Elf jaar geleden zag ik Bill Callahan en zijn
band in Amsterdam. Nabij de Utrechtse straat, in een voormalige kerk; De Duif.
Een bevlogen concert die mij deed beseffen dat we hier van doen hebben met een
opmerkelijk artiest. Niet alles wat hij aanraakt veranderde wat mij betreft sindsdien
in goud, maar op zijn beste momenten, zoals tijdens dit concert, is het ultiem
genieten. Ook het publiek week qua uiterlijk af van concerten waar ik
gebruikelijk kwam. Iets minder grijs getint, aanzienlijk meer vrouwen. Ik had
een paar Smog cd’s, en ook verschillende solo-cd’s kocht ik van hem. Ik bleef selectief.
Op zijn coverplaat (met Bonnie “Prince” Billy) zat ik niet nadrukkelijk te
wachten, ondanks de uiteenlopende keuzes die hij en Bonnie voor hun rekening
hadden genomen. Ik ben geïntrigeerd door zijn absurde humor en muzikale
vindingrijkheid. Soms ogenschijnlijk simplistisch, terwijl hij tegelijkertijd
een repeterend element geweldig kan doen laten escaleren, en intens kan
musiceren. Zijn nieuwste album, YTI⅃AƎЯ, is voor mij het resultaat van een optelsom
aan talent en ervaring. Alles cumuleert in deze ene plaat, ook productioneel.
Nergens gaat hij wat mij betreft over de top, en vestigt, wanneer dat nog nodig
zou zijn, zijn naam. Deze nieuwe nummers gaat hij, zonder al te veel moeite,
ook live kunnen uitvoeren. Benieuwd of er nog een concert wordt aangekondigd.
Qua tekst blijkt opnieuw dat Bill Callahan uitermate vindrijk en geïnspireerd is. Alsof hij zijn fantasie de vrije loop heeft gelaten na het bekijken van een aantal uitzinnige filmfragmenten, of iets vergelijkbaars. De realiteit wordt angstvallig buiten het zicht gelaten, en de absurditeit, de gekte, die Bill ten toon spreidt doet je op zijn minst verwonderen, eerder lachen wellicht. Alhoewel, mijn dagelijkse werkkring weet op momenten ook het abstractieniveau naar boven te krikken. En dan is het huiveren, terwijl je bij Bill Callahan hooguit beland bent in een plezierige droom. Bill Callahan heeft zo zijn eigen unieke stijl, en die beheerst hij tot in den treure. YTI⅃AƎЯ (reality = van achter naar voren) is niets anders dan een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van deze eigenzinnige Amerikaan. Ook instrumentaal is het album fenomenaal. Enerzijds veelzijdig, maar tegelijkertijd vooral een bron van en een aaneenschakeling aan eenvoud. Productioneel loopt het geolied, en is de muziek uitgewerkt tot in de puntjes. Mocht je een aankoop wensen in de vorm van een LP dat wordt helaas wachten tot februari 2023. Aansluiten in de rij. Officieel verschijnt deze plaat op de geboortedag van mijn moeder, vooralsnog als digitale upload in verschillende formaten, en ook de CD verwacht ik dat die spoedig beschikbaar komt. Mocht je altijd getwijfeld hebben omtrent Bill Callahan, dan wordt dit het moment om in te stappen. YTI⅃AƎЯ is zonder voorbehoud zijn meest coherente album. Tot nu!