Gisteren verscheen zowel op vinyl als in hoge digitale kwaliteit de jubileumeditie van het klassiek geworden debuutalbum Can’t Buy a Thrill van Steely Dan. Het album behoort tot mijn muzikale DNA en is altijd mijn favoriete album van de groep gebleven, waarvan Donald Fagen en Walter Becker de frontmannen waren. Ze schreven samen ook alle muziek voor de groep.
Ze slaagden met Do It Again meteen een top tien hit te scoren. Eigenlijk wel verbazingwekkend, een zes minuten durende shuffle gebaseerd op een slaperig bossa nova-ritme, met latin-percussie van de Britse jazz muzikant Victor Feldman, zonder maar ook enig kenmerk van een klassieke popsong.
Dat de tweede single, het catchy Reelin’ in the Years, een hit werd lag meer voor de hand. Het eveneens van een shuffle-beat voorziene nummer bevat een van de meest onderscheidende sets gitaarsolo’s in de rockmuziek uit de jaren zeventig (door de New Yorkse sessiemuzikant Elliott Randall). Volgens overlevering zouden alle solo’s in één take opgenomen zijn.
Becker en Fagen waren trouwens meesters in het creëren van cryptische teksten. Een vreemde eend in de bijt is Dirty Work, misschien wel het meest commerciële nummer op het album. Het is een ongewoon emotionele kijk op ontrouw binnen het huwelijk gezien vanuit het standpunt van de man. Dit nummer werd origineel gezongen door David Palmer en nadat die in 1973 de band verliet, werd het nummer uit het live-repertoire geschrapt. Het nummer beleefde een remonte doordat het in 2001 aan het begin van het derde seizoen van The Sopranos werd gebruikt.
Can’t Buy a Thrill bevat geen enkel minder nummer, Only a Fool Would Say That is mijn persoonlijke favoriet. Overigens doen de volgende vier albums; Countdown to Ecstasy, Pretzel Logic, Katy Lied en The Royal Scam nauwelijks onder voor het debuut. Hierna werd de muziek van Steely Dan door hun streven naar perfectie helaas veel te gelikt voor mij.
Theo Volk
Originele releasedatum : 1 januari 1972 Geffen Records
Website : https://www.steelydan.com/#!/