een gezin dat doordrenkt was van wilde mysteries. Toen zijn moeder bijvoorbeeld werd geboren, vertelde de behandelende arts zijn grootmoeder en grootvader dat hun baby de nacht niet zou overleven; zoals de legende zegt, ging zijn grootvader op zijn knieën in de ziekenhuiskamer en bad voor de overleving van zijn pasgeboren dochter, waarbij hij smeekte of ze gespaard zou blijven. Een paar maanden later werd hij tot predikant gewijd, met een gezonde dochter aan zijn zijde.”, aldus McCall. Kortom een familie met een kleurrijke geschiedenis.

Zijn opa staat op de voorkant van zijn tweede album Mellow War. “Voor mij is Mellow War een eerbetoon aan mijn overleden opa, maar ook in relatie tot waar ik muzikaal nu sta. Mijn opa ging naar Vietnam. Dit zijn liedjes die een soort brieven aan huis zijn waarvan ik dacht dat hij ze zou hebben gestuurd. Mijn opa was altijd al een grote inspiratie voor mij; het is groter dan muziek alleen. De liedjes zijn een eerbetoon aan alles waar hij voor stond en alles wat hij mij heeft geleerd. Het is voor mij een manier om met hem te delen, zelfs nu hij zich in een andere dimensie bevindt. Dit gaat niet alleen over mij of mijzelf. Dit is geen muziek over mezelf.”, aldus McCall. Een plaat die tevens voortkomt uit het verlies van een van mijn beste vrienden, Fritz.

In de opener Old Ship of Zion Prelude en de afsluiter Old Ship of Zion Outro van zijn uitstekende debuutalbum Black Powder Soul is de zang van zijn overleden opa in een traditionele song te horen. Ook nu weer is de nostalgische opener Sinking Sand een geluidsfragment waarop zijn opa is te horen. Net als zijn debuut is het weer een avontuurlijk album geworden en wordt zijn country geïnjecteerd met diverse andere stijlen, zoals bijvoorbeeld soul. Zijn invloeden variëren nogal, van oude hiphop tot Bobby Charles, van zuster Rosetta Thorpe tot TKTK. Johnny Cash. The Band. Breng de dag door op de rivier met McCall en je zult waarschijnlijk een staalkaart horen van JJ Cale, Taj Mahal, TKTK en een paar van diens tijdgenoten. Helaas beschik ik niet over de credits, maar zo zijn bijvoorbeeld de geweldige McCrary Sisters te horen op Tide of Love. Het album werd uitstekend geproduceerd door Sean McConnell (Michael Franti, Wade Bowen), maar deze keer samen met McCall zelf. McCall mag Robert Plant tot zijn fans rekenen. Toerde reeds in november met Plant door het Verenigd Koninkrijk en zal in maart andermaal diens support act daar zijn. Hopelijk komt hij ook snel naar Nederland, want McCall kan gerekend worden tot de meest interessante nieuwe alt country acts.

Theo Volk

Releasedatum : 2 februari 2024 Thirty Tigers

Website : https://www.taylormccall.com

JOHAN : The Great Vacation

 

Tot de paradepaardjes van het Excelsior label kan zeker de indie/alternatieve rockband JOHAN gerekend worden. Zo behoort hun album Pergola absoluut tot de mooiste albums ooit op Nederlandse bodem gemaakt. Het was een lange tijd wachten op een opvolger van het in 2018 verschenen Pull Up.

Logischerwijze krijgt het nieuwe album de titel The Great Vacation mee. Daar was natuurlijk de Coronapandemie voor het grootste deel debet aan. Het album kwam toch in deze periode tot stand. In de titeltrack van het album horen we de op twee manieren uitlegbare strofe “It really was a great vacation, now we're going home”. Enerzijds verwijst het naar de klassieke, grote zomervakantie. “Toen alles nog klopte. Met het hele gezin op het strand, met schepjes kastelen bouwend in het zand. Maar naarmate de tijd verstrijkt tijdens die van hogerhand opgelegde isolatie, ga je je ook afvragen: wat is nu precies het intermezzo, de pauze, de vakantie? Wat is het echte leven? Hoe gaan we hierna verder, hoe ziet dat 'hierna' eruit?”, aldus frontman de Greeuw.

De dertien fonkelnieuwe songs werden geschreven door de tandem De Greeuw/Berlijn. Het is het meest avontuurlijke album van JOHAN tot op heden geworden. De productie was uiteraard in de bekwame handen van Frans Hagenaars. Overigens vonden de opnames niet alleen in SSE Noord plaats, maar ook voor een deel in De Bolder op Vlieland. De master werd gemaakt door Darius van Helfteren (slaapt die man eigenlijk weleens?).

Excelsior huisdrummer Jeroen Kleijn verdient een extra pluim voor zijn vaak uitstekende, inventieve drumpartijen, zoals bijvoorbeeld in A Thought. The Great Vacation is niet alleen een gevarieerd album, maar steekt wat mij betreft Pergola naar de kroon. Hun komende toer start in Hoorn, waar het in ooit in 1999 allemaal begon.

Theo Volk

Releasedatum : 26 januari 2024 Excelsior Recordings

Website : https://johantheband.com/

JOHAN live :

23-02 HOORN: HuisVerloren (Try-out)

24-02 KOLDERVEEN : Vegafabriek (ism Muziekcoöperatie Meppel, try-out)

07-03 GRONINGEN : Oosterpoort

15-03 UTRECHT : TivoliVredenburg

30-03 NIJMEGEN : Doornroosje

04-04 EINDHOVEN : Effenaar

18-04 DEN HAAG : Paard

25-04 ZWOLLE : Hedon

03-05 AMSTERDAM : Paradiso, Uitverkocht!

Alice Di Micele : Interpretations Vol 1

 

Singer-songwriter Alice Di Micele is een door de wol geverfd artiest, die kan bogen op een ruim dertigjarige muziekcarrière. Daarnaast is ze al heel lang activiste. Vandaar dat haar songteksten regelmatig geëngageerd zijn, zoals bijvoorbeeld Dispatch op haar voortreffelijke laatste album Every Seed We Plant. Het handelt over de geruchtmakende dood van Kenneth Chamberlain, die in 2011 in zijn eigen huis getaserd en vermoord werd door een politiekogel. De agenten die erbij betrokken waren werden beschuldigd van racisme. 

Overigens stonden op dat album tevens persoonlijke liedjes, maar ook indringende liedjes als Dry Winter en Alone, die over verdriet en depressie gaan. Het album was ook een bonte verzameling aan stijlen, met invloeden uit folk, jazz, blues, R&B en rock & roll. Op haar zeventiende album Interpretations Vol 1 deze keer geen eigen nummers, maar brengt ze een hommage aan artiesten, die haar dierbaar zijn. 

Haar smaak is behoorlijk eclectisch. Haar interesse in muziek werd serieus in 1982. “My first concert was the Grateful Dead in 1982. Two weeks later I saw David Grisman Quintet at Carnegie Hall. I came home that night and dug out my mom’s old guitar that had only 5 strings and called the guitarist of the band that I sang in and told him to teach me to play. I learned to tune the guitar to the dial tone and then Neil Young’s Sugar Mountain that night. Soon after, I found country blues listening to late night NYC radio. I love jazz and sometimes feel like a jazz singer in a folk singer’s body. I have spent most of my life writing songs but these influences run deep.”, aldus Alice. 

Haar belangrijkste inspiratiebron is al haar hele leven Neil Young. Hij was een van de belangrijkste redenen dat Alice als teenager zelf liedjes begon te schrijven. Het album opent dan ook met de klassieker Old Man van, naar mijn mening, Young’s mooiste album Harvest en eindigt het album met Harvest Moon, een van Alice’s favoriete liefdesliedjes. 

Tot mijn grote genoegen covert ze Give Yourself to Love van Kate Wolf. Helaas is deze geweldige zangeres bijna compleet vergeten. In 2019 had Alice de eer om met dit lied het Kate Wolf Music Festival af te sluiten. Ze besloot het opnemen toen een goede vriend van haar overleed en zij niet op diens begrafenis aanwezig kon zijn. De opname werd op zijn begrafenis afgespeeld. 

Verder covert ze onder andere Christine McVie’s Over My Head, Tom Petty’s Square One, Grateful Dead’s Sugaree, Abbey Lincoln’s Throw It Away en Sting’s The Hounds of Winter. De laatste song is haar heel dierbaar ; “When my dog Blue passed away in 2005, this Sting tune was the only song I wanted to listen to for months. It seemed to express my deepest grief. In 2020, when my dog Roxy Ann crossed that Rainbow Bridge, the song came back to me. I asked guitarist Andy Casad to work on an arrangement with me and we recorded with bassist Rob Kohler after this trio had toured all summer. I absolutely love singing this one”, aldus Alice. 

Alhoewel Alice als uitstekende zangeres de liedjes op dit album regelmatig volledig naar zich toetrekt, hoor ik haar toch liever eigen songs zingen. Maar als tussendoortje is het zeker een smakelijk hapje. 

Theo Volk

Releasedatum : 16 februari 2024 Alice Otter Music

Website : https://www.alicedimicele.com/

Replay : Jerry Lynn Williams : Jerry Williams

 

De debuutplaat van Jerry Williams opent met de klassieke song On Broadway. Een nummer geschreven door Cynthia Weil en Barry Mann. Het tweetal kwam met dit nummer hun vrienden Carole King en Gerry Goffin tegemoet, want die kwamen een nummer te kort voor een project dat ze deden voor The Cookies. Op het album van Williams doet dit nummer wellicht enigszins buitenissig aan, maar eerlijk gezegd bevat deze plaat sowieso een bizarre selectie aan songs. De muziek schiet alle kanten op, want wat te denken van A Whiter Shade of Pale, of Love Letters (straight from The Heart). Jerry Williams creëert met zijn zang de verbindende factor. Daarnaast hoor je Nicky Hopkins op piano, en Nils Lofgren op gitaar, binnen een uitstekend uitvoerende band. Jerry Williams was een kleurrijke Texaan die wel degelijk zijn eigen muziek schreef, maar hier covert hij er vooral lustig op los. Voor Eric Clapton schreef hij o.m. Forever Man, en later ook Pretending en Running on Faith. Hij schreef voor, en werkte samen met Bonnie Raitt, B.B. King, Jimmie en Stevie Ray (Tick Tock) Vaughan. Ondanks dat hij veel invloedrijke muzikale vrienden had, heeft zijn eigen carrière niet de richting gekregen, die het gehad zou kunnen hebben. Ik denk dat ambitie hiertoe gewoonweg ontbrak. Hij besteedde zijn vrije tijd vooral op zijn landgoed te Leonard, Oklahoma, niet ver van Tulsa. Een landhuis die uitkeek op de rivier, een opname studio bevatte, wijnkelder, en landingsbaan. Hij kwam niets te kort, zou je zeggen, maar was tegelijkertijd door zijn eigenzinnige gedrag los van god geraakt. 

Pas vandaag leerde ik dat deze zelfde Jerry Williams onderdeel uitmaakte van de kortstondige formatie High Mountain (Hoedown) (Period 1969/70). Een band met een vergelijkbare allure als Williams zijn persoonlijke reputatie, en vanwege conflicten met de platenmaatschappij werd de band promotioneel niet afdoende geruggesteund. Qua muziek eveneens dezelfde kenmerkende opeenhoping aan Rock, Blues en Funk. Muziek zoals je die ook terugvindt bij een artiest als Marc Benno. Voorgenoemde titels zijn uitstekende platen, en vanwege de database beschikbaar op Discogs wist ik daar vandaag een soloalbum van Williams bij te kopen in de vorm van het uit 1979 afkomstige Gone. Een blinde aankoop. Hoe ik eerder ooit kennis heb gemaakt met de muziek van deze opmerkelijke man kan ik mij niet meer heugen. Vandaag trok ik hem weer eens uit de kast. Jerry Williams startte zijn muzikale loopbaan op zeer jonge leeftijd. Speelde aanvankelijk voor, en met Little Richard en Jimmy Reed. Helaas stierf hij relatief vroeg. Opmerkelijke man, opmerkelijke muziek.

Rein van den Berg

Releasejaar : 1972 Spindizzy Records

Website : https://garagehangover.com/jerry-williams-and-the-epics/

The Tibbs : Keep It to Yourself

 

Een paar dagen terug besprak ik het album Het Langste Jaar van Het Zesde Metaal, waarop het overlijden van bandlid Tom Pintens centraal staat. Het derde Tibbs album Keep It to Yourself is opgedragen aan bandlid Coen de Vries, die in 2022 overleed. Ruim tien jaar geleden begon de soul/funkband The Tibbs met groeiend succes aan hun muzikale avontuur met in eerste instantie Elsa Birgitta Bekman als frontvrouw. In 2018 besloot ze echter, met succes solo te gaan, met haar twee later verschenen schitterende solodebuut Once in My Life als resultaat.

Het stokje van leadzangeres werd eind 2018 overgenomen door de eveneens uitstekende zangeres Roxanne Hartog. Vanaf debuutep Cleaned Out worden hun albums geproduceerd door Paul Willemsen. Willemsen is bekend van zijn samenwerkingen met Beans & Fatback, Lefties Soul Connection maar vooral Michelle David & The Gospel Sessions. De stuwende opener en single Ain’t It Funny laat de luisteraar meteen naar het puntje van zijn stoel schuiven. Een nummer dat gaat over het gevoel van machteloosheid wat de doorsnee burger heeft over alle grote problemen, die er in de wereld spelen.

De invloeden zijn legio, zo heeft titelnummer Keep It to Yourself duidelijke ska invloeden. Favoriete tracks zijn Rafaela, waarbij je het refrein spontaan begint mee te zingen en de ingetogen afsluiter In Orbit, waarop de meer gevoeligere zangkwaliteiten van Roxanne uitstekend tot zijn recht komen. Het album herbergt trouwens een cover, Rosie van Claw Boys Claw. Men nam het album in slechts een paar dagen tijd op in de bekende Exalto Studio’s in Haarlem. De releaseshow in Bitterzoet is reeds uitverkocht, nieuwe optredens worden binnenkort bekendgemaakt.

Theo Volk

Releasedatum : 26 januari 2024 Record Kicks/Sonic Rendezvous

Website : https://www.thetibbs.nl/

Hannah White : Sweet Revolution

 

Ik schrijf recensies uitsluitend voor mijn plezier, en niet als verlengstuk van de muziekindustrie. Primair omdat de muziek die ik wil horen mij moet weten te boeien of anderszins te raken. Wanneer ik er niets mee heb dan wil ik daar geen tijd aan spenderen. Soms krijg je recensie-exemplaren toegestuurd, en wanneer de muziek matig is, of erger; afstoot, dan lukt mij eenvoudig weg niet om iets plooibaars uit mijn mouw te schudden. Ik leg dat soort materiaal terzijde, vandaar dat – wellicht saai – recensies van mijn hand voor 90 procent lovend zullen zijn. Zo ook deze nieuwe van Hannah White. Haar Sweet Revolution pakt meteen vanaf het begin, en presenteert een zangeres die gretig is, en iets te vertellen heeft. Ik kende haar niet van eerdere albums, echter kan mij voorstellen dat deze Britse aansprekend is voor Americana minnende muziekliefhebbers. Conventioneel weliswaar, maar met een vertrouwd rauw randje. Ze presenteert muziek waarbij je inlevingsvermogen wordt aangesproken. Het maakt nieuwsgierig, en biedt suspense. De instrumentale aankleding is fantasievol, is weliswaar ondergeschikt aan de compositie, maar anderzijds de musici durven zichzelf te laten horen.

Zoals gezegd het album opent sterk. Na een temperamentvolle openingssong, vallen we terug op een aangename zwijmelsong in de vorm van Ordinary Woman. Alle nummers zijn geschreven door Hannah herself. Gitarist Keiron Marshall is een sterke component binnen het geheel. De band dendert dan ook vol vertrouwen door over de paden die Hannah White hen opstuurt. Haar zang overtuigt over de duur van het gehele album. Weliswaar treedt na enkele nummers een bepaalde gewenning op, maar nergens wordt de plaat saai. Productionele ondersteuning ligt bij Michele Stodart. Van haar heb ik nog een aansprekend cdtje in de kast liggen. Een fascinerende dame die zelf ook hele behoorlijke muziek heeft gemaakt. Hannah White ligt prima op koers. Benieuwd of ze dit uitstekend niveau voor de toekomst weet te behouden. Alle signalen wijzen vooralsnog in die richting. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 16 februari 2024 Last Music Company/CRS

Website : https://www.hannahwhitemusic.com/

Gruff Rhys : Sadness Sets Me Free

 

Productief man, deze Gruff Rhys. Sadness Sets Me Free wordt alweer het vijfentwintigste album waar hij tijdens zijn vijfendertigjarige carrière aan heeft meegewerkt. Gruff Rhys is de zoon van de Welshe dichter en essayist Ioan Bowen Rees. Zijn talenten zijn veelzijdig, naast muzikant, componist en producer is hij ook filmmaker en schrijver. Voorspelbaar is Rhys nooit, dat bewezen zijn laatste twee soloalbums Pang! en Seeking New Gods overduidelijk. Het laatste album kon zeker gerekend worden tot zijn beste werk en dat niet alleen, het was zijn meest succesvolle album.

Maar om met de deur in huis te vallen Sadness Sets Me Free is absoluut mooier dan al zijn voorgaande werk. De titel doet zwaarmoedige muziek vermoeden, maar dat is allesbehalve het geval. De insteek voor het album omschreef Gruff zelf als volgt “I’m going for euphoric melancholy”. Geen wonder dat er kosten noch moeite gespaard zijn om de songs weelderig met strijkers en dergelijke in te kleuren.

Hij kreeg hulp van niet de minsten, Osian Gwynedd (piano), Huw V Williams (contrabas), voormalig Flaming Lips drummer Kliph Scurlock en de achtergrondvocalen werden verzorgd door Kate Stables van This Is the Kit, een wederdienst voor het produceren door Rhys van haar laatste album. Het album werd in slechts drie dagen tijd opgenomen in de La Frette Studios, dat gevestigd is in een negentiende eeuws huis.

Het album gaat muzikaal gezien de nodige kanten uit. Zo hoor je in de opgewekte opener en titelnummer wat countryinvloeden. In They Sold My Home to Build a Skyscraper hoor je dance invloeden uit de jaren nul, maar ook Latijnse invloeden. En zo had Peace Signs geschreven kunnen zijn door Brian Wilson ten tijde van de klassieker Pet Sounds. Het album herbergt daarnaast ook een paar echte oorwurmen, Bad Friend en Silver Lining (Lead Balloons). Vooral het laatste nummer is niet uit je bovenkamer te branden en zou volgens mij een gigantische hit kunnen worden. Gelukkig komt Gruff in maart naar Nederland om het buitengewoon verslavende en intrigerende Sadness Sets Me Free voor te stellen.

Theo Volk

Releasedatum : 26 januari 2024 Rough Trade Records/De Konkurrent

Website : https://www.gruffrhys.com/

Gruff Rhys live:

03-03 AMSTERDAM : Tolhuistuin

Katja Kruit : Live a Little More

 

De liefde voor country en bluegrass kreeg de Delftse Katja Kruit (35) zo’n acht jaar geleden mee van haar Amerikaanse oom Joel Denman. “Hij is countrygitarist en leerde me van alles over muziek. Ook inspireerde hij me om zelf muziek te gaan maken. Hij is een soort countrymentor voor mij.”, aldus Katja in een recent interview. 

Katja was overigens in Amerika voor een interdisciplinair onderzoeksproject naar duurzame steden aan de Universiteit van Minnesota. Tijdens een optreden in Amerika van een band ontdekte ze de dobro en werd meteen verliefd op de klank. Ze wist meteen dat ze dat instrument meester wilde maken. Naast de akoestische dobro speelt Katja ook de elektrische lapsteel-gitaar op haar debuutalbum Live a Little More. 

Teruggekomen in Nederland begon Katja in bandjes te spelen, waaronder the Bluegrass Bandits. Het idee om een eigen album uit te brengen kwam pas later. “In de coronaperiode verveelde ik me op een zolderkamer en kon ik m’n gevoelens en ideeën nergens uiten. Toen ging ik liedjes schrijven. Het gaf me zoveel kracht en het maakte me zo trots, dat ik besloot om de muziek met anderen te delen.”. 

Op haar website schrijft ze over haar debuut dat het album het verlangen om alles uit leven te leven moet uitstralen en daarnaast een ode is aan haar countryheld(inn)en. Drie liedjes, Hey, How Are You?, Last Goodbye en Our Days Are Heaven Sent zijn echter een ode aan een goede vriendin, die helaas overleed aan borstkanker. Met name Hey, How Are You? sprong er bij de eerste beluistering meteen uit, door het ingetogen karakter, maar ook door de mooie, inventieve opbouw. 

Haar begeleiders zijn mij volledig onbekend (waaronder haar oom Joel Denman), maar begeleiden Katja op uiterst functionele wijze, spelen volledig in dienst van haar dertien zelf gepende, gevarieerde liedjes. Die gevarieerdheid tussen country, bluegrass, ingetogen en meer swingende nummers hebben daardoor een behoorlijke verslavende uitwerking op mij. Bovendien is Katja een geweldige zangeres met een krachtige stem, die ook gepokt en gemazeld is in diverse andere genres. 

Het fraaie en verslavende Live a Little More kwam tot stand dankzij crowdfunding via Voordekunst, Sena en Cultuurfonds Zuid-Holland. Mooi dat zulke instanties er zijn, maar eigenlijk zou een album als dit gewoon door een platenlabel uitgegeven dienen te worden. Helaas zie ik op de website van Katja nog geen optredens gepland staan, hopelijk gebeurt dat snel, want live zal deze muziek ongetwijfeld nog een stuk beter tot zijn recht komen.

Theo Volk

Releasedatum : 26 november 2023 Independent

Website : https://www.katjakruit.nl/

The Maureens : Everyone Smiles

 

Hun eerste plaat kon niet bepaald rekenen op airplay van de Nationale radio. Dat veranderde gelukkig bij hun tweede album Bang the Drum, doordat Leo Blokhuis veelvuldig hun singles begon te draaien, ook nam hij het album op in zijn jaarlijstje voor Oor dat jaar. Bij het volgende album Something in the Air veranderde het groepsgeluid enigszins, een album wat me overigens uitstekend beviel. 

Ondanks het vrolijke, feelgood karakter van hun door west coast muziek beïnvloedde muziek waren hun teksten een stuk serieuzer. Praktisch alle bandleden zijn in het dagelijks leven werkzaam in de hulpverlening, in de vorm van gehandicaptenzorg en daklozenopvang. Die maatschappelijke betrokkenheid en ervaringen zijn van directe invloed op hun teksten, die veelal worden gekenmerkt door thema’s als eenzaamheid, nostalgie en verlies. 

Het vorige album werd opgenomen in een boerenschuur in Dalfsen, deze keer in Studio SSE Noord, met uiteraard Frans Hagenaars als producer. Overigens verbaast het me hogelijk dat de albums van The Maureens tot nu toe nooit uitgekomen zijn op Excelsior Recordings. Hun muziek past naadloos tussen acts daar als  Johan, Moss en vooral Darryll-Ann. Net als bij Daryl-Ann klinken er bij The Maureens ook altijd de nodige Beatles invloeden door. Zo ook op het nieuwe album Everyone Smiles. 

Zoals de titel al deed vermoeden bezorgden de nieuwe liedjes me al snel een opgewekt humeur. Uiteraard staat het nieuwe album weer vol opbeurende gitaarpop en blijven de meeste liedjes al snel hangen door memorabele refreinen, zoals bijvoorbeeld Alison, wat na een keer horen al niet meer uit mijn geheugen te branden was. De band speelde tot nu toe in huiskamers, zalen als Paradiso en Tivoli, maar trok ook richting Engeland om te spelen in de Liverpoolse Cavern Club. Een Spaanse tour staat nog te gebeuren, nadat deze eerder werd uitgesteld (Corona). De vinylversie van het album wordt weer uitgegeven door het Spaanse label Meritorio.    

Theo Volk

Releasedatum : 19 januari 2024 Eigen beheer/Meritorio

Website : https://www.themaureens.com/

The Maureens live :

03-02 UTRECHT : TivoliVredenburg, presentatie album

11-02 APELDOORN : Gigant muziekcafé

06-04 NIEUWEGEIN : De Partner

26-05 JOURE : ‘t Haske

N.O.R.A : N.O.R.A

 

N.O.R.A is de afkorting van New Original Rhythm Architects, maar tevens verwijzend naar de voornaam van leadzangeres Nora Iburg. Meteen vanaf de eerste noot hoorde ik dat te maken moest hebben met door de wolgeverfde muzikanten. En dat niet alleen door de overtuigende zang van Nora. Haar man Ferdi Schaap speelt drums en percussie. Ferdi studeerde in 2010 af aan het conservatorium van Utrecht. Hij is al meer dan tien jaar docent drums. Speelde al in veel bandjes, tegenwoordig naast N.O.R.A in twee tribute-bands, Aretha Franklin Experience en de Pianoman Band. Het kwartet bestaat verder uit bassist Thom Goosens en gitarist/achtergrondzanger Frank Wolff.

In 2017 bracht het viertal al de live registratie “The Live Recordings” uit. N.O.R.A is hun eerste studioplaat. Een uit zes songs tellende EP, welke allemaal, op een na, reeds op single verschenen. Tegelijkertijd met de EP verschijnt ook All My Life op single. De composities werden geschreven door Wolff en Iburg. De uitgebalanceerde arrangementen door het kwartet gezamenlijk. De liedjes zijn stuk voor stuk erg toegankelijk en zal hoogstwaarschijnlijk een groot publiek aanspreken. Hun indie R&B is regelmatig funky, groovy en af en toe klinken blues en reggae invloeden door in hun liedjes. Mij wist hun debuut snel te overtuigen, wellicht u ook?!

Theo Volk

Releasedatum : 19 januari 2024 Independent

Website : https://www.noramusic.nl/

N.O.R.A. live :

25-01 UTRECHT : Stathe

Het Zesde Metaal : Het Langste Jaar

 

Afgelopen zaterdagavond was op de VRT een herhaling te zien van een aflevering uit de populaire serie “Eigen Kweek”. In die aflevering bezoeken een aantal hoofdrolspelers het echt bestaande café Des Touristes (tegenwoordig een brasserie) in Ploegsteert. De naam van dat plaatsje was ook de titel van het tweede album, waar de band van Wannes Cappelle en zijn kompanen mee doorbrak. 

Het succes werd hierna bestendigd met albums als Nie Voe Kinders, Calais en Skepsels. Daarnaast bracht Cappelle de prachtige EP Dit Is de Bedoeling uit samen met zijn Nederlandse zielsverwanten broeder Dieleman en cellist Frans Grapperhaus. Het toeval wil dat Grapperhaus de partner is van Maaike Cafmeyer, een van de hoofdrolspeelsters in de eerder genoemde serie “Eigen Kweek”. Wat deze Cafmeyer gemeen heeft met Cappelle is dat beiden een zwaar West-Vlaamse accent hebben. Dat zingen van Cappelle in dialect heeft zijn muziek voor mij altijd iets authentieks gegeven. Vandaar ook dat ik deze groep vanaf het begin gevolgd heb. 

Helaas stond het nieuwe album Het Langste Jaar in het teken van het overlijden van bandlid Tom Pintens. Ondanks zijn ongeneeslijke ziekte werkte hij nog volop mee aan het album. Het titelnummer werd reeds in oktober uitgebracht. Het nummer werd door de overige bandleden op zijn begrafenis gespeeld, een automatische piano zette er de exacte pianopartij neer die Pintens als producer nog zelf in de studio opnam. Het nummer werd door Wannes Cappelle eerder geschreven voor een overleden familielid. 

Een titel als Den Tijd die Ons Nog Rest spreekt natuurlijk boekdelen. Net als Boudewijn de Groot twee jaar terug schreef Cappelle een prachtig eerbetoon aan onze blauwe planeet, Moeder Aarde. Vooral de vergelijking van de aarde met het menselijke lichaam hier is fraai en inventief. Het behoort zeker tot mijn favoriete liedjes op Het Langste Jaar. Het nieuwe album past zonder moeite in het rijtje van prachtige voorgangers. Als eerbetoon aan Tom Pintens en het overleden familielid van Cappelle hieronder integraal de tekst van Het Langste Jaar:

“Morgen gaat 't een jaar zijn da' we

Onder d'n hemel, helledonker

Met een bloemk' en wa' gestamel

U aan d' eirde wereschonken

Omdat de dagen mie zo kwellen

Schrap ik ze van de kalender

Al èt 't weinig zin te tellen

Aan dit einde komt geen ende

Ach, weet j' in hoeveel tijd

Da' zulk verdriet verslijt?

Ben 'k u voor altijd kwijt?

U voor altijd kwijt?

Schreien doen we ondertussen

Meer en meer al zonder tranen

Soms kan maar één gedacht' ons sussen

We zijn naar u onder bane

We bluven zoeken, 't is beloofd

Naar een lichtje in de verte

Maar we wierden bruut beroofd

Gie zat zo diep in ons herte

Ach, weet j' in hoeveel tijd

Da zulk verdriet verslijt

Ben 'k u voor altijd kwijt?

U voor altijd kwijt?

'T langste jaar, dit is 't langste jaar

'T langste jaar, hoe zwaar dat de leegte weegt”

Theo Volk

Releasedatum : 19 januari 2024 Unday Records

Website : https://www.hetzesdemetaal.be/

 

Het Zesde Metaal live :

28-02 GRONINGEN : Vera

29-02 UTRECHT : TivoliVredenburg

01-03 MIDDELBURG : De Spot

02-03 AMSTERDAM : Paradiso (uitverkocht)

08-03 ROTTERDAM : Rotown

09-03 BREDA : Mezz

14-03 MAASTRICHT : Muziekgieterij

Helaas zijn de voorstellingen in België uitverkocht, alleen voor de tweede voorstelling op 28 maart in De Zwerver in Leffinge zijn nog enkele kaartjes!

Dan Penn : The Inside Track on Bobby Purify

 

Onverwacht (voor mij althans) verschijnen met een zekere regelmaat vondsten uit kluizen van platenmaatschappijen. Daar moet werkelijk een schat aan onuitgebracht materiaal liggen. Toen bij deze release de naam van Dan Penn viel, raakte ik extra alert. De man heeft een waanzinnige voetafdruk gezet binnen de Zuidelijke Soul. Bedachtzame gevoelige liefdesliedjes waren zijn handelsmerk. Aanvankelijk niet eens bedoeld om door hem zelf uitgevoerd te worden. Zijn liedjes vind je verdeeld over een keur aan, overwegend donkere, artiesten. I am you Puppett werd in 1966 een hit in de uitvoering van James en Bobby Purify. De muziek die je terugvindt op The Inside Track on Bobby Purify was bedoeld voor Bobby Purify om aan de man te brengen, en bleven door ongelukkige omstandigheden nagenoeg volledig aan ons voorbij. Dan’s basale tracks tracks komen nu alsnog in de openbaarheid. Gelukkig maar! De gekozen vorm waarin is de moeite waard. Je hoort de nummers tweemaal. Eerst zijn er de uitgeklede versies van Dan Penn zelf, en zijn gebruikelijke medewerkers Carson Whitsett en Bucky Lindsey. Een rauwe versie, die nooit bedoeld was om überhaupt een officiële release te krijgen. (Wat op zich al een markante gedachte is). We krijgen een ingetogen set voorgeschoteld, die liefhebbers van Penn zeker zal aanspreken.

Vervolgens horen we dezelfde volgorde nogmaals, echter in de versie van Bobby Purify. Penn vond de soulvolle zang van Purify bij uitstek geschikt voor deze tien nummers. Leuke bijkomstigheid was dat hij daarbij tegelijkertijd een fantastische band in gedachte had. Sessie sterren als Spooner Oldham, Reggie Young, Jimmie Johnson, Carson Whitsett, David Hood en Wayne Jackson weten dan ook terdege een smaakvolle Zuidelijke saus te serveren onder de zang van Purify. Extra leuk is dat beide versies nu naast elkaar te beluisteren zijn. Omdat Purify blind was geworden mistte hij het zelfvertrouwen om met deze muziek en musici te gaan toeren. Het resulteerde erin dat zijn album, getiteld Better to Have it weliswaar verscheen, maar niet de gewenste support kreeg die daarbij paste, zodat Purify’s release weinig aandacht kreeg. (Zelf meende ik gelezen te hebben dat de platenmaatschappij het album in zijn geheel terzijde had gelegd, maar een oplettende Eric Domburg Scipio wist mij op basis van zijn feitenkennis terecht te wijzen. Waarvoor mijn dank!) Penn staat garant voor prachtig muziek, met daarbij aansprekende teksten. Zoete metaforen schetsen een kleurrijk beeld die aansluiten bij het geromantiseerde beeld dat we hebben van het Zuidelijken gedeelte van Noord-Amerika. De Zuidelijke staten halen regelmatig het nieuws vanwege radicale oprispingen, echter binnen de muziek van Penn vind je daar – gelukkig en terecht – geen spoor van terug. In Bobby Purify’s versie worden de puntjes spreekwoordelijk op de i gezet. Hij accentueert in zijn versie vooral de muzikaliteit van de liedjes en voorziet Penn’s muziek van leven. Gezien de uitmuntende musici moge dat geen verrassing zijn. Alles bij elkaar genomen, een mooi document voor liefhebbers van Zuidelijke Soul. Hopelijk krijgt deze muziek dan de aandacht die het verdient. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 16 februari 2024 Last Music Company/CRS

Website : https://www.lastmusic.co.uk/artists/dan-penn

The Bullfight : Amen, Demon & Thomas van der Vliet : Het Interview

 

De drijvende kracht achter de Rotterdamse  alternatieve band The Bullfight is Thomas van der Vliet, verantwoordelijk voor alle muziek van deze band, de vaak donkere teksten zijn van Nick Verhoeven. Thomas van der Vliet is ook een man met een missie, lang geleden vertelde hij me al dat hij ernaar streefde om zoveel mogelijk kunstvormen te gaan combineren. De eerste stap daartoe werd in 2015 gezet door het oprichten van het eigen platenlabel Brandy Alexander Recordings, vernoemd naar een nummer van Leslie Feist. Naast albums van The Bullfight, werd bijvoorbeeld een speciale editie uitgegeven van het magistrale album No Song, No Spell, No Madrigal van The Apartments. Hij interviewde destijds trouwens Peter Milton Walsh voor 3voor12VPRO. 

Gaandeweg werden steeds meer kunstvormen gecombineerd, daar wordt nu het debuut van Thomas als romanschrijver aan toegevoegd. Helaas kreeg ik pas precies een week geleden het pakket thuisgestuurd en ben nog niet in de gelegenheid geweest om zijn debuutroman “Het Interview” te lezen. Ik zag wel in het begeleidend schrijven dat Bart Chabot er enthousiast over is. De tekst op de meegeleverde fictieve poster nodigt in ieder geval uit om het boek snel te gaan lezen ; “A serial killer on the loose, a cop on the booze, who will see another dawn”? Bij het boek zit ook een QR code voor een audioversie ervan, ingesproken door Alex Roeka. Ook componeerde Thomas een gelijknamig getitelde score als begeleiding bij het boek. Titels als Momento en Kerouac verraden dat zowel film als literatuur een rol spelen in het boek. 

Uiteraard heb ik reeds wel uitvoerig het andere album Amen, Demon beluisterd. Meteen bij de groovy opener Santa Maria, met Dick Rondeltap op sax, wordt de luisteraar het album ingezogen. Ondanks dat ik al hun vorige albums ken, is het voor mij toch altijd weer even wennen aan de zang van Nick. Persoonlijk geef ik meer de voorkeur aan de toegankelijkere zang van Daisy Cools, die de leadzang verzorgt op Morning Come Slowly That Day, All That’s Left en Will You Come Looking for Me?. Voor het laatste nummer schreef Daisy zelf de tekst. 

Zoals de titel van Amen, Demon al aangeeft zijn de overige teksten van Nick vaak donker van aard. Tegenwoordig maakt trouwens Conrad Freling (banjo, mandoline, backing vocals) deel uit The Bullfight. Deze singer-songwriter ken ik al heel lang als een van de meest enthousiaste muziekliefhebbers op het populaire forum Musicmeter. Amen, Demon wordt zowel op vinyl als cd uitgegeven, de score bij Het Interview alleen op cd.

Theo Volk

Releasedatum Amen Demon : 12 januari 2024 Brandy Alexander Recordings

Releasedatum boek Het Interview : 21 november 2023 Studio Kers

Websites : https://thebullfight.nl/ en https://studiokers.nl/

Teddy’s Hit : Scratch

 

Hun debuutalbum Painters, wat verscheen via Tim Knol’s I Love My Label, ontsnapte helaas drie jaar terug aan mijn aandacht. De Volkskrant was er toen erg lovend over ; “In het toch al uitstekende indie-aanbod uit eigen land is Teddy’s Hit een uitschieter”. Het geluid op die eerste plaat werd in de pers vergeleken met populaire, hedendaagse groepen als  Fontaines D.C. en Shame. 

Voor het tweede album Scratch besloot men het volledig over een nieuwe boeg te gooien, “to start from scratch”. In hun oefenruimte in Diemen ging het trio met succes op naar een meer dansbaarder geluid. Ditmaal waren volgens eigen zeggen Gang of Four en Parquet Courts belangrijke inspiratiebronnen. Helaas moet ik bekennen dat ik, ondanks dat ik de punk en new wave periode zeer bewust heb meegemaakt, ik Gang of Four alleen van naam ken. Ook hun klassieke debuutalbum Entertainment! is destijds geheel aan mij voorbijgegaan. Geen idee dus of er duidelijke invloeden doorklinken van Gang of Four op Scratch. Wat ik wel weet is, dat het resultaat een opzwepende, met dansbare beats gevuld album geworden is. 

Ondanks het redelijk luchtige geluid zijn dat de thema’s bepaald niet. Pijnlijke, emotioneel beladen thema’s zoals het einde van een relatie en het terugvallen in oude patronen. Songs die tot doel hebben van het bereiken van catharsis. In de teksten heb ik me nog niet volledig verdiept, maar muzikaal gezien in Scratch voor mij een onweerstaanbaar opzwepend plaatje. Donderdag zal de CD-presentatie plaatsvinden in Paradiso (stond oorspronkelijk gepland in Bitterzoet).   

Theo Volk

Releasedatum : 12 januari 2024  Excelsior Recordings

Website : https://www.facebook.com/THbandpage

Teddy’s Hit live :

11-01 AMSTERDAM : Paradiso bovenzaal CD-presentatie

Carel Kraayenhof & Leoni Jansen : Melancholy in the Polder

 

De pandemie was soms toch ergens goed voor. Leoni Jansen en Carel Kraayenhof wonen allebei in de Beemster, de eerste grote polder van Nederland. Tijdens de pandemie konden ze niet op tournee en zochten ze elkaar op, om zo, buiten in dat uitgestrekte vlakke weiland, toch nog muziek te kunnen maken. Tijdens die samenkomsten lieten ze elkaar muziek horen, die de ander nog niet kende. Voor ze het wisten  hadden ze een zeer uiteenlopend repertoire opgebouwd. Naast hun gedeelde liefde voor Ierse en Schotse muziek, bijvoorbeeld ook nummers van Randy Newman, Sting en Bob Dylan en uiteraard ook muziek uit Latijns Amerika, tot aan een Arabisch uitstapje. Voor deze gelegenheid nam Leoni speciaal Argentijnse gitaarles. 

Ze besloten Melancholy in the Polder met zijn tweeën op te nemen, naast de zang van Leoni zijn alleen de bandoneon, gitaar en bodhran te horen. Ze kregen alleen hulp van Freek de Jonge tijdens een sessie, die toen toevallig langskwam en spontaan meedeed op de overbekende traditional Wild Mountain Thyme. De titel Melancholy in the Polder dekt volledig de lading van het gebodene. De bandoneon is bij uitstek een instrument dat melancholie op kan wekken, dat werd als eens duidelijk bewezen tijdens de bruiloft van Maxima en Willem-Alexander. 

Men vertolkt bekende songs als Texas Girl At the Funeral of Her Father van Randy Newman en Fields of Gold van Sting, dat hier prachtig naar het Nederlands vertaald is en hier Klaverveld heet. Maar bijvoorbeeld ook Raoui van de geweldige Algerijnse zangeres Souad Massi, die gelukkig ook enige bekendheid geniet in Nederland. Melancholy in the Polder is een bijzonder fraai eerbetoon aan folkmuziek uit diverse windstreken en enkele beroemde singer-songwriters. 

Theo Volk

Releasedatum : 12 januari 2024 Ambassadors

Website : https://www.leoni.nl/

Rachael Sage : The Other Side

 

Bijna was ik afgehaakt door de wat zuchtende, vaak fluisterzachte frasering van de New Yorkse singer-songwriter Rachael Sage. Een naam die me overigens vooraf totaal niets zei. Toch is deze pop en folkzangeres met The Other Side al toe aan haar vijftiende album. Meteen wordt al duidelijk dat Sage een uitstekende liedjesschrijver is en dat haar begeleiders uitstekend zijn. Een aantal ervan behoren dan ook tot de begeleidingsband van Patti Smith en Rufus Wainwright. 

De songs op The Other Side worden overdadig, maar wel subtiel ingekleurd. Hierop is vaak een hoofdrol voor de blazers weggelegd en een andere keer voor de strijkers. De meeste songs schreef Sage zelf. Daarnaast drie covers, Only You van Yazoo, Breathe van Maria McKee en Forgive Me This dat bekend werd door de Griekse zangeres Anna Vissi. De eerste cd wordt afgesloten met een alternatieve versie van I made a Case, waarop Howard Jones meezingt. De tweede cd bevat een vijftal alternatieve versies. Sage produceerde het album samen met Mikhail Pivovarov en Andy Zulla. Vermeldenswaard is het fraaie artwork, die verluchtigd wordt zelfgemaakte schilderijen. The Other Side is absoluut een aangename kennismaking van Sage’s muziek.  

Theo Volk

Releasedatum : 12 januari 2024 Mpress Records

Website : http://rachaelsage.com/

Gurf Morlix : Melt Into You

 

Wat vreemd, ik besef me net dat ik nog nooit een album van Gurf Morlix besproken heb en dat terwijl ik sinds jaar en dag zijn carrière volg.  Bovendien is Gurf als goede wijn, met de jaren worden zijn albums steeds mooier. Hoog tijd dus voor een recensie! 

Gurf Morlix (Buffalo (New York), 1951) is een Amerikaanse multi-instrumentalist, singer-songwriter en muziekproducer die al enige jaren in Austin (Texas) woont. Hij heeft met veel bekende Americana- en (alternative) countrymuzikanten samengewerkt. Van gerenommeerde artiesten als Mary Gauthier, Lucinda Williams, Tom Russell, Robert Earl Keen, Ray Wylie Hubbard en Slaid Cleaves produceerde hij albums. 

Ook verleent hij af en toe zijn medewerking aan albums van vrienden, zoals bijvoorbeeld recent aan het meesterlijke In the Throes van Buddy & Julie Miller. Toch brak Gurf nooit door naar een groter publiek, hij noemt zichzelf dan ook gekscherend “the man behind the curtain”. Met grote regelmaat bracht hij sinds 2000 albums uit, die steeds mooier worden. 

Zijn nieuwste Melt Into You vormt daarop geen uitzondering. Een album waarop hij nagenoeg alles in zijn eentje deed. Een album waarop hij manoeuvreert tussen alt-country, Americana en een vleugje blues. De titel van opener Switchblade Smile spreekt natuurlijk boekdelen. Beautiful Sad Face heeft muzikaal gezien een beetje dezelfde vibe als het instrumentale Albatross van Fleetwood Mac. En in Sand waan je je soms in india. Soms klinkt Gurf lichtelijk beklemmend, maar soms ook behoorlijk ingetogen. Het maakt van Melt Into You een heerlijk gevarieerde luisterervaring. Hopelijk vindt het album zijn weg eens naar een groter publiek, het zou niet meer dan terecht zijn! 

Theo Volk

Releasedatum : 9 januari 2024 Rootball 

Website : https://www.gurfmorlix.com/