Mick Flannery - Mick Flannery

Na het zien van de MTV Unplugged Special over Nirvana wist Mick Flannery dat hij muzikant wilde worden. Het was vooral de intensiteit waarmee Kurt Cobain zijn liedjes zong wat Mick zo aantrok. Flannery groeide op op een boerderij in het piepkleine dorpje Blarney, county Cork, beroemd vanwege zijn kasteel en steen. De muzikale genen kreeg hij mee van moeders kant. Intussen is de roem van de singer-songwriter groot, hij won diverse prijzen en verkocht dubbel platina. Ook vormde hij al een inspiratiebron voor andere muzikanten om muziek te gaan maken. Zo besloot de eveneens op een boerderij in Blarney opgegroeide Anna Mitchell na het zien van een optreden van Flannery in het Cork Opera House dat ze muzikant wilde worden. Zijn vorige album I Own You handelde over sociale onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Deze keer houdt hij het dichter bij zichzelf, vandaar waarschijnlijk dat de titel van zijn intussen zesde album Mick Flannery is geworden. Op dit nieuwe album zingt hij over ambitie en de zoektocht naar een zinvol leven. Hiervoor heeft hij een centraal personage in het leven geroepen in de context van de soms futloze en disfunctionele levensstijl van een muzikant. De ijzersterke, zeer intense opener Wasteland handelt over reputatie en ego, maar ook over het schrijven van liedjes. Andere thema’s vormen onder anderen emotionele zoektocht en redding in Come Find Me, sociaal-culturele onverzettelijkheid in I’ve Been Right, onbetrouwbare liefde in How I Miss You en in Ways Things Go, morele ineenstorting in Light a Fire en verlies van status in Star to Star. Muzikaal wordt er behoorlijk uitgepakt, de inkleuring is weelderig, maar bevalt me uitermate goed. Het album werd gedeeltelijk in Ierland opgenomen met als producer Christian Best en gedeeltelijk in Los Angeles met als producer Tony Buchen. Tot op heden waren White Lies en By the Rule mijn favoriete albums van Flannery.  Ze worden nu echter voorbijgestreefd door de intens meeslepende en bloedmooie liedjes van Mick Flannery. Andere liefhebbers van zijn werk weten waarschijnlijk genoeg.  

Theo Volk           

                           

Releasedatum: 5 juli 2019 Eigen beheer

Website: https://www.mickflannery.com/

Michael Lee - Michael Lee

Onlangs vierde Ruf Records het vijfentwintigjarig jubileum met een compilatie van artiesten, die in die periode voor dit label opnamen. Thomas Ruf verwierf in die afgelopen periode terecht steeds meer bijval voor de keuzes van zijn artiesten. Naast grote namen als bijvoorbeeld Dana Fuchs, Coco Montoya en Walter Trout geeft hij in toenemende mate ook beginnende artiesten als Samantha Fish en Ina Forsman een kans. Ina Forsman verwierf in eigen land enige bekendheid door aan een talentenjacht mee te doen. Ruf was er als de kippen bij om haar te strikken, hetzelfde gebeurde met Michael Lee. Hij werd vastgelegd nadat hij vorig jaar meedeed aan de Amerikaanse versie van The Voice. Zijn blind audition van B.B. King’s klassieker The Thrill Is Gone werd ruim zes miljoen keer bekeken, een unicum voor een bluesnummer. De keuze voor dat liedje lag voor de hand want hij is de zanger van de iconische B.B. King Blues Band. The Thrill Is Gone is als enige cover terug te vinden op zijn gelijknamige debuutalbum. De in Fort Worth woonachtige Michael Clemmer groeide op met de blues, hij was veel in de plaatselijke clubs te vinden. Hij werd vooral beïnvloed door Freddie King en Delbert McClinton. Zelf omschrijft hij zijn muziek als “retro Texas rhythm and blues with a helping of rock ‘n’ roll”. Op de hoes van Michael Lee staat hij met zijn gitaar als wapen afgebeeld. Hij blijkt inderdaad een uitstekend gitarist te zijn, maar dat geldt ook voor zijn soulvolle, veelzijdige stem. Maar ook krachtig, zoals blijkt uit de uithaal in Praying for Rain, waarbij hij Deep Purple zanger Ian Gillian naar de kroon tracht te steken. Hij is een zanger die alles in de strijd gooit. Zijn gitaarspel is uiterst gevarieerd en af en toe bloedmooi, zoals in This Is. Verder wordt de muziek opgesierd met heerlijke blazers en orgelspel. Thomas Ruf heeft wederom een groot talent aan zijn stal toegevoegd, want Michael Lee levert een subliem debuut van vlees en bloed af.    

       

Theo Volk

Releasedatum: 28 juni 2019 Ruf Records

Website : https://www.themichaelleeband.com/

Ben Walker - Echo

“In divided times, Echo reflects centuries-old words back to us for today, reimagined in new music. Examining traces of the past to help make sense of an uncertain present, Ben found that some things never grow old; the cycles of life, the sound of the land and the water, stories of loss of innocence, of pride and shame, hope and fear.”  Zo worden in het persbericht de intenties omschreven van zijn solodebuut Echo. Tot voor kort vormde Ben samen met Josienne Clarke een succesvol duo, dat zich kon bogen op een oeuvre van een zestal fraaie albums en meerdere ep’s. Josienne bewandelt intussen met PicaPica andere interessante paden en focust zich tevens op een solocarrière. Het afgelopen decennium werd door Ben ook als producer naam gemaakt. Voor Echo werd vooral diep de archieven ingedoken van de English Folk Dance and Song Society (EFDSS), die zich bevinden in het vermaarde Cecil Sharp House. Het is verbazingwekkend hoe goed gevuld de schatkamer van traditionele Engelse folkmuziek is. De acht gebruikte composities dateren van begin 1700 tot begin 1900, naast drie fraaie instrumentale composities van eigen hand. Vooral in de laatstgenoemde categorie komt het fraaie geluid van zijn handgemaakte akoestische Fylde gitaar volledig tot zijn recht. Voor zijn eigen geschreven composities vond hij vooral inspiratie in de natuur. Opener Afon (Welsh voor Rivier) is een verwijzing naar de rivier de Avon, die overigens zowel in Engeland, Schotland als in Wales voorkomt. Hij nam het zittend naast deze rivier met zijn veldrecorder op. Cross Fell heeft betrekking op een berg nabij Penrith. Op vocaal gebied kreeg hij hulp van uitstekende vocalisten. Naast de in Nederland redelijk bekende Bella Hardy, rijzende ster Thom Ashworth, Laura Hockenhull, Hazel Askew (The Askew Sisters), Laura Ward, Kitty MacFarlane en Jinnwoo (Benjamin Webb). De eerste single Rings is een goed voorbeeld hoe inventief Ben is. Het door de meer dan negentigjarige George Maynard gezongen A Sailor in the North Country vloeit over in de door Ben briljant gearrangeerde uit 1780 stammende compositie The Ring. Zijn arrangementen zijn zonder uitzondering wonderschoon, een vaardigheid die hij zichzelf overigens aangeleerd heeft. Ook de bijdrages van violisten Basia Bartz (Dana Immanuel & The Stolen Band) en Anna Jenkins, celliste Jo Silverston en bassist John Parker mogen zeker niet onvermeld blijven. De bekende recensent Colin Irwin van fROOTS beloonde Echo reeds met de maximale vijf sterren, een beoordeling waar ik mij volledig bij aansluit. Echo is een intrigerend en tijdloos album. Het is goed dat Ben en Josienne besloten hebben om beiden apart hun vleugels uit te slaan. In september zal Ben een aantal concerten in Nederland en Duitsland geven.   

    

Theo Volk
      

Releasedatum: 5 juli 2019 Folkroom Records

Website: https://www.benwalkermusic.com/

Ben Walker live:

De Nieuwe Anita, Amsterdam 12 September
Houseconcert, Bruhl 13 September
Leonhardskappelle, Erkelenz, 14 September (RH/BW)
Teatro Munganga, Amsterdam, 15 September
House concert (Volksmarsen) 18 September
PizzaLab (Leipzig) 19 September
The Shakespeare (Herdecke) - 20 September
Luke Kulturkeller (Ludwigsburg) - 21 September
Zimmer 16 (Berlin) - 26 September
Mandy’s lounge (Homburg) -  28 September

Nev Cottee - River’s Edge

Zijn vorige album Broken Flowers was zijn tot dan toe meest donkere album, handelend over een op de klippen gelopen relatie.  Geen gemakkelijk brok luistervoer, want geregeld wordt de luisteraar geconfronteerd met behoorlijk zwaarmoedige teksten. Muzikaal gezien doet het repertoire regelmatig psychedelisch aan en baadt het ook geregeld in weelderige orkestraties. De opzet voor zijn vierde album River’s Edge was om een Neil Young album te maken. Tijdens het schrijven luisterde hij veel naar albums van Neil Young en vooral naar het onderschatte album Comes a Time. Dat plan liet hij al gauw varen omdat ook andere invloeden zich opdrongen, waaronder Tom Waits. Diens album Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards mag hij graag draaien op de late avond. De liedjes schreef hij voornamelijk zittend met zijn gitaar in zijn tuin met zingende vogels als achtergronddecor en een paar schreef hij op Majorca. Het geeft het album een pastoraal gevoel, vandaar ook de titel River’s Edge. Maar hij koos ook de titel omdat het ook gezien kan worden als een toevluchtsoord, een plaats waar je graag vertoeft. Ondanks dat hij in Manchester woont voelt hij zich het prettigst tijdens zijn wandelingen door de natuur. De eerste single Hello Stranger geeft niet het idee dat er veel gewijzigd is, omdat het in het verlengde ligt van voorganger Broken Flowers. De tweede single Roses spreekt dat tegen. Het is een bijzonder duet met de mysterieuze, door Nico beïnvloedde Madrileense chanteuse Veronica, die Nev daar in een steegje zag optreden. Het betreft trouwens zijn eerste duet ooit en hopelijk niet het laatste met Veronica. De invloed van Tom Waits is goed hoorbaar in opener Nightingale. Het album is zowel tekstueel als muzikaal lichter van toon, Nev zit duidelijk beter in zijn vel.  Bovendien is de inkleuring van de zonder uitzondering ijzersterke liedjes nu veel soberder en dat bevalt me uitermate goed. Het zou me niet verbazen als de komende opvolger in het verlengde van dit sobere album zal liggen, al weet je dat bij Nev nooit. River’s Edge is een prachtplaat. 

   

Theo Volk

Releasedatum:  28 juni 2019 Wonderfulsound

Website: http://www.nevcottee.com/

Kelly Brouhaha - Kelly Brouhaha

De ervaren Australische zangeres Kelly Breuer is nu pas toe aan haar debuutalbum en dat mag eigenlijk wel verwonderlijk heten, want ze beschikt over een prachtige veelzijdige stem. Al zo’n decennium treedt ze veel op, waaronder op het wereldberoemde Newport Folk Festival. In eigen land kan ze al rekenen op de nodige erkenning, vorig jaar stond ze op de shortlist voor de Americana Music Prize. Muzikaal gezien valt ze echter moeilijk in een hokje te plaatsen. Sinds dat haar huwelijk op de klippen liep, zegde ze de hypotheek op en trekt ze door Australië met haar Toyota Hiace camper uit 1992, die ze Pamela Vanderson noemt. Echter sinds haar vader de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd kreeg worden de reizen minder ver. Het laatste jaar toerde ze met Beccy Cole & Libby O'Donovan door Australië en oogstte veel bijval. Single en aanstekelijke umtempo bluesy opener 40,000 Star Hotel handelt over het leven in vrije natuur. Veelal gaan de liedjes over verdriet en hartzeer. Een liefdesliedje als Benjamin komt ondanks het lekkere ritme en fraaie gitaarspel tekstueel hard binnen. Haar stem komt het best tot zijn recht in ingetogen, kwetsbare liedjes als Don’t Have to Write Down. De grote kracht schuilt in het feit dat haar stem zowel rauw, kwetsbaar als soulvol kan klinken. Bovendien worden de liedjes zonder uitzondering subtiel ingekleurd. Kelly voelt zich zowel thuis in blues, country en folk, maar draait haar hand ook niet om voor een pianoballade als If I’m Not Here in the Morning. In alle opzichten een bijzonder overtuigend debuut.    

Theo Volk

Releasedatum: 7 juni 2019 Eigen beheer

Website: https://www.kellybrouhaha.com.au/

Silversun Pickups - Widow’s Weeds

Het kwartet Silversun Pickups ontstond in 2002 in Los Angeles, echter onder de toepasselijke naam A Couple of Couples. De toenmalige band bestond toen daadwerkelijk uit twee koppels, die een relatie hadden. Intussen is Widow’s Weeds hun vijfde studioalbum, opnieuw uitgebracht op hun eigen label. Hun bekendheid vergaarde ze praktisch volledig op eigen kracht. Vooral in eigen land is hun aanhang erg groot, ze verkochten reeds meer dan een miljoen geluidsdragers en werden meer dan 210 miljoen keer gestreamd. Ze hadden in alternatieve lijsten de nodig hits, waaronder Panic Switch. Voor het nieuwe album ging men in zee met producer en goede vriend Butch Vig (Nirvana, Smashing Pumpkins, Sonic Youth). Hij draagt samen met mixer Billy Bush eraan bij dat de band met Widow’s Weeds een zelfverzekerd, extrovert album hebben afgeleverd, waarop ieder instrument in de mix duidelijk te horen is. Toch ging tijdens het opnemen niet alles van een leien dakje, de vader van Joe Lester overleed en frontman Brian Aubert had niet te verklaren mentale problemen. Bovendien moest het album in twee blokken opgenomen worden, vanwege de toerverplichtingen van producer Vig met Garbage. Toch klinkt het album als een bijzonder homogeen geheel. Opvallend is dat na een afwezigheid van een paar albums de strijkers weer zijn teruggekeerd. Door de aanwezigheid van Vig als producer is het niet vreemd dat af en toe de invloed van Smashing Pumpkins doorklinkt. Vrijgegeven nummers It Doesn't Matter Why en Freakazoid Recordings werden terecht al zeer positief ontvangen, de overige liedjes doen er zeker niet voor. Tijdens het componeren luisterde Aubert veel naar filmscores, wat zijn weerslag kreeg in Simpatico. Door hem omschreven als "the closest we'll get to a James Bond song.", Widow’s Weeds gaat over wedergeboorte en vernieuwing, en heeft een intens indie-rock geluid meegekregen.  Of in Aubert’s eigen woorden : "This was the first album where we were open. We were exposed. I see how that can be scary to people, but for us we really thrived on that.". Met Widow’s Weeds gaat men volgens mij niet alleen de trouwe fans aangenaam verrassen, maar zeker ook veel nieuwe zieltjes winnen.

Theo Volk

Releasedatum: 7 juni 2019 New Machine Recordings

Website: https://silversunpickups.com/

Julian Taylor Band - Avalanche

Als ik Avalanche in een platenzaak tegengekomen zou zijn, dan zou ik het vanwege de lelijke hoes niet beluisterd hebben. Gelukkig kwam het op een andere manier onder mijn aandacht. De groep is met Avalanche toe aan hun derde release. Spil van de groep is zanger en liedjesschrijver Julian Taylor, die zowel West-Indische wortels heeft, maar ook gedeeltelijk van de Mohawk indianen afstamt. Het is dus niet zo vreemd dat hij naast naar muziek uit Memphis, New Orleans en Detroit, graag naar muziek uit Kingston luistert. Aanleiding tot het schrijven van de nieuwe liedjes was, dat hij met kerst een koffer met persoonlijke memorabilia van zijn moeder cadeau gekregen had. Het leidde tot een periode van zelfreflectie en intensief liedjes schrijven, met als resultaat zijn meest persoonlijke album tot nu toe. Belangrijke thema’s als bijvoorbeeld zinloos geweld in Learn to Love komen voorbij. Julian verloor hieraan een aantal vrienden. Titel song Avalanche behandelt zware thema’s als de dood, spijt, verlossing en onvoorwaardelijke liefde. Met zijn gemixte wortels heeft Julian vaak het gevoel nergens bij te horen, hij verwoordt die gevoelens in afsluiter Never Let The Lights Go Dim. Een thema wat trouwens bij singer songwriter Garland Jeffreys erg vaak terugkomt. Maar ook luchtige onderwerpen komen voorbij, Back Again gaat over zijn kindertijd. Muzikaal gezien is het een stuk luchtiger. Praktisch alle liedjes hebben een groovend karakter. Soms hoor je duidelijke invloeden, zo zou Take What You Need door The Neville Brothers geschreven kunnen zijn. De liedjes worden fraai ingekleurd met de nodige toetsen- en blazerbijdrages. Met name liefhebbers van de muziek uit Louisiana zullen met veel plezier naar Avalanche gaan luisteren. Heerlijk groovende feel good muziek.

Theo Volk

Releasedatum: 29 maart 2019 Gypsy Soul Records

Website: https://juliantaylorband.com/

Josh Gray - Songs of the Highway

De hoes is goed gekozen en dat is niet alleen omdat die verwijst naar de titel van Gray’s debuutalbum Songs of the Highway. Alleen al in 2015 legde Josh meer dan dertigduizend mijl af om op te treden in bars en andersoortig kleine zaaltjes. Het is hem dus duidelijk niet komen aanwaaien. Via crowdfunding, ondersteund door de nodige aandacht op de sociale media, lukte het hem de financiering rond te krijgen voor het opnemen in de Bomb Shelter studio in woonplaats Nashville. Spil in zijn muziek vormt zijn fascinerende, indringende bariton. Zijn liedjes plaatsen hem in de lange traditie van outlaws. Inspiratie vond hij bij grote namen als Johnny Cash, Bob Dylan & Willie Nelson. De liedjes handelen vooral over sociale ongelijkheid in een steeds meer op zichzelf staande samenleving. Hij schreef de liedjes in de afgelopen drie jaar. Hij wordt omringd door uitstekende muzikanten, waarbij vooral violiste Kenzie Miracle regelmatig opvalt. Maar ook het gitaarspel van Tucker McKee in Midnight Rendezvous mag er zijn. Ook zijn er geen zwakke broeders op Songs of the Highway te vinden. Ondanks dat het album in eigen beheer is uitgebracht, is het intussen ook in Nederland opgemerkt en is het gelukkig te koop bij onder andere Muziekhandel Vanderveen, Assen en Bol.com.   

Theo Volk

Releasedatum: 16 april 2019 Eigen beheer

Website: www.joshgraymusic.com/

Local Store - Magpie and the Moon

Vorig jaar verraste de Noorse muzikant Bjørn Klakegg van het  trio Needlepoint met diens fraaie vierde album The Dairy of Robert Reverie. Samen met zijn fantastische begeleiders David Wallumrød (onder anderen hammond orgel)  en Olaf Olsen (percussie) leeft hij zich uit in de door jaren zeventig beïnvloedde rock en progrock. Denk aan groepen als Matching Mole en Soft Machine, maar ook aan Caravan, Camel en Gentle Giant. Vooral Robert Wyatt and Syd Barrett zijn zowel muzikaal als tekstueel grote inspiratiebronnen. De nieuwe groep van Bjørn Klakegg ontstond uit zijn vriendschap met zijn voormalig gitaarstudent Mattias Krohn Nielsen. Mattias werd niet alleen zijn muzikale sparring partner tijdens het schrijven voor dit project, maar hij koos ook de andere twee muzikanten uit. Het kwartet wordt gecompleteerd door Magnus Tveten (bas, achtergrondzang) en Tore Ljøkelsøy (drums, percussie). Het debuut Magpie and the Moon werd opgenomen in Klakegg’s huisje op het Zweedse platteland, wat ingericht is als opnamestudio. De muziek van Local Store ligt in het verlengde van Needlepoint, zij het dat de rock- en progrockinvloeden iets minder aanwezig zijn. Gebleven is de heerlijk relaxte, soms nostalgisch aandoende zang van Klakegg. Ook is het gitaarspel weer regelmatig om je vingers bij af te likken. De jaren zeventig waren uiteraard nog steeds rond in de liedjes, die regelmatig worden opgesierd door mooie achtergrondkoortjes. De groepsnaam en de hoes zijn trouwens ontleend aan het ingetogen liefdesliedje Yellow Umbrella. Magpie and the Moon blijkt bij meerdere beluistering bijzonder verslavend te zijn.   

    

Theo Volk

Releasedatum: 7 juni 2019 BJK Music / PIAS

Website: https://www.facebook.com/localstoreband/