Aangezien het alweer een tijdje geleden was
(bijna tien jaar) dat we nieuwe muziek ontvingen van JJ Grey & Mofro raakte
ik enigszins bevreesd of zich gigantische veranderingen hadden voorgedaan in
het ijzersterke concept die de band steevast hanteerde. Die leken bij de
openingssong ietwat bewaarheid. Alsof de zang van de frontman JJ Grey (a.k.a. John Higginbotham) meer zuiver is dan voorheen. Echter wanneer je doorrolt naar
de volgende nummers blijkt de angst voor een gepolijst geheel volledig
ongegrond. Ik vermoed dat men een welverdiende pauze had ingelast, en daardoor
tijd had vrijgemaakt voor gezin en andere beoogde prioriteiten, dan wel
geneugten. Sterker, de batterij doet aan alsof ze helemaal is opgeladen, want
de muziek van het album getiteld Olustee blijkt onveranderd sterk. Ik moet daar
wellicht bij zeggen dat ik hou van de drive die deze Zuidelijke band (Florida,
waarbij “the sound” van New Orleans, in zekere zin, niet ver verwijderd ligt) etaleert.
Hetzelfde ervaar ik bij iemand als Eric Lindell. Hun muziek lijkt
ongecompliceerd, en slaat bruggen (met een ogenschijnlijk gemak) tussen de
diverse sub-genres zoals Soul, Blues, Rock en in een zekere zin ook Funk. Je
hoort aan hen dat ze hun hart verpand hebben aan de muziek. Dansbaar en
gedreven. Ik denk overigens dat naast de levenslust (die spat van de songs) de
heren stuk voor stuk vakkundige musici zijn, die ook live hun mannetje staan.
Extra leuk dan ook te lezen dat ze binnenkort in de Noordelijke dependance van
Paradiso staan, aan het IJ.
Olustee is een goed gevuld album. Bevat elf nummers in totaal, waarvan Seminole Wind een cover is van de eveneens uit Florida afkomstige Country artiest John Anderson. In een paar woorden weergegeven kan ik concluderen dat niks is ingeboet aan kwaliteit of de muzikale intenties van JJ Grey & Mofro. Sterk uitgevoerde songs. Nummers met kop, staart en middenstuk. Degelijkheid die bol staat van de dynamiek. De muziek van JJ Grey & Mofro zou niet iets moeten zijn wat je beschrijft. Je hoeft het slechts op te nemen. De waardering komt dan ongetwijfeld vanzelf. Een nummer als (Sitting On) Top of the World heeft wellicht niet veel om het lijf, maar het bruist anderszins aan alle kanten. Muziek hoeft niet altijd diep. Mag wat mij betreft primair ontspannen. JJ Gey haalt voor de luisteraar de druk van de ketel. Geeft mogelijke zwaarmoedigheid de gelegenheid om weg te varen. Deze muziek vier het moment, en laat de toekomst voorlopig nog even voor wat die is. Die komt vanzelf! Nu eerst gewoon genieten van de muziek!
Rein van den BergReleasedatum : 23 februari 2024 Outward Bound/Alligator Records
Website : https://www.jjgrey.com/