De oorspronkelijke reden waarom ik recensies
ben gaan schrijven was omdat niet iedere artiest de juiste mate van erkenning
kreeg. De aandacht of erkenning was onevenredig verdeeld. Sterker, in de
muziekindustrie gaat het om geld verdienen, en niet om dromen te realiseren.
Aan de eind van de dag moet de inspanning – begrijpelijk genoeg – ook iets
opleveren. Al kon ik maar een paar uit de anonimiteit trekken, was de gedachte,
dan zou dat al bevredigend zijn. Dat idealistische heb ik na verloop van tijd
laten varen. Het neemt niet weg dat er ondergronds veel moois gebeurt.
Onlangs beluisterde ik opnieuw het debuut-cd’tje van Jan Smith, getiteld Tin Heart. Ik weet niet meer hoe ik aan deze cd kwam, maar hij stond netjes gealfabetiseerd onder de s. Ik vermoed dat Tin Heart het resultaat was van een aankoopactie via het voormalige online uithangbord CD Baby. De oprichter van CD Baby, Derek Sivers, had een mooi platform bedacht. Musici leverden hun cd’s, luisterfragmenten en wisten daarmee hun naamsbekendheid te vergroten. De muziekliefhebber kon zich op een regenachtige dag verlustigen aan al het moois wat de site bood, en kennismaken met relatief onbekende musici. Derek stapte eruit en wist een mooi bedrag binnen te hengelen. De partij die CD Baby had gekocht wist binnen een mum van tijd een status van verval te bewerkstelligen. Iets wat wel vaker gebeurt wanneer winst realiseren de hoogste prioriteit krijgt.
Ongecompliceerde liedjes over gecompliceerde kwesties, is dat niet wat Folkmuziek behelst? Het zou op kunnen gaan voor Tin Heart. Elf eenvoudige liedjes gezongen door Jan, ondersteund door haar bandleden afkomstig uit Virginia. Jeff Vogelgesang speelt gitaar en mandoline. Tom Proutt speelt lead gitaar, terwijl Gerald Soriano bijsprong met zijn staande bas. Er doen meerdere musici mee op dit album, maar de omlijsting wordt in de eerste plaatst sober gehouden. Haar muzikale loopbaan heeft zich niet ontwikkeld op dezelfde wijze als Natalie Merchant of Gillian Welch, maar de basisvoorwaarden waren in potentie aanwezig. Terwijl ik twintig jaar na het verschijnen andermaal geniet van dit album lees ik dat ze jaren later een opvolger had gemaakt, 29 Dances. Ik heb nooit geweten dat ze met iets nieuws was gekomen, want ik was haar na dit album simpelweg uit het oog verloren. Rare gewaarwording ergens. Wat niet weet, wat niet deert. Nu wilde ik weten hoe deze, voor mij “nieuwe” plaat, geworden is. Dus heb ik meteen een exemplaar gekocht. Enkel en alleen op basis van dit aangename plaatje uit 2002. Ik heb wat zoekwerk verricht om te kijken of Jan Smith nog muzikaal actief is, maar kon niets vinden helaas. Misschien is ze terug naar Louisville, Kentucky. Het zij zo. Ik heb wat visjes uitgegooid, maar voorlopig is er een dood spoor. Wel is er mooie muziek. En dat is ook iets waard.
Rein van den Berg
Releasedatum : 25 juni 2002 Chesnut Music