“Anam na mara is Gaelic voor ziel van de zee. Op een
heldere zomerdag, na maanden van lockdowns, keek ik in Finistère in Bretagne
naar de glinsterende golven. Ik werd overvallen door een diep gevoel van ontzag
voor de zee. Het was niet alleen de schoonheid van het roze graniet en het
turquoise water, maar ik voelde een diepere, bijna voorouderlijke verbinding.
Ik besefte hoe de (Keltische) zee voor de verbinding tussen de Keltische
volkeren had gezorgd. En na die eerste maanden van lockdowns en hysterie,
besefte ik plots hoe belangrijk die verbinding is in ons collectieve verhaal.
Ik had een moment waarop ik als het ware voelde hoe die verbinding tot uiting
komt in de Keltische ballades die ik doorheen de jaren bij elkaar had
gesprokkeld.”, aldus Allen Temple over de titel van zijn fraaie debuutalbum Anam
Na Mara.
In het dagelijks leven is Gentenaar Temple kinesist,
maar de muziek speelt al zijn hele leven een belangrijke rol. Hij luisterde in
zijn vroege jaren naar artiesten als Van Morrison en The Waterboys, waarvan
zeker de invloed van Morrison doorklinkt op zijn debuut. Later studeerde hij
jazzgitaar in Antwerpen. Hij woonde enkele jaren in Galway, waar hij
ooit Dick Gaughan in de Roisin Dubh zag optreden. Het wonen aan de oceaan
leverde de nodige inspiratie op. Veelal gaan zijn songs over verbinding, al dan
niet met de zee.
Vier songs schreef Temple zelf, de andere vijf zijn
bekende traditionals. Tam Lin werd natuurlijk wereldberoemd door de
versie van Fairport Convention. Temple kent de uit 1549 daterende traditional
in de versie van Anaïs Mitchell. Overigens een tekst die nog steeds actueel is.
Green Grow the Rushes, geschreven in 1783 is een lofzang aan de natuur
en de vrouw van de nationale dichter van Schotland, Robert Burns.
Red Is the Rose
is een oude Keltische ballade waarvan de melodie teruggaat tot de 18de eeuw en
verwant is aan de Schotse ballade Loch Lomond. Het lied werd een “rebel
song” van de clans, maar bezingt tradities die veel ouder zijn; het “heilige
huwelijk” tussen de mens en de aarde, de diepgaande liefde voor de natuur en de
onwrikbare verbintenis van een volk met het land. Black Is the Color (
Roud 3103) is een ballade uit de 18de eeuw over de pijn van emigratie, ontstaan
aan de westkust van Schotland en wijd verspreid in de hele Keltische wereld en
de VS.
De plaat kwam heel organisch tot stand in de studio
van percussionist Robbe Kieckens. Andere muzikanten die het niveau van het
album verder de hoogte in stuwden waren contrabassist Filip Vandebril, fluitist
Stefan Bracaval, celliste Eline Duerinck, violiste Lotte Remmen en
steelgitarist Bram Beelaert. Voor de achtergrondzang zorgden Marie de Graeve,
Naomi Sijmons, Fedia Holail Mohamed en Anouk Turnock. Overigens komt de muziek carrière
van Temple niet volledig uit de lucht vallen. Een jaar of tien geleden speelde
Temple al samen met iemand als Bruno DeNeckere. Een belangrijke rol in zijn
muzikale ontwikkeling speelde overigens Daithi Rua. Het indrukwekkende Anam Na
Mara werd me overigens getipt door Ken Hendrickx, waarvoor grote dank!
Theo Volk
Releasedatum : 15
mei 2024 Independent
Website : https://www.allentemple.be/
Allen Temple live
:
06-06 OOSTERZEELE
: Zappa
08-06 ANTWERPEN : Café Boekowski
14-06 GENT :
Minard, releaseshow
20-06 WETTEREN : Posthotel Wetteren
19-07 ANTWERPEN : Minigolf Beatrijs, linkeroever
22-07 GENT : Muzikantenhuis