De introverte, eenentwintig jarige Claud Mintz groeide op in Highland Park, een klein plaatsje gelegen zo’n veertig kilometer ten noorden van Chicago. Zowel op de lagere als middelbare school besteedde ze al haar vrije tijd aan gitaarspelen en zingen. In de herfst van 2017 leerde ze op Syracuse University in de staat New York Josh Mehling kennen, met wie ze samen het duo Toast ging vormen. Op hun slaapkamer namen ze een ep op en begonnen veel op te treden. Het leverde het duo een trouwe fanbase op, vooral in de LGBTQ+ gemeenschap. Hun muziek bleef niet onopgemerkt voor Phoebe Bridgers, die het tweetal vorig jaar met hun single Gold liet debuteren op haar kersverse label Saddest Factory. Mintz besloot vanwege het succes te stoppen met studeren en te verhuizen naar Brooklyn om zich daar volledig op een solocarrière te storten. Haar solodebuut Super Monster verschijnt andermaal op Saddest Factory. Zelf prijst ze haar album aan als “the kind of pop that goes well with a late night snack.”. Intussen ben ik erachter dat het album op ieder tijdstip van de dag bij mij een gewillig oor vindt. Een drietal van de liedjes schreef ze alleen, de andere tien samen met een hoop verschillende coauteurs, die regelmatig ook de rol van producer op zich namen. Overigens wordt nergens in het tekstboekje vermeld, wie welk instrument bespeeld. Muzikaal gezien zweven de songs vooral tussen in- en opgetogen pop en altrock in. De teksten zijn erg direct en gaan vooral over haar gevoelens. Soms ligt haar hart wel heel erg op haar tong, zoals in Pepsi : “I hate that you told me to masturbate instead of coming over, I hate that I’m riding rollerskates and you just bought a Range Rover”. Het artwork voor de hoes, tekstboekje en website maakte Mintz zelf. Super Monster is een ontwapend, aanstekelijk en tevens verslavend debuut.
Theo Volk
Releasedatum : 12 februari 2021 Saddest Factory/Dead Oceans/De Konkurrent
Website : https://claud.online/