Vorig jaar maakte singer-songwriter Marina Allen indruk met haar amper negentien minuten durende debuut Candlepower. Op dit debuut was duidelijk de invloed te horen van muziek uit de late jaren zestig en zeventig, met name die afkomstig uit Laurel Canyon. Kan bijna niet anders, want Allen is afkomstig uit Los Angeles. Ook hoorde je regelmatig de invloed van Joni Mitchell en Laura Nyro terug.
Dat geldt andermaal voor opvolger Centrifics. Af en toe doet haar timbre me terugdenken aan de veel te jong gestorven zangeres Judee Sill (vooral in Foul Weather Jacket Drawing). Centrifics is een stuk avontuurlijker geworden, er wordt nog meer het experiment gezocht, vooral in de manier van zingen (gebruik kopstem).
Allen over het ontstaansproces : “I went into writing Centrifics knowing I wanted to give myself permission. I was fed up with hiding myself and a fierceness started to enter the songs, which I leaned into. The entire time I was writing, I just kept saying “yes”, that was my only rule. In a way, these songs became a bridge for me to get to the other side and so Centrifics became aspirational. I threw the stone into the ocean as far as I could and then figured out how to swim to it. Instead of trying to get it perfect, the album works as a ladder to confront and hoist myself over all the hurdles, walls, setbacks and suffering. In that way imagination became a tool I desperately clung to rather than a place to recede.”.
Allen blijkt naast in folk repertoire ook uit de voeten te kunnen in meer jazz georiënteerd materiaal, getuige het lome en dromerige New Song Rising. Centrifics is een interessante, nog voortdurende zoektocht naar een eigen geluid. Zeer benieuwd waar die haar uiteindelijk gaat brengen.
Theo Volk
Releasedatum : 16 september 2022 Fire Records/De Konkurrent
Website : https://www.facebook.com/Marina-Allen-104815881608975/