Ik weet niet of ik kritischer word, of gezien
het toenemen van de jaren vanzelf in de voetsporen van Statler en Waldorf dreig
te treden. Ik probeer daarvoor te waken. Corona heeft de muziek en
cultuursector weinig goed gedaan. Veel kleine spelers kregen het water aan de
lippen, of verdronken. Zelfstandige musici blijven angstvallig aan de andere
kant van de oceaan, evenals hun producten. Zeker wanneer wij het hebben over de
fysieke geluidsdragers. Artiesten, zelfstandige ondernemers als Lucky Dice en
distributiemaatschappijen krijgen hun financiële plaatje amper sluitend. Initieel
draaide het nooit om geld, maar het moet wel uit kunnen. Daarbij komt een persoonlijk
iets, het lijkt wel of het product Americana kwalitatief onder druk staat. Het
is alsof steeds minder mij weet te boeien. Zoals gebruikelijk liggen de mooiste
plaatjes niet voor het oprapen. Daarbij stel ik mij tevens de vraag, wie is
überhaupt geïnteresseerd in een recensie, wanneer bijvoorbeeld de laatste cd
van iemand als Tiffany Williams hier zo goed als niet verkrijgbaar is?
Importeren is de nek omgedraaid. Te prijzig geworden, en niet alleen vanwege
een stijgende dollar, of de toenemende inflatie. Zowel de kleine zelfstandige
artiest, als de muziekliefhebber, wordt hier pootje gelicht door een wereld in
de knel.
Terzake; Tiffany Williams en haar album getiteld All Those Days of Drinking Dust. Zij komt uit een mijnwerkersgezin. Het verklaart meteen de titel van haar album. Ik klaag wellicht wel eens wat betreft een veranderende wereld, maar een mijnwerkersbestaan heeft zelden glans gekend. Het zet dan ook de teneur van haar plaat; ingetogen, beschouwend en intens. Tiffany’s plaat (theoretisch ook als cd of vinyl verkrijgbaar) is het schoolvoorbeeld van een strak geproduceerd album met alleen kenmerken van Appalachian muziek. Een Rootsalbum die minstens zo stoffige is als de dirt roads die zij bezingt. Fiddle, banjo, steel en andere gitaren. Enige voor mij bekende muzikant is Ben Sollee op cello. Eigenlijk weet ik weinig van Tiffany Williams, behalve dan dat zij zo vriendelijk was om mij een tweetal exemplaren toe te sturen onder de noemer presentje. Al was het maar om de btw te vermijden. Prachtige authentieke Blue Grass getinte muziek waar je digitaal, in principe, ook uitstekend van kunt genieten. Tien afgemeten nummers zorgen voor een tevreden luisteraar, terwijl ik hoop dat deze vorm van muziek weer gaat opkrabbelen uit het dal, en wie weet, zie we Tiffany nog eens op het Europese continent. Lijkt me live uitgevoerd prima te verteren.
Rein van den Berg
Releasedatum : 19 augustus 2022 Independent
Website : https://tiffanymwilliams.com/