Nienke Dingemans : Ain’t No Hollywood Girl

 


“My clothes are black

My shoes they clack

I wear my hat

Like those country men have”

Dit zijn de openingsregels van de opener van het langverwachte debuutalbum Ain’t No Hollywood Girl van de pas negentienjarige Ossendrechtse singer-songwriter Nienke Dingemans. Een album waar ze anderhalf jaar keihard aan heeft gewerkt met haar “3JS”, de door de wol geverfde muzikanten Jan van Bijnen, Joost Verbraak en Joris Verbogt. Zoals al blijkt uit de openingsregels is Nienke op het nieuwe album wat meer de countryhoek opgetrokken. Waar Nienke vroeger vooral naar Beth Hart en oude blues giganten luisterde, vind ze nu ook Chris Stapleton en Larkin Poe geweldig.

De liefde voor muziek begon bij Nienke trouwens al vroeg, op twaalfjarige leeftijd maakte ze op zaterdagmorgen met twee familievrienden reeds muziek. Op haar zestiende werd ze door Bart Kamp en Richard van Bergen uitgenodigd voor de jaarlijkse Fat Tuesday Party in Dongen, waar ze het podium deelde met andere talentvolle muzikanten. Ook begon ze mee te doen aan de maandelijkse jamsessies in Gebouw-T in Bergen op Zoom. Eind december 2021 verscheen haar prachtige mini-album Devil on My Shoulder. Het kreeg, zonder uitzondering, lovende recensies.

Ain’t No Hollywood Girl is een album waarop Nienke andermaal put uit diverse rootsgenres. Na een keer luisteren was ik volledig overdonderd door de vorderingen die Nienke zowel als zangeres en als liedjesschrijver gemaakt heeft. Die vorderingen op het gebied van zang heeft ze mede te danken aan haar drie zangleraren op het Rotterdams conservatorium.

Over de autobiografische titelsong zei Nienke in het artikel met Willem Jongeneelen een paar dagen geleden het volgende : “Het thema loopt als een rode draad door het album. Niet iedereen is hetzelfde en past in het plaatje dat de maatschappij hen oplegt. De song gaat over een buitenbeentje. Maar wel een die daar trots op is.”. Hetzelfde thema is van toepassing op Thelma & Louise, geïnspireerd op de gelijknamige film.

Naast dat ze put uit blues, americana, country, jazz en soul is er plaats voor een schitterende met strijkers opgesierde song als Place I Call Home, een song die Jan en Joost absoluut op het album wilde hebben en gelukkig maar. Een persoonlijk liedje, wat vooral gaat over haar overgang van de middelbare school naar het conservatorium, het vertrek van een dorp naar een grote stad. De piepjonge strijkers die hier te horen zijn, Sarah Verhulst (viool), Marc Hornes (viool) en Scarlett Waakop Reijers (cello), zijn medestudenten van het Rotterdams conservatorium én studenten van Joost daar. De bugelpartij van Joost in het dik kippenvel bezorgende liedje is trouwens niet te versmaden.

Deze song wordt trouwens gevolgd, door het stevige Thelma & Louise, door Nienke een song met ballen genoemd. Jan, Joost en Joris hebben samen met Nienke de ijzersterke songs bijzonder fraai ingekleurd. Nienke’s talent bleef ook in artiestenkringen niet onopgemerkt. Intussen toert ze met Jack Poels’ Nevenproject langs de grotere podia in Nederland. Aanstaande donderdag is echter de albumreleaseshow op haar vertrouwde podium van Gebouw-T, waarvoor nog kaarten zijn. Hopelijk wordt het een volle bak, want Ain’t No Hollywood Girl is een indrukwekkend en gevarieerd album, van misschien wel het grootste talent wat we in Nederland op rootsgebied hebben.

Theo Volk

Releasedatum : 15 maart 2024 Verbraak | van Bijnen Recordings/Concerto Records

Website : https://www.nienkedingemans.com/