Het laat zich niet ontkennen. Wat muziek
betreft ben ik (zo langzamerhand) van de oude stempel. Sterker, platen die al
geruime tijd in mijn verzameling staan komen tegenwoordig met een zekere
regelmaat weer voorbij. Er was een periode, vooral in de jaren negentig, dat ik
luisterde naar de muziek van John Gorka, Meg Hutchinson, Cliff Eberhardt,
Pierce Pettis, Bill Smither, Lucy Kaplansky, Bill Morrissey, Greg Brown, Bob
Stark en Ian Tamblyn. Vandaag plukte ik, vanuit diezelfde vijver aan muziek, weer
eens een tweetal “oude” Cormac McCarthy albums naar de oppervlakte. Troubled
Sleep uit 1990 en het daaropvolgende album; Picture Gallery Blues. Omdat ik indertijd
zo gefascineerd was door beide platen wilde ik eveneens zijn debuut, het
titelloze Cormac McCarthy. Gelukkig kon de artiest hem nog leveren. Cormac’s
debuut was toen slechts beschikbaar als elpee. Een provisorisch zelfgemaakt
cdtje volgde jaren later. Cormac McCarthy was één van de minder bekende goden
in dit genre, zijn muziek was, en is, er niet minder om. Net als de meeste van
zijn genre-genoten komt hij nog amper met iets nieuws. Zijn laatste,
Collateral, is van 2012.
Het is beslist niet dat muziek uit die periode beter was, of is. Wel blijft het voor mij zeer aansprekend. Ongetwijfeld spreekt de kerkenbaarheid van de muziek en teksten hierbij een rol. Je luistert, en in een bui van melancholie, weet je dat we vooral dankbaar mogen zijn. Het leven is slechts een momentopname. Koester vooral gelukzalige momenten, naast het besef dat alles komt en gaat. Naast opkomst en glorie is er ook verval en neergang. Kunst is om zo lang mogelijk vooral de lichtpuntjes te vinden. Muziek uit het verleden is daardoor voor mij minstens zo belangrijk, als blijven genieten van het hier en nu. Niet teveel piekeren, of stilstaan wanneer het even tegenzit. Fortuin of erkenning op grote schaal heeft Cormac amper gekend. Waarom, of waarvoor zou je kunnen zeggen. Zelf kan jij daarop mogelijk antwoord geven. Wel heeft zijn inzet vijf mooie albums opgeleverd. Een vracht aan inzichtelijke nummers, en ja, melangolie ligt om de hoek bij Cormac McCarthy. Hij had mij wederom ouderwets te pakken. Verhalende rootsmuziek uit één van de oostelijke staten van Amerika, New Hampshire.
Rein van den Berg
Releasedatum : 22 juli 1990 Green Linnet
Website : https://cormacmccarthy.net/